هادی کیادلیری عنوان کرد:
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، هادی کیادلیری، استاد دانشگاه و مدیرگروه رشته جنگل، مرتع و آبخیزداری در مصاحبه با برنامه «زمین ۳۶۰ درجه» رادیو گفتگو درباره قاچاق چوب و خاک اظهارکرد: این موارد در گذشته بوده و الان هم هست و فقط شدت و حدت آن متناسب با شرایط زمانی و اقتصادی تغییر می‌کند.
وی افزود: افرادی که این کار را می‌کنند یا از روی ندانستن و یا در اثر نیاز و آزمندی است، اما در نهایت میراث طبیعی کشور به بهایی ارزان و به خاطر منفعت طلبی عده‌ای از بین می‌رود. متأسفانه یا مردم فقیر محلی محیط زیست اطراف خود را به کار می‌گیرند و یا اینکه از سوی باند‌ها و مافیای این حوزه به کار گرفته می‌شوند.
این استاد دانشگاه بخشی از اقدامات قاچاق چوب را سازمان یافته خواند و گفت: قاچاق چوب در حجم بالا کار چندان ساده‌ای نیست و به هماهنگی‌های زیادی بین افراد مختلف نیاز دارد، لذا این نشان می‌دهد که مافیایی در کار است و از آنجایی هم که مافیا از خلأ‌های قانونی اطلاع داشته و سوء استفاده می‌کنند لذا معمولاً به دام قانون نمیفتند.
وی افزود: قاچاق خاک در شمال کشور مانند قاچاق چوب مافیا ندارد و سازماندهی شده نیست، اما به صورت محدود مشاهده شده که برخی شرکت‌ها به اسم تولید نهال از خاک‌های جنگل برداشت می‌کنند.
استاد دانشگاه ضمن اشاره به کاهش میزان قاچاق چوب بعد از اجرای طرح «تنفس جنگل» و نسبت به زمان بهره‌برداری قانونی از جنگل به راهکار‌های مبارزه با قاچاق چوب هم پرداخت و گفت: قاچاق چوب به مسیر‌های گوناگون و وجود خریداران زیادی نیاز دارد، لذا اگر خریداران چوب مانند کارگاه‌ها و شرکت‌ها کنترل و رصد و از مردم هم کمک گرفته شود می‌توان تا حد زیادی از قاچاق چوب جلوگیری کرد.
کیادلیری با انتقاد از نبود اراده جدی در برخورد با متخلفان این حوزه گفت: وقتی قوانین و برخی دستگاه‌ها با متخلفان این حوزه مدارا می‌کنند چه انتظاری از مردم برای رفع این معضل داریم؟!
وی در بخش دیگر به مشکلات ساختاری، قانونی و تضاد مأموریتی سازمان‌ها با یکدیگر اشاره و اظهارکرد: سازمان حفظ منابع طبیعی کشور زیرمجموعه وزارت جهاد کشاورزی است، اما متأسفانه مأموریت این دو با هم همخوانی ندارد؛ وزارت جهاد به دنبال تولید در کوتاه مدت و سازمان جنگل‌ها و مراتع هم پیگیر کار‌های بلندمدت و حفظ منابع طبیعی است و به همین دلیل هم اصلاح بسیاری از قوانین ضروری است.
کیادلیری همچنین به ضعف سازمان‌ها و دستگاه‌ها در اجرای قوانین نیز اذعان کرد و گفت: قوانینی که وضع می‌شوند باید در سطح ملی اثرگذار باشند، اما اکثر نمایندگان مجلس به دنبال رفع مشکلات منطقه‌ای خودشان هستند.
وی به مصداقی از خلأ‌های قانونی در این حوزه اشاره کرد و گفت: به عنوان مثال ماده ۴۵ قانون «رفع موانع تولید رقابت پذیر» برخی زمین‌ها را برای کشاورزی و گردشگری واگذار می‌کند و آن را از تبصره ۲ ماده ۹ قانون افزایش بهره‌وری مبنی بر دادن سند مستثنی کرده است.
استاد دانشگاه همچنین به مصداقی از قوانین خوب در این حوزه هم اشاره و بیان کرد: یک قانون بسیار خوب و مترقی در حوزه منابع طبیعی، قانون «استراحت و تنفس جنگل» است که بر اساس آن بهره برداری چوبی از جنگل‌ها ممنوع شد.
وی اظهارکرد: بودجه‌ای که برای صیانت از جنگل‌های شمال تخصیص داده می‌شود متأسفانه از بودجه یک تیم فوتبال هم کمتر و حتی بحث روی ۵ میلیون و ۱۰ میلیون است!
کیادلیری با بیان اینکه نگاه اکوسیستمی به طبیعت و توسعه یافتگی آن هزینه دارد تأکید کرد: دولت برای منابع طبیعی باید هزینه و بلکه سرمایه گذاری کند چراکه حفظ این منابع طبیعی تضمین کننده حیات بشر است.
وی افزود: افرادی که این کار را می‌کنند یا از روی ندانستن و یا در اثر نیاز و آزمندی است، اما در نهایت میراث طبیعی کشور به بهایی ارزان و به خاطر منفعت طلبی عده‌ای از بین می‌رود. متأسفانه یا مردم فقیر محلی محیط زیست اطراف خود را به کار می‌گیرند و یا اینکه از سوی باند‌ها و مافیای این حوزه به کار گرفته می‌شوند.
این استاد دانشگاه بخشی از اقدامات قاچاق چوب را سازمان یافته خواند و گفت: قاچاق چوب در حجم بالا کار چندان ساده‌ای نیست و به هماهنگی‌های زیادی بین افراد مختلف نیاز دارد، لذا این نشان می‌دهد که مافیایی در کار است و از آنجایی هم که مافیا از خلأ‌های قانونی اطلاع داشته و سوء استفاده می‌کنند لذا معمولاً به دام قانون نمیفتند.
وی افزود: قاچاق خاک در شمال کشور مانند قاچاق چوب مافیا ندارد و سازماندهی شده نیست، اما به صورت محدود مشاهده شده که برخی شرکت‌ها به اسم تولید نهال از خاک‌های جنگل برداشت می‌کنند.
استاد دانشگاه ضمن اشاره به کاهش میزان قاچاق چوب بعد از اجرای طرح «تنفس جنگل» و نسبت به زمان بهره‌برداری قانونی از جنگل به راهکار‌های مبارزه با قاچاق چوب هم پرداخت و گفت: قاچاق چوب به مسیر‌های گوناگون و وجود خریداران زیادی نیاز دارد، لذا اگر خریداران چوب مانند کارگاه‌ها و شرکت‌ها کنترل و رصد و از مردم هم کمک گرفته شود می‌توان تا حد زیادی از قاچاق چوب جلوگیری کرد.
کیادلیری با انتقاد از نبود اراده جدی در برخورد با متخلفان این حوزه گفت: وقتی قوانین و برخی دستگاه‌ها با متخلفان این حوزه مدارا می‌کنند چه انتظاری از مردم برای رفع این معضل داریم؟!
وی در بخش دیگر به مشکلات ساختاری، قانونی و تضاد مأموریتی سازمان‌ها با یکدیگر اشاره و اظهارکرد: سازمان حفظ منابع طبیعی کشور زیرمجموعه وزارت جهاد کشاورزی است، اما متأسفانه مأموریت این دو با هم همخوانی ندارد؛ وزارت جهاد به دنبال تولید در کوتاه مدت و سازمان جنگل‌ها و مراتع هم پیگیر کار‌های بلندمدت و حفظ منابع طبیعی است و به همین دلیل هم اصلاح بسیاری از قوانین ضروری است.
کیادلیری همچنین به ضعف سازمان‌ها و دستگاه‌ها در اجرای قوانین نیز اذعان کرد و گفت: قوانینی که وضع می‌شوند باید در سطح ملی اثرگذار باشند، اما اکثر نمایندگان مجلس به دنبال رفع مشکلات منطقه‌ای خودشان هستند.
وی به مصداقی از خلأ‌های قانونی در این حوزه اشاره کرد و گفت: به عنوان مثال ماده ۴۵ قانون «رفع موانع تولید رقابت پذیر» برخی زمین‌ها را برای کشاورزی و گردشگری واگذار می‌کند و آن را از تبصره ۲ ماده ۹ قانون افزایش بهره‌وری مبنی بر دادن سند مستثنی کرده است.
استاد دانشگاه همچنین به مصداقی از قوانین خوب در این حوزه هم اشاره و بیان کرد: یک قانون بسیار خوب و مترقی در حوزه منابع طبیعی، قانون «استراحت و تنفس جنگل» است که بر اساس آن بهره برداری چوبی از جنگل‌ها ممنوع شد.
وی اظهارکرد: بودجه‌ای که برای صیانت از جنگل‌های شمال تخصیص داده می‌شود متأسفانه از بودجه یک تیم فوتبال هم کمتر و حتی بحث روی ۵ میلیون و ۱۰ میلیون است!
کیادلیری با بیان اینکه نگاه اکوسیستمی به طبیعت و توسعه یافتگی آن هزینه دارد تأکید کرد: دولت برای منابع طبیعی باید هزینه و بلکه سرمایه گذاری کند چراکه حفظ این منابع طبیعی تضمین کننده حیات بشر است.
ارسال نظرات