به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، ابوالفضل اقبالی استاد مدرسه علوم انسانی اسلامی امروز در نشست خبری اولین روز از رویداد الگوی سوم زن که در خانه اندیشه ورزان برگزار شد، در خصوص نسبت زوجیت با الگوی سوم، گفت: زوجیت مسأله مطالعاتی بنده بوده است، کیفیت و بسط آن، شاکله و قاعده حرکت انسان و هستی را رقم می زند.
وی با بیان اینکه می توان درباره زوجیت در دو سطح مواجهه شد، عنوان کرد: یک سطح روابط میان فردی است که در بستر خانواده رخ می دهد و در جامعه ایران تحت عنوان خانواده می شناسیم، که درباره آن زیاد صحبت شده است.
اقبالی ادامه داد: سطح دیگر بحث امتدادهای اجتماعی این طرح است که به آن توجه زیادی نشده است، ما باید امتداد های اجتماعی زوجیت را پیگیری و بحث کنیم این همان روابط متکامل و هم افزایی همسران در تاریخ سازی و تمدن سازی است. این حلقه مفقوده حوزه مطالعات جنسیت در کشور ما است.
باید ادبیات الهیاتی و جامعه شناختی آن باید بحث و تقویت شود. باید زوجیت در تمام شئون حرکت اجتماعی انسان حضور جدی داشته باشد و بدون آن دستاورد ها و محصول ما فاقد تعادل لازم است، همانگونه که آرامش و عدالت در بستر تعامل هم افزایانه زن و مرد رقم می خورد تعامل و عدالت اجتماعی هم در این بستر شکل می گیرد و نیروهای متکامل دریکز آن نشوند جامعه نمی تواند به پیشرفت های لازم دست یابد.
این پژوهشگر حوزه مطالعات زنان و خانواده، عنوان کرد: در تحقق زوجیت و خانواده مدتها است که پیوندهای زن و مرد به سمت و سوی سستی می‌رود، براین اساس باید برنامه‌ای برای حل این مشکل داشته باشیم. وقتی به الگوی سوم نزدیک می شویم اهمیت خانواده بیشتر می‌شود.
وی در خصوص خانواده و پیوندهای آن، اظهار کرد: در این زمینه کیفیت حضور آقایان و فرآیند نقش آفرینی آنها در خانواده مهم است، محور خانواده زن است اما یک پایه دیگر آن مرد است که در ادبیات دینی و سیره سهم مرد در تکوین و تقویت خانواده بیشتر است که ما نسبت به آن غفلت داریم. قوام زوجیت به کیفیت نقش آفرینی مرد است. اکثر آسیب ها در خانواده کم شدن برخی صفات و روحیات مرد در خانواده است، بنابراین باید نقش مردان هم در خانواده مورد توجه قرار گیرد، در این زمینه باید به نفش زنان هم توجه شود. در مرحله آسیب شناسی و فهم مختصات خانواده در جامعه امروز وزنه به کیفیت حضور و جایگاه مردان سنگین تر است.
اقبالی با بیان اینکه جامعه امروزی ما زن را در کسوت خانه‌دار بیشتر می پسندند، اما با همین بضاعت موجود می‌توان الگوی سوم را دنبال کرد که زن را به خانه داری تقلیل ندهد. گفت: قلمرو خانه به مثابه جغرافیای خانه با زنانگی زنان سازگارتر از قلمرو خیابان است، حتی این الگو در ادبیات رهبری هم اولویت و سهم بیشتری دارد. سازگاری این قلمرو با زنانگی ما را وامی دارد که نظریه الگوی سومی را ارایه دهیم. فرق خانه شرقی و الگوی سومی در این است که دیوارهای خانه الگوی سومی بسط و امتداد یافته است که زن می تواند خانه را با نگرش و تمهیداتی بسط اجتماعی دهد و نگاه او در زمینه مصرف، رسانه، فعالیت اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی؛ تمدنی و مبتنی بر تمهیدات انقلاب اسلامی باشد اما در عین حال زن در کسوت اجتماعی اثرات مستقل داشته باشد؛ بنابراین بسط اجتماعی خانه در طرح الگوی سوم انقلاب اسلامی برای زن خانه دار لازم است.
وی افزود: آنچیزی که می‌توان درباره الگوی سوم زن گفته شود افزون بر حوزه فضای اجتماعی، کنش ها و فعالیت هایی است که در قلمرو جامعه قابل پیگیری است در امتداد زوجیت نیز پیگیری می کنیم که حکمرانی بدون حضور زنان ممکن نیست. تجربه تاریخی سنت و مدرنیته نشان می دهد هرجا زنان از ساختارهای مختلف جامعه دور بودند سبب شده که حضور آنها همراه با مشقت باشد و کارآمدی آنها زیر سوال رود. می‌توان به الگوی مشارکت اجتماعی زنان فکر کرد که این آسیب ها را نداشته باشد. در فضای اجتماعی باید در خصوص الگوی مشارکت زنان در عرصه حکمرانی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی اندیشه کرد.
این استاد علوم انسانی اسلامی در پایان خاطرنشان کرد: ۷۰ درصد جامعه زنان در ایران یک زن خانه‌دار تعریف می شوند، زنان با توجه به توانایی های خود می توانند از تولید محتوای مجازی تا راهبری سیاسی در جامعه نقش داشته باشند. ما باید به این سمت برویم که در تمام تصمیمات بانوان هم موثر باشند. الگوی سوم برای بانوان در این چهارچوب مشخص است.