گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، جنبش عدالتخواه دانشجویی؛ سه چهار سال است که واژه شفافیت تبدیل به پربسامدترین واژه در کلام نخبگان سیاسی اصولگرا شده‌است و در حال حاضر به عنوان راه حل اصلی تمامی مشکلات جمهوری اسلامی معرفی می‌شود. انتخابات مجلس یازدهم اما جایی بود که شعار شفافیت بیشتر از هر زمان دیگری تکرار می‌شد و بدنه اصولگرایان شفافیت را به عنوان شعار محوری خودشان مطرح می‌کردند.
نامزدهای اصولگرای مجلس یازدهم هم با طعنه زدن به نماینده‌های دوره دهم آنها را عده‌ای منافق می‌نامیدند که پای طرح شفافیت را امضا میکنند ولی به طرح رای نمی‌دهند. در مقابل هم برخی از نمایندگان مجلس دهم، اصولگرایان را عده‌ای موج‌سوار می‌دانستند.
درست یا غلط به هرحال تعداد زیادی از نامزدهای اصولگرای انتخابات مجلس یازدهم وعده داده بودند که طرح شفافیت آرا را در مجلس تصویب خواهند کرد. تا جایی که بیش از ۹۰ نفر از نمایندگان منتخب مجلس یازدهم رسما تعهدنامه‌ای را امضا کرده بودند که مطابق با بند ۹ آن تعهدنامه می بایست در اسرع وقت طرح شفافیت آرا و پخش زنده‌ی کمیسیون‌های مجلس را ارائه کنند.
به هر طریق مجلس یازدهم تشکیل شد و اکثریت قاطع مجلس را اصولگرایانی تشکیل دادند که شعار محوری‌شان شفافیت بود. چند روز پس از استارت کار مجلس ، طرح شفافیت آرا با ۱۷۰ امضا تحویل هیأت رئیسه شد. ابهامات اما از همین جا آغاز شد. ظاهراً در بند اول طرحی که امضای ۱۷۰ نفر نماینده پای آن هست ذکر شده که "خبرنگاران" با رعایت شرایط مندرجه در این ماده اجازه حضور و تهیه گزارش از جلسات کمیسیون ها را خواهند داشت. ولیکن در بند یک طرحی که در رسانه‌ها منتشر شده و ظاهراً به هیئت رئیسه تقدیم شده به جای واژه "خبرنگاران" آمده است "نماینده رسانه ملی" . لذا از همان ابتدا به نظر می‌رسید که عده‌ای در مجلس به هر طریقی قصد دارند از زیر بار شفافیت شانه خالی کند.
به هر حال باوجود ابهاماتی که وجود داشت طرح شفافیت آرا روند خود را دنبال کرد. مجلس در ۱۴ مرداد یعنی با یک‌ماه معطلی کلیات طرح را تصویب کرد و طرح را به کمیسیون آیین‌نامه داخلی ارجاع داد. آقای امیرآبادی، عضو هیئت رئیسه مجلس، در تاریخ ۳۱ شهریور چنین گفت که "کمیته ماده ۱۴۲ آیین‌نامه داخلی مجلس تشکیل جلسه داده و طرح را بررسی می‌کند تا در صورت تایید ، طرح مجدد به صحن بیاید."
حال از زمان مصاحبه آقای امیرآبادی نزدیک به دو ماه میگذرد و همچنان سرنوشت طرح شفافیت در هاله‌ای از ابهام است. البته ابهام آنجایی بیشتر می‌شود که بدانیم این طرح یک طرح عادی است و تا کنون برای یک فوریت و دو فوریتش رای‌گیری نشده. با توجه به این مسئله احتمالا زمان بیشتری می‌برد تا این طرح به سرانجام برسد.
نکته جالب توجه اما اینجاست که چطور وعاظ و سخنرانانی که در مجلس قبلی در رثای شفافیت مثنوی می‌سرودند اکنون درمقابل تاخیر ۶ ماهه تصویب این طرح سکوت پیشه کردند. همچنین جای سوال دارد که چطور دیدبان شفافیت و عدالت که تا پیش از اعلام نتایج انتخابات از نامزدها، تعهدهای متعدد می‌گیرد پس از انتخاب شدن بیش از ۹۰ نفر از افرادی که تعهدنامه دیدبان شفافیت و عدالت را امضا کردند ، پیگیر اجرایی شدن تعهدات نمی‌شود.
مبادا با سکوت واعظین و سازمان‌های مطالبه‌گر شفافیت در مقابل تاخیرهای مکرر نمایندگان، مردم چنین برداشت کنند که شفافیت هم فقط یک چماغ بوده‌است تا اصولگرایان با آن بر سر رقیب بکوبند و صندلی‌اش را بچنگ آورند.
اتحادیه جنبش عدالتخواه دانشجویی کشور
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.