گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»- یادداشت دانشجویی:شاید پس از برکناری اربکان در سال 1997 با کودتای نظامی از سمت نخست وزیری کسی فکر نمی کرد کمتر از شش سال یعنی سال 2003 دوباره یک اسلام گرا ( هرچند لائیک) بتواند قدرت را بدست بگیرد.
رجب طیب اردوغان از شاگردان پروفسور نجم الدین اردوغان نخست وزیر فقید ترکیه بود که توانست در سال 2001 پس از جدا شدن از سایر هم حزبی هایش حزب عدالت و توسعه را تشکیل دهد.
هرچند در ابتدا با تمسخر رسانه های لاییک ترکیه همراه بود اما در سال 2003 با خلق یک شگفتی و موج سواری اسلامی توانست قدرت را در دست گیرد.
اردوغان خوب می دانست برای امتداد قدرت نباید راه و روش شیخ و مرید خود (نجم الدین اربکان) را ادامه دهد.این قضیه تا جایی یش رفت که اردوغان در یکی از سخنرانی های مشهور خود اعلام کرد( ما نمی خواهیم بر اساس تفکرات خواجه نجم الدین حکومت کنیم)
اردوغان ابتدا با اتخاذ مواضع ضد صهیونیستی توانست محبوبیت قابل توجهی را بین جهان اسلام و جامعه نیمه سنتی ترکیه بدست آورد.این دست مواضع و اصلاحات اقتصادی توانست در9 دوره انتخابات پیروز بلامنازع باشد. اما در انتخابات هفتم ژوئن سال جاری اگر چه اکثریت آرا به نفع حذب عدالت و توسعه از صندوق ها بیرون آمد اما این اکثریت بر خلاف9 دوره قبلی مطلق نبود و او را مجبور به اِئتلاف با سه حزب جمهوری خواه خلق با 25 درصد آرا جنبش ملی گرا با 36/16 درصد و حزب دموکراتیک خلق با 1/13 نمود.
اولین پس لرزه انتخابات هفتم ژوئن استعفاء اجباری احمد داود اغلو رفیق گرمابه و گلستان اردوغان بود.
شاید اصلی ترین نگرانی اردوغان اکنون ائتلاف با حزبی ست که شاید در دوره های قبل از همان تعداد اندک کرسی هایش در مجلس نگران بود .حزب ملی گرای خلق از احزاب کرد به رهبری صلاح الدین دمیر تاش
مطمئنا اردوغان هیچ گاه در محاسبات ذهنی اش احتمال ائتلاف با فردی چون دمیرتاش را نمی داد اما تداوم سیاست های دوگانه و بعضا خصمانه او در قبال عراق و سوریه سبب کاهش شدید آرا وی در مناطق شرقی ترکیه خصوصا در بین اقوام کرد و عرب ترکیه گردید.
حال با تمام شرایط فوق باید تا 45 روز منتظر ماند و دید که آیا حزب عدالت و توسعه می تواند با سه حزب دیگر برای دولت و معرفی کابینه به رییس جمهور توفیق حاصل کند یا باید شاهد انتخابات زود هنگام بین چهار حزبی که اکثریت آرا را در هفتم ژوئن بدست آورده اند باشیم.
سیدامیرحسین امامی-فعال دانشجویی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.