به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، به همین سرعت دوازده سال از دربی فوق جذاب دهه نود گذشت. بازی‌ای از هفته بیست و چهارم لیگ دوازدهم که هر کدام از تیم‌ها با رتبه و هدف متفاوتی پای به آن گذاشته بودند. یکی برای ماندن در کورس قهرمانی و تداوم برد‌های پیاپی در شهراورد و تیم دیگر برای فرار از کابوس سقوط و پایان دادن به برد‌های سریالی تیم مقابل در دربی‌ها.
استقلال در آن بازی ستارگانی نظیر آندو تیموریان، مجتبی جباری، ساموئل و خسرو حیدری را به دلیل مصدومیت در اختیار نداشت و در سمت مقابل پرسپولیس تقریبا با تمام نفرات در زمین حاضر شد.
شرح بازی:
در سرمای طاقت فرسا و هوای ابری ورزشگاه آزادی این بازی با سوت علیرضا فغانی آغاز شد و دو تیم از همان ابتدا نشان دادند که هرگز برای مساوی و صفر صفر شدن پا به این دیدار نگذاشتند. در سی و پنجمین دقیقه درحالی که بازی تقریبا متعادل پیگیری میشد و از تب و تاب ابتدایی بازی فاصله گرفته بود، میلاد میداوودی موفق شد با یک ضربه فنی توپ را از بالای سر محمدحسین هوشیار وارد دروازه سرخ پوشان کند تا استقلال برای دوازدهمین دربی پیاپی دروازه حریف را باز کند.
دو تیم با همین نتیجه یک بر صفر به سود استقلال زمین را به مقصد رختکن ترک کردند. با شروع نیمه دوم این بازهم استقلال بود که توپ و میدان را در اختیار گرفت و خیلی زود توسط فریدون زندی در پنجاه مین دقیقه به گل دوم رسید. یک دفع ناقص از مدافع پرسپولیس باعث شد زندی چپ پا با یک بغل پای نرم دروازه هوشیار را برای دومین مرتبه باز کند تا استقلالی‌ها سراز پا نشناسند. از این دقیقه به بعد همه چیز عجیب و غریب پیش رفت.
شاگردان مظلومی یکی پس از دیگری موقعیت‌های طلایی گلزنی را ازدست می‌دادند و از آنطرف پرسپولیسی‌ها هم دو سه باری با شوت‌های از راه دور شانس خود را برای باز کردن دروازه آبی‌ها امتحان میکردند، اما با هربار فوق ستاره‌ای در درون دروازه استقلال یعنی سیدمهدی رحمتی با مهار‌های خوبش اجازه باز شدن دروازه را نمی‌داد.
در هفتادمین دقیقه بازی بود که مرحوم مهرداد اولادی با یک خطای بی مورد در مرکز میدان باعث خراب شدن حمله استقلال شد و با دریافت کارت زرد دوم هم از زمین اخراج شد. از همین لحظه بود که پرویز مظلومی با خیالی آسوده بازی را رها کرد و با حرکات جالب توجه مشغول کری خوانی برای تیم رقیب به همراه سکو‌های استقلالی ورزشگاه بود. اما او هم همانند میلیون‌ها بیننده این بازی خبر از آینده این مسابقه نداشت.
لحظاتی پس از اخراج اولادی بود که مصطفی دنیزلی دست به دو تعویض همزمان زد و مهدی مهدوی کیا و ایمون زائد را وارد میدان کرد. با ورود مهاجمی که در تمرینات پیش از بازی هواداران پرسپولیس گمان میکردند او یکی‌از نفرات کادرفنی تیم است و در نیم فصل به تیم اضافه شده، خیال شان از بابت شکست پرسپولیس آسوده شد و ترجیح دادند سکو‌های آزادی را ترک کنند تا مجبور نباشند همانند چهاردربی قبلی در پایان شاهد کری خوانی هواداران استقلال باشند. تا اینجا دنیا به کام آبی‌ها بود تا اینکه یک پاس تو در از محمد نوری، ورق را برگرداند. مهاجم لیبریایی پرسپولیس در اولین لمس توپش در این مسابقه با یک بغل پا دروازه رحمتی را باز کرد تا حساب کار دو بر یک شود.
حالا همان هوادارانی که در حال ترک ورزشگاه بودند، در جای خود ایستادند و ترجیح دادند ده دقیقه پایانی را از دست ندهند. هرچند برای آن‌ها همین که تیمشان ده نفره مقابل رقیب گل زده و حداقل با یک اختلاف گل شکست می‌خورد هم بد نبود، اما تنها یک دقیقه بود که مهدی مهدوی کیا با یک سانتر استادانه ایمون زائد را در این دربی دو گله کرد. حالا هواداران پرسپولیس سراز پا نمی‌شناختند و با فریاد‌هایی از ته دل مشغول بغل کردن یکدیگر‌و جشن و پایکوبی بودند.
برای استقلالی‌ها، اما همه چیز شبیه یک خواب بود. بازی‌ای که تا سه دقیقه پیش با برتری دو بر صفر آن‌ها همراه بود به یکباره با تساوی دوبر دو عوض شد تا سکو‌های آبی ورزشگاه نظاره گر شادی جنون آمیز سرخ‌ها باشند. اما این پایان کار نبود. بازی پس از مساوی پرسپولیس از تب و تاب دقایق قبل افتاده بود. انگار حالا هر دو تیم به تساوی راضی بودند و نمی‌خواستند همین تک امتیاز را از دست بدهند تا اینکه یک پرتاب اوت نزدیکی‌های محوطه جریمه استقلال برای سرخ پوشان به دست آمد.
مجتبی زارعی توپ را به بادامکی رساند و او هم همراه با توپ به گوشه زمین رفت تا به نوعی با اتلاف وقت نتیجه را حفظ کند، اما با یک ارسال پاس زمینی برای زائد، او را در محوطه جریمه میان پنج شش استقلالی صاحب توپ کرد. چرخش ماهرانه زائد و ضربه ناگهانی‌اش، دنیا را برای استقلالی‌ها خراب کرد.
توپ به گوشه دروازه رحمتی رفت و پرسپولیس با نتیجه سه بر دو از حریف پیش افتاد. نتیجه‌ای که هیچ کس باور نمی‌کرد رقم خورد. حالا باد به پرچم قرمز‌ها می‌وزید. تیمی که از دقیقه هفتاد ده نفره شده بود، با یک بازگشت تاریخی طی ده دقیقه از استقلال پیش افتاد تا سرانجام بعد از چهارشکست و یک مساوی موفق به پیروزی مقابل رقیب سنتی شود. آن هم با هتریک بازیکنی که تا قبل‌از ورودش به زمین و اعلام نامش توسط گوینده ورزشگاه، هیچ پرسپولیسی‌ای شاید حتی اسمش را هم نشنیده بود. در طرف مقابل استقلالی‌ها با بهت و حیرت به جشن تمام نشدنی قرمز‌ها نگاه میکردند و حسرت می‌خوردند. حسرت برتری‌ای که خیلی راحت و تنها در ده دقیقه از دست داده بودند تا پنجمین پیروزی پیاپی رقیب در دربی‌ها به دراماتیک‌ترین شکل ممکن خراب شود. این اولین شکست پرویز مظلومی در دربی‌ها نیز به حساب می‌آمد.
سرانجام این دربی هم با سوت علیرضا فغانی به پایان خود رسید و پرسپولیس با حساب سر بر دو مقابل استقلال به پیروزی رسید تا تعداد برد‌های این تیم در دربی‌ها به عدد ۱۸ برسد و از شر شکست‌های پیاپی مقابل آبی‌ها خلاص شود. هرچند پرسپولیس در پایان آن فصل دوازدهم شد و دستش به کسب هیچ جامی نرسید و استقلالی‌ها با قهرمانی جام حذفی و سومی لیگ را به پایان رساندند، اما این برد خارق العاده در شهرآورد شاید ارزشش از یک جام هم برای پرسپولیسی‌ها بیشتر بود. پیروزی‌ای که نقش اولش یعنی ایمون زائد آن را بهترین خاطره عمرش از فوتبال می‌داند.
در پایان اگر خاطره جالبی از این دربی تاریخی دارید در نظرات به اشتراک بگذارید.
انتهای پیام/