به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، آس نوشت: در گذشته نام‌گذاری ورزشگاه‌ها تفاوت داشت و گذاشتن نام رییس باشگاه روی ورزشگاه متداول نبود تا اینکه رئال مادرید این کار را کرد و پس از آن دیگر باشگاه‌ها از این روش برای نام‌گذاری ورزشگاه‌های خود استفاده کردند. ورزشگاه رئال مادرید چامارتین نام داشت. همچنین برخی‌ها به آن چامارتین جدید نیز می‌گفتند. ورزشگاه قبلی پیش از جنگ در همین محل ساخته شده بود و چامارتین جدید فضای مشابه را اشغال کرده بود.
ساپاتر و کاسو دو مدیر رئال مادرید به هیات مدیره اسم جدید را پیشنهاد دادند و باعث تعجب همه شد که نام رییس باشگاه را برای ورزشگاه انتخاب کنند. مخالفتی برای این اسم نشد. تا هشت سال پس از ساخت آن سانتیاگو برنابئو خوانده می‌شد. این در حالی بود که خیلی از قدیمی‌ها تا سال‌ها آن را چامارتین می نامیدند. پس از آن به تدریج اعضای باشگاه از 9 هزار نفر به 42 هزار نفر رسید. رئال در دو لیگ اخیر این کشور به مقام قهرمانی رسید؛ عنوانی که پس از جنگ به آن دست نیافته بود. در آن تیم دی استفانو بازی می‌کرد.
در سالی که جام یوفا برای اولین بار برگزار شد، رئال در این مسابقه‌ها شرکت کرد و در پنج دوره اول آن قهرمان شد. سانتیاگو برنابئو تا سال 1978، زمان مرگش رییس باشگاه رئال بود. او در سن 82 سالگی درگذشت. اگر به چشم‌انداز باشگاه دقت شود این تصمیم( تغییر نام ورزشگاه) درستی بود.
برای غیر مادریدی‌ها چامارتین نام محلی بود که ورزشگاه رئال در آن جا احداث شده بود. آن روزها روستایی بیرون از شهر مادرید به نام "چامارتین د روسا" وجود داشت، سپس این شهر مورد حمله دشمنان قرار گرفت. ورزشگاه رئال در سال 1924 در این محل ساخته شد. زمانی که در سال 1947 ورزشگاه جدید افتتاح شد، شهر تقریبا متروکه بود و تعداد کمی ساختمان در آن دیده می‌شد، اما در سال 1955 تا جایی پیشرفت کرد که سه آمفی تئاتر در آن ساخته شده بود. ورزشگاه سانتیاگو همانند دیگر مکان‌ها باعث رشد این شهر شد. ساختمان‌های مهم تجاری و اداری در نزدیکی آن ساخته و تبدیل به یکی از محل‌های سطح بالای شهر شد.
تقریبا نیم قرن پیش ورزشگاه‌ها نام محلی که در آنجا ساخته شده بود را به خود می‌گرفتند و بر عکس امروز این ورزشگاه‌ها هستند که به آن محل اسم می‌دهند. اکنون این محل به منطقه برنابئو مشهور است و نه به چامارتین.
منبع: ایسنا
ارسال نظرات