نماینده‌ی تشکل آرمان (عدالت‌خواه) دانشگاه شیراز خطاب به استاندار:
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نماینده‌ی تشکل آرمان (عدالت‌خواه) دانشگاه شیراز در حضور ایمانیه، استاندار فارس مطالبی را بیان کرد که متن کامل نطق بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و احترام و عرض تبریک روز دانشجو خدمت حضار گرامی
بنده به نمایندگی از تشکل آرمان، در اینجا حضور دارم تا صدای مردم بی تریبون باشم و مطالبات و بعضاً گلایه‌هایی را صادقانه مطرح کنم و امید است، آن‌هایی که باید بشنوند، بشنوند و یا به گوششان برسد.
(خاندان سالاری)
در سال‌های اخیر عده‌ای سودجو و منفعت طلب بر گُرده‌ی دستگاهِ حاکم بر شهر شیراز سوار شده و با نام انقلابی گری، خاندان بازی و خاندان سالاری را در شهر شیراز رواج داده و شیراز را محل تجمع گروه‌های استثمارگر و ویژه‌خوار قرار داده و بیشتر مَناصب حکومتی را به تسخیر خود درآورده اند. گروه‌هایی که در دعوا‌های سیاسی‌شان همه چیز و همه کس مهم است الّا مستضعفینی که صاحبان اصلی انقلاب هستند.
در سال‌های اخیر با توجه به عملکرد ضعیفشان و برای اینکه همچنان در جایگاه قدرت باقی بمانند، به اسم جوانگرایی و جوانِ مؤمنِ انقلابی، خاندان‌های خود را اینبار با فرزندان خود احیا کرده تا با عملکردشان، بیش از پیش موجب ناامید کردن جوانانِ «مؤمن و انقلابی» شوند.
آقای استاندار! نماینده عالی دولت در استان فارس، مگر شما قول ندادید اینبار در استان فارس خبری از انتصابات قومی قبیله‌ای نباشد؟! مگر با شعار «دولت مردمی» بر سر کار نیامدید؟! آیا مردمی بودن با حضور صرفاً فیزیکی اتفاق می‌افتد؟! یا استفاده کردن از کلمه «مردم» در رسانه ها؟!
یکی از شئون مردم سالاری استفاده آن‌ها در حاکمیت است، اما انتصابات اشتباه شما در استان فارس نه تنها به سمت دخیل شدن مردم در حاکمیت نرفته، بلکه فقط دست گروه‌های سودجو را باز‌تر کرده است.
(بنام شهید زین الدین!)
اخیراً صحبت از طرحی به نام «شهید زین الدین» به میان آمده که از اساس با عدالت استخدامی و اجتماعی در تناقض است و بوی رانت در بخش‌هایی از طرح به مشام میرسد. با ظاهر سازی‌ها عنوان طرح را آنقدر زیبا جلوه می‌دهند، فارغ از اینکه معلوم نیست چگونه می‌خواهند فرصت برابری را برای آحاد مردم فراهم کنند، وقتی قرار است تعدادی از سهمیه‌ها در انحصار جناب استاندارد باشد! براستی دقیقاً شرط مشمول سهمیه جناب استاندار شدن چیست؟!
شنیده‌ها حاکی بر آن است، ۱۳۰ نفر بنا بر عدالتِ تمام، وارد دستگاه حاکمیتی شوند، به دلیل سهم خواهی‌های عده ای، از پیش، صندلیشان توسط فلان نماینده و مسئول، رزرو شده است. چرا همه این افراد نباید از طریق آزمون و با فرصت برابر، گزینش شوند تا جمیع گروه‌های مردمی، از دانشجوی تازه فارغ التحصیل شده که تنها جرمش در طول سال‌ها این بوده که اصطلاحا آقازاده نبوده، بتواند از حضور در دستگاه حاکمیتی بهره‌مند شود؟ نکند باز هم قرار است با فرصت سوزی و فامیل بازیِ عده ای، شاهد به یغما رفتن آینده استان فارس با مدیریت‌های غیر اصولی و تخصصی باشیم؟!
(باغشهر ها)
سال ۱۳۸۶ در جلسه شورای عالی مسکن، طرحی به تصویب رسید که در این طرح قرار بر این شد، مکان‌هایی را برای ایجاد باغشهرها فراهم آورند و بنابر همین موضوع شرکتی به نام «فلاحت در فراغت» ایجاد شد؛ این در حالی بود که طرح مربوطه توسط منابع طبیعی و محیط زیست خطرناک و غیر قابل کارشناسی مشخص شد. قضیه تا حدی جدی بود که رهبر انقلاب هم به طور شفاف در این زمینه مخالفتشان را اعلام کردند. از مشکلات طرح میتوان به مالک شدن بر زمین‌ها بدون رضایت مردم اشاره کرد و مسئله دوم این بود که بعد از مالکیت و تصرف در زمین‌های منابع طبیعی، نباید آسیبی به بستر محیط وارد می‌شد. اما متاسفانه با حفر چاه‌های بی رویه، محیط زیست استان دچار ضرر و زیان فراوان شد
از دیگر ایرادات این طرح، میتوان به توزیع نامناسب آن در بین اقشار مردم پرداخت و این در حالی است که اکثر این زمین‌ها در دست سرمایه داراران بوده نه مردم عادی و مستضعف.
اما اکنون در سال ۱۴۰۲ باز هم زمزمه باغشهرها به گوش میرسد، اینبار، اما الحاقشان به شهر شیراز و این یعنی ارائه خدمات شهری به این باغشهرها.
حال سؤال ما، جامعه دانشجویی از مسئولین امر این است، چه اتفاقی افتاده که تصمیم بر انجام این کار گرفته اید؟ با کدام نظر کارشناسی؟ آیا مشکلات زیست محیطی آن رفع شده یا قرار است صاحبان این باغشهرها را از سرمایه داران به مردم مستضعف تغییر کنند؟ یا نظر رهبری نسبت به این قضیه تغییر کرده است؟
آقای ایمانیه، استاندار محترم استان فارس، با توجه به روحیه فساد ستیزی‌ای که از شما سراغ داریم، توقع میرود با قدرت، روبروی این مسئله قرار بگیرید و اجازه ندهید این طرح مفسدانه به مرحله اجرا برسد.
در پایان عرایضم ضمن تقدیر فراوان بابت برگزاری چنین جلساتی که وجوب امتداد آن بر کسی پوشیده نیست، وظیفه خود میدانم این نکته را یادآور شوم که مراقب باشیم برگزاری خود جلسه فی نفسه اصالتی ندارد و خروجی و اثر بخشی آن است که مد نظر است. بدین معنا که شایسته است آسیب شناسی این جلسات هم مد نظرمان باشد. مبادا که زینت المجالس انگاشته شویم.
به امید ظهور عدالت گستر گیتی
و السلام علیکم
ارسال نظرات