باشگاه دانشجویان/
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو- یادداشت دانشجویی؛ مدیریت اجرائی کشوری مثل ایران، با همه فشار ها و مشکلات سیاسی ، اقتصادی و حتی فرهنگی آن از سوی دشمنان و رقیبان خارجی، که نه اهل قید و بندهاب اخلاقی هستند نه انسانی نه وجدانی و نه دینی و از هیچ حیله و مکر و خدعه ای که ممکن باشد هم چشم پوشی نمی کنند، خودش کار بسیار دشواریست و به قول شاعر گاو نر می خواهد و مرد کهن. و اگر خدایی نکرده مرد کهنی نباشد چه فاجعه ها و بلا ها و فتنه هایی که بر این کشور نمی رود.
اما این مرد کهن باید چند خصیصه مهم داشته باشد تا بتواند از پس این همه مشکلات برآید و کارنامه قابل قبولی از خودش به جا بگذارد. از اصلی ترین این خصیصه ها، به راحتی می توان حدس زد که یکی از آنها تدبیر است و دیگری امید و دیگری اعتدال.
تدبیر به همان معنای ساده که لغت نامه ها در مقابل کلمه تدبیر نوشته اند؛ یعنی اندیشیدن در عاقبت کار و نگریستن در پایان امر؛ یعنی تامل کنی در راهی که در پیش گرفته ای و استفاده کنی از تجربیات دیگران که شاید همین ۱۰ سال قبل یا بیشتر راه تو را میخواستند بروند و عاقبت کارشان چه شد؟ تدبیر یعنی وقتی میخواهی دست ۷۵ میلیون نفر را بگیری و با خودت ببریشان در دهان گرگ هایی که از دور برایت لبخند میزنند ، این را هم بدانی که هیچ کس تاکنون از این دستِ دوستی ها با گرگ ها نداده مگر آنکه سر و دست و پایش طعمه گله بی رحم آنان شده است.
و امید یعنی انتظار وقوع امری را داشته باشی و آرزویش بکنی و عقل و منطقت و شعورت هم بگوید که می شود. امید یعنی دل ببندی به آنچه که خودت را در برابر هر حیله و مکر و نفوذی ،مقاوم و استوار می کند و نه آنکه چشم بدوزی به دستان روباهی که هر لحظه سر دهها نفر چون تویی را درزیر آب می کند. دل بستن به نقطه های واهی و خیالی، به وعده های پوچ و و توخالی نامش امید نیست بهتر است سراب بنامیمش.
و اعتدال یعنی نه افراط کنی و نه تفریط راه میانه را بروی به این معنا که تنها راه میانه صراط مستقیم است، صراط انبیاست، صراط حسین است صراط مقاومت است صراط عزت است و سربلندی. اعتدال یعنی سریعترین راه و در عین حال مطمئن ترین و امن ترین راه را انتخاب کنی نه اینکه همه را پشت سر خود در کشاکش گردنه های خطرناکی همراه کنی که هر چند مسافتش کوتاه تر باشد اما امیدی به عبور سالم از آن نیست.
چقدر تدبیر و امید و اعتدالی که به راحتی معنایش کردیم خیلی از جاها با تدبیر و امید و اعتدال مطلوب و مدنظر آقای روحانی، حتی هفت پشت غریبه اند.
این روزها حال روحانی اصلا خوب نیست. امیدش نا امید شده و تدبیرش تحقیر شده و اعتدالش به انحراف کشیده شده است. این روزها حال روحانی اصلا خوب نیست. برجامش برایش دو دستاورد بیشتر نداشته؛ یکی هیچ و دیگری راهزنی که دومیلیارد دلار از پول های مردمش را در روز روشن بالاکشیده و یک لیوان آب هم از رویش.
این روزها حال روحانی اصلا خوب نیست؛ گاهی فکر میکنم حتی کابینه اش هم حرف هایش را باور نمی کنند، از نامه چهار وزیر گرفته تا حرف های صالحی و سیف و ناامیدی و اضطراب چهره ظریف و عراقچی
آقای روحانی این روزها حالت اصلا خوب نیست؛ اما برایت دعا می کنیم که با تدبیر و امید و اعتدال همراه شوی تا مبادا برسد آن روزی که نباید می رسید.
*علی سلطانی‌وش- دبیر انجمن اسلامی دانشگاه تربیت مدرس.
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است
ارسال نظرات