انجمن اسلامی دانشجویان علوم پزشکی هرمزگان:
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، ستاد بزرگداشت مقام دانشجو انجمن اسلامی دانشجویان (دفتر تحکیم وحدت) دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان در بیانیه ای ضمن تبریک روز دانشجو، خطاب به مسئولان کشوری نوشت: دست از بازی‌های سیاسی و درگیری‌های جناحی بردارید که نتیجه‌ای جز باخت برای خودشان و مردم به همراه ندارد و به جای آن، هم هدف و هم قسم با یکدیگر بر روی مسائل اساسی متمرکز شوند و در مقابل جبهه گسترده استکبار، صف آرایی مناسبی داشته باشند.
در این بیانیه آمده است:
امسال در حالی به استقبال روز دانشجو میرویم که شرایط حاکم بر ایران و جهان متفاوت از سال‌های گذشته است، پاندمی کرونا از یک طرف و پاندمی ناامیدی و بی رمقی کم سابقه در سایه بی تدبیری پیشرونده مسئولان از طرف دیگر، شرایط نسبتا سختی را روانه معاش مردمانمان نموده است.
اما روز دانشجو، اما صدای دانشجو، اما صدا و فکر و قلم دانشجو... گرچه آن هم کمرنگ شده و تا حدی به حاشیه رفته، اما باز هم برنده و نافذ بن بست شکن است.
البته به وقتش باید نشست و آسیب شناسی کرد که چرا دانشجوی دهه ۹۰ اینقَدَر از ادوارِ دهه ۷۰ و ۸۰ش عقب است و اصلا به گرد پای دهه ۶۰ که نمیرسد. چه شد که جنبش اصیل دانشجویی که روزی یکی از بازو‌های قدرتمند مردم و انقلابش بود با گذشت چند سال رفته رفته اثر گذاری اجتماعی اش ضعیف‌تر شد. نکند به ویترینی تبدیل شویم که ۱۶ آذر به ۱۶ آذرِ هر سال، مسئولان یکی دوساعت از حالمان اندک تفقدی بکنند و خودمان نیز خوشحال وار به یکدیگر تبریک بگوییم و از آن همه آرمان و آرزو عبور کنیم. در این باره حرف زیاد است که شرحش در این بیانیه نمیگنجد و ساحت دیگری می طلبد.
این فرصت و این روز را مغتنم میدانیم و می خواهیم چند جمله را خطاب به مخاطب‌های خاص عرضه کنیم. در بند اول مسئولین را خطاب قرار می دهیم. آنان که هر چه جلوتر میرویم، راه خود را بیشتر از مردم جدا می‌کنند و مردم را در مقام غریبه خود فرض داشته‌اند. گویا فراموش کرده‌اند این جمله پیر جماران را که مردم، ولی نعمت ما هستند.
امسال در حالی به استقبال روز دانشجو میرویم که شرایط حاکم بر ایران و جهان متفاوت از سال‌های گذشته است، پاندمی کرونا از یک طرف و پاندمی ناامیدی و بی رمقی کم سابقه در سایه بی تدبیری پیشرونده مسئولان از طرف دیگر، شرایط نسبتا سختی را روانه معاش مردمانمان نموده است.
اما روز دانشجو، اما صدای دانشجو، اما صدا و فکر و قلم دانشجو... گرچه آن هم کمرنگ شده و تا حدی به حاشیه رفته، اما باز هم برنده و نافذ بن بست شکن است.
البته به وقتش باید نشست و آسیب شناسی کرد که چرا دانشجوی دهه ۹۰ اینقَدَر از ادوارِ دهه ۷۰ و ۸۰ش عقب است و اصلا به گرد پای دهه ۶۰ که نمیرسد. چه شد که جنبش اصیل دانشجویی که روزی یکی از بازو‌های قدرتمند مردم و انقلابش بود با گذشت چند سال رفته رفته اثر گذاری اجتماعی اش ضعیف‌تر شد. نکند به ویترینی تبدیل شویم که ۱۶ آذر به ۱۶ آذرِ هر سال، مسئولان یکی دوساعت از حالمان اندک تفقدی بکنند و خودمان نیز خوشحال وار به یکدیگر تبریک بگوییم و از آن همه آرمان و آرزو عبور کنیم. در این باره حرف زیاد است که شرحش در این بیانیه نمیگنجد و ساحت دیگری می طلبد.
این فرصت و این روز را مغتنم میدانیم و می خواهیم چند جمله را خطاب به مخاطب‌های خاص عرضه کنیم. در بند اول مسئولین را خطاب قرار می دهیم. آنان که هر چه جلوتر میرویم، راه خود را بیشتر از مردم جدا می‌کنند و مردم را در مقام غریبه خود فرض داشته‌اند. گویا فراموش کرده‌اند این جمله پیر جماران را که مردم، ولی نعمت ما هستند.
فریاد‌های مولای متقیان، علی (ع) در آن نامه معروف به عثمان بن حنیف، کار گزارش در بصره که سفره خود را از مردم جدا کرده بود و هم پیاله ثروتمندان شده بود، پژواکش در پهنه تاریخ هنوز به گوش میرسد.
از آنان خواهش می کنیم دست از بازی‌های سیاسی و درگیری‌های جناحی بردارند که نتیجه‌ای جز باخت برای خودشان و مردم به همراه ندارد و به جای آن، هم هدف و هم قسم با یکدیگر بر روی مسائل اساسی متمرکز شوند و در مقابل جبهه گسترده استکبار، صف آرایی مناسبی داشته باشند.
در بند دوم چند نکته‌ای را خطاب به هم قطارانمان؛ دانشجویان این دانشگاه عرض خواهیم کرد. چند سالی‌ست که مراسم گرامیداشت روز دانشجو؛ سبب شده که ما با شکل تازه‌ای از رفتار بعضی از مسئولین روبرو باشیم. مهربانی؛ خوش مشربی و شیرین زبانی ویژگی هایی‌ست که گویی برای همین یک روز فعال میشود و بیشترین استفاده از آن صورت میگیرد، اما مگر بی کفایتی و عدم توجه به دانشجو در طول سال موضوعی‌ست که بشود با یک شاخه گل و چند لبخند فراموش شود؟ رفتار بعضی از مسئولین در این روز به گونه تغییر میکند که انگار نه انگار مقصر وضع فعلی آموزشی و تربیتی دانشجو ها، آن‌ها هستند.
نکته‌ای که ما نباید از آن غفلت کنیم که بنظر مهم‌ترین مسئله بدنبال چنین آسیب‌هایی در فضای دانشگاه است، عدم کسب رضایت و وجود نظارت دانشجو بر رفتار مسئولین بوده که عدول از این مسئله موجب چنین اتفاقاتی شده است.
ما دانشجویان آنجا که در مطالبه‌ی هر روزه خود از مسئولین عقب ماندیم، آنجا که بر رفتار آن‌ها نظارت نکردیم و خود را از تک‌تک مسائل مربوط به دانشجو عقب کشیدیم، به چنین روز‌هایی دچار شدیم.
برگشت به همان نقطه‌ای که دانشجو به متن برگردد و بدنبال آن به موتور پیشران جامعه تبدیل شود، صرفا با شناخت و مبارزه برای کسب جایگاه درست خود بدست می‌آید و با دوری کردن از مسائل و در دام این چنین رفتار‌هایی افتادن محقق و میسر نخواهد شد.
و، اما سخن پایانی ام خطاب به ملت عزیز ایران خواهد بود.
به حق که مردم عزیز ما، این جامعه‌ی با شرف و مقتدر؛ اسوه و الگوی تمام ملت‌های مقاوم و آزاده جهان هستند. مقاومت چهل ساله این ملت و همراهی با این نظام مهم‌ترین دستاورد جمهوری اسلامی بی شک بوده و باید از آن حراست و پاسداری کرد.
قطع به یقین، این مقاومت و ایستادگی هیچ گاه به معنای تایید شرایط موجود و انکار واقعیت‌های اقتصادی و فرهنگی نبوده و‌نیست و هر شخصی با هر گرایش سیاسی وظیفه‌ای جز خدمت به این ملت را ندارد و مطالبه آن نیز حق همه آحاد ملت است، اما چند نکته‌ای‌در این باب وجود دارد که بیان آن و‌توجه به آن خالی از لطف نیست.
از حدود چهار سال پیش که دولت فعلی با آمریکا وارد مذاکره و‌توافق برجام شد، متاسفانه شرایط برخلاف وعده‌های گفته شده تغییر کرد. رفع تحریم‌ها ک قرار بود به نفع این ملت و شلوغ شدن سفره این مردم منجر شود، از قضا رفع که نشد هیچ؛ بر آن هم افزوده شد. جدای از همه نگاه‌های سیاسی که تا الان وجود داشته و گفته میشود، بنظر میرسد که ممالک غربی با قدرتمند شدن این مردم و عزیز شدن ملت ایران؛ مشکل جدی دارند و تا نابودی آن و چند دسته شدن کشورمان از پای نخواهند نشست.
از همین رو ممکن است که در روز‌های پیش رو باز با طرح گشایش‌های فراوانی به سراغ ما بیاییند و با دادن وعده‌هایی سعی در جلب توجه ما ایرانیان داشته باشند، اما باید توجه جدی داشت که رفع تحریم‌ها تنها در زمانی به وقوع میرسید که کشور ایران نیز مانند سایر ابرقدرت‌های جهان به یک کشور مقتدر تبدیل شود تا آن کشور‌ها نه از سر ترحم، بلکه از ترس تحریم هارا بردارند و کاری به ایرانیان نداشته باشند.
ارسال نظرات