به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علیرضا رهایی در دومین اجلاس هم‌اندیشی توسعه همکاری با سازمان‌ها و مجامع علمی بین‌المللی با طرح این پرسش که از ظرفیت طرح‌های بین المللی چگونه می‌توانیم مشکلات طرح‌های کلان ملی که می‌تواند در کنسرسیوم‌های دانشگاهی انجام شود، استفاده کنیم، گفت: ما چهار دهه بعد از پیروزی انقلاب رشد بسیار عالی در حوزه‌های مختلف آموزشی داشتیم. اما در کنار این فعالیت‌های آموزشی یک سری فعالیت‌های پژوهشی نیز در کشور ما شکل گرفت و به طور پراکنده در دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی کشورانجام شد.
وی در ادامه تصریح کرد: متاسفانه هیچ یک از طرح‌های پژوهشی فوق محوریتی کلان نداشته است تا اینکه در حدود سال‌های ۹۰ اتفاق نادر و خوبی با عنوان گردهمایی دانشگاه‌ها و مراکز صنعتی در کشور افتاد که این گردهمایی منجر شد تا نیاز‌های کلان کشور شناسایی شود به طوریکه نزدیک به چند صد عنوان بررسی و در نهایت ۴۳ طرح کلان ملی استخراج و مورد تصویب قرار گرفت.
سرپرست دانشگاه صنعتی امیرکبیر اظهار کرد: در سال ۹۰ عزم جدی بین مسئولان جمهوری اسلامی وجود داشت تا بر اساس آن طرح‌های کلان ملی که در واقع نیاز‌های بزرگ و کلان کشور بود، در مراکز آموزشی و علمی به عنوان یک کنسرسیوم همکاری بین دانشگاهی همراه با مراکز صنعتی ورود کرده و به اجرا در آید.
رهایی تاکید کرد: ما در دانشگاه صنعتی امیرکبیر توانستیم در ۱۶ طرح کلان ملی که اغلب در حوزه هوا و فضا، پرتاب ماهواره، اعزام موجود زنده به فضا، سیستم‌های دفاعی سایبری، ذخیره سازی نفت و ... بودند، درگیر شویم و همه این موارد طرح‌ها بزرگی بود که به عنوان همکاری بین دانشگاهی در کنار صنعتی اجرا شد.
وی خاطر نشان کرد: با وجود توفیقات حاصل شده در این زمینه، در مسیر اجرای طرح‌های فوق با مشکلاتی برخورد می‌کردیم. مثلا در ارتباط با توسعه فناوری‌های مربوط به ماهواره با مشکلاتی از بعد تکنولوژی و پرتاب در مراحل ساخت مواجه شدیم که برای رفع آن سراغ همکاری‌های بین المللی اعم از روسیه، هند، آفریقای جنوبی، چین و ... رفتیم، مذاکراتی را نیز آغاز شد که البته به دلایل شرایط تحریمی آن دوران موفقیت خوبی در این حوزه کسب نکردیم و همکاری جدی حاصل نشد. در نهایت به این نتیجه رسیدیم توان ملی را باید تقویت کنیم.
به گفته رهایی، پیمان بریکس یک ظرفیت بزرگ برای انجام همکاری‌های بین المللی در ایران است در کنار آن پیمان شانگ‌های نیز به عنوان یک پیمان امنیتی، اقتصادی و فرهنگی می‌تواند با وجود عضویت دو قدرت بزرگ بین المللی مثل چین و روسیه ظرفیت بزرگی به شمار می‌رود؛ عضویت در این دو پیمان یک موفقیت بزرگ برای کشور است.
رهایی تاکید کرد: اگر امروزه ما به سمت ساخت هواپیما با اندازه متوسط و ساخت پرتابگر ماهواره در ارتفاع بالا، حرکت کنیم باید از توان ملی و ظرفیت دانشگاه‌ها استفاده کرد.
سرپرست دانشگاه صنعتی امیرکبیر اظهار کرد: اگر ما بخواهیم دو فهرست از ظرفیت‌های دو پیمان فوق تهیه کنیم می‌بینیم که این پیمان‌ها ظرفیت‌هایی در زمینه نجوم، مواد، بلایای طبیعی، فناوری اطلاعات و ارتباطات، انرژی‌های تجدید پذیر و تجدید ناپذیر، زیست پزشکی وغیره دارند که می‌توانند به دانشگاه‌ها در این زمینه‌ها کمک کند. ضمن اینکه بتوانیم برای طرح‌های کلان ملی از ظرفیت این پیمان استفاده کنیم.