به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو؛ اسحاق جهانگیری را می‌توان یکی از اصلی‌ترین مهره‌های جریان اصلاحات در دولت روحانی به حساب آورد. او هشت سال معاون اول بود و در این مدت با انتقادات و توصیه‌های بسیاری از سوی جریان سیاسی متبوع خود مواجه شد. دلیلش نیز رویکرد دولت روحانی نسبت به او بود. کاهش اختیارات معاون اول و از دست دادن جایگاه فرماندهی اقتصادی مشخصا سبب شد که اصلاح‌طلبان در دولت دوم روحانی به صورت به مدام به او توصیه کنند که از دولت خارج شده و خود را به عنوان یک ظرفیت بالقوه برای ریاست جمهوری در 1400 حفظ کند.
جهانگیری اما انتخاب خود را کرده بود و علی‌رغم همه گلایه‌هایی که از دولت داشت، پای روحانی ایستاد. هزینه‌اش را نیز داد و در همه این مدت دید که روز به روز بر شمار منتقدان وی اضافه می‌شود. او شریک ناکارآمدی‌های دولت روحانی بود و نمی‌توانست در انتخابات ریاست جمهوری اخیر نظر بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبان را جلب کند. رد صلاحیت وی از سوی شورای نگهبان اما سبب شد که این امر مسجل نشده و جهانگیری به جای شکست در انتخابات ، حذف شد. بر همین اساس هم برخی تصور می‌کنند که او هنوز یک ظرفیت جدی در جریان اصلاحات به حساب می‌آید.
از آنجایی که دولت به زودی تمام شده و اداره امور اجرایی کشور باید از سوی روحانی و همکارانش از جمله جهانگیری واگذار شود، این گمانه به ذهن می‌رسد که اصلاح‌طلبان بخواهند از ظرفیت جهانگیری در فعالیت‌های حزبی و سیاسی استفاده کنند. به خصوص که اکنون با مشکلات و اختلافات جدی مواجه بوده و به جد نیازمند نقش آفرینی چهره‌های شاخص هستند. از آن رو که برخی بزرگان این جریان با محدودیت‌هایی مواجه بوده و یا در گذر زمان به واسطه موضع‌گیری‌ها و تکرارها از چشم بدنه اجتماعی افتاده‌اند، این تصور ایجاد می‌شود که شاید جهانگیری بتواند با بازگشت به حزب و جدی گرفتن کار سیاسی در عرصه تئوری چنین نقشی را ایفا کند.
سیاسیون و تحلیل‌گران در جبهه اصلاح‌طلبی اما این گمانه را جدی نگرفته و چنین ظرفیتی را در جهانگیری نمی‌بینند. مثلا علی‌محمد نمازی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب از جمله افرادی است که جهانگیری را در آستانه بازنشستگی سیاسی می‌داند.
او در گفت‌وگویی با «فردا» گفت: «من با شناختی که از آقای جهانگیری دارم تصور می‌کنم که او از عرصه سیاست ورزی فاصله خواهد گرفت».
وی افزود: «آقای جهانگیری قبلا هم در فراز و نشیب‌های گذشته و زمانی که مسئولیت اجرایی به عهده نداشت، به حزب برنگشت. اسم او همیشه به عنوان عضو حزب مطرح بود اما در ساختار و شورا مرکزی حضور نداشتی و نقشی ایفا نمی‌کرد لذا اکنون نیز تصور می‌کنم که با پایان رفتن دولت آقای روحانی به دوستان قدیمی خود در حزب کارگزاران ملحق نشده و به فعالیت حزبی برنگردد».
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در پیش‌بینی آینده جهانگیری گفت: « احتمال جدی‌تر این است که به سمت کارهای پژوهشی و تحقیقی یا فعالیت در بخش خصوصی برود. به نظر من حضور او در عرصه سیاست کم‌رنگ خواهد شد».
البته فقط نمازی نیست که چنین نظری دارد و پیش از این نیز سیدمصطفی هاشمی‌طبا در گفت‌وگویی با «فردا» ظرفیت جهانگیری را قابل توجه ندانسته و گفته بود که جهانگیری در دولت روحانی نه اختیار داشت و نه خوب عمل کرد. وی حتی تاکید کرده بود که جهانگیری ظرفیت لازم برای ایفای نقش مهم و محوری در جریان اصلاحات را ندارد.
با این حساب باید منتظر ماند و دید که در ماه‌های پیش رو آقای معاون اول چه رویکردی پیش می‌گیرد. آنطور که سیاسیون اصلاح‌طلب تصور می‌کنند وارد فاز بازنشستگی سیاسی شده و فعالیت‌هایش در اقتصاد را افزایش می‌دهد یا اینکه به حزب برگشته و سعی می‌کند در کنار دیگر همفکرانش برای احیای جریان اصلاحات گامی بردارد.