به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، شرکت نکس‌ایمیون (NexImmune)، دانشگاه ییل و JDRF برای تحقیقاتی در حوزه دیابت نوع ۱ موفق به جذب بودجه‌ای شدند.
این کمک هزینه تحقیقاتی برای کشف ترکیب نانوذرات خاص آنتی‌ژن نکس‌ایمیون و یک mAb ضد CD ۳ برای پیشگیری و درمان دیابت نوع ۱ استفاده می‌شود. این بودجه ۳۰۰ هزار دلاری قرار است برای توسعه بیشتر این فناوری صرف شود که در نهایت برای پیشگیری و درمان دیابت قابل استفاده است. دکتر کوان هرولد، معاون مرکز تحقیقات بالینی ییل اظهار داشت: «ما از پیشرفت به دست آمده در این حوزه بسیار خوشحال هستیم. این پیشرفت منجر به کمک هزینه دیگری از سوی JDRF شده است. این بودجه برای بررسی ترکیب فناوری ما با تپلیزوماب صرف می‌شود.»
از نظر بالینی، تپلیزوماب می‌تواند پاسخ ایمنی بیماری‌زا را تعدیل کند و با ترکیب با نانوذرات شرکت نکس‌ایمیون، می‌تواند سلول‌های T اختصاصی آنتی‌ژن را هدف قرار دهد. ترکیب تپلیزوماب با این نانوذرات می‌تواند مستقیماً سلول‌های T خودواکنشی را که به‌عنوان واسطه تخریب سلول‌های بتای پانکراس شناخته شده‌اند، هدف قرار دهد. با این کار می‌توان به طور بالقوه یک درمان تحول آفرین برای بیماران مبتلا به دیابت خود ایمنی ارائه کرد.
کریستی جونز، مدیر اجرایی شرکت نکس‌ایمیون می‌گوید: «داده‌های به دست آمده تا به امروز دلگرم‌کننده بوده و توانایی نانوذرات شرکت نکس‌ایمیون را برای مهار یا از بین بردن سلول‌های T ایجادکننده T ۱ D در گره لنفاوی و لوزالمعده نشان می‌دهد.»
نکس‌ایمیون یکی از شرکت‌های فعال در حوزه ایمنی‌درمانی است که در حال توسعه روش‌های درمان با استفاده از سلول‌های T است. فناوری شرکت نکس‌ایمیون این پتانسیل را دارد که بیماری‌های خودایمنی را تعدیل کند که این کار را از طریق ارائه آنتی‌ژن‌های خاص بیماری انجام می‌شود که سیگنالی برای تحمل یا کشتن سلول‌های CD ۸+ T خود واکنش‌دهنده اختصاصی اتوآنتی‌ژن ارسال می‌کنند. ما معتقدیم این ترکیب به همراه تپلیزوماب، پتانسیل به تاخیر انداختن یا جلوگیری از T ۱ D را دارد.
فناوری شرکت نکس‌ایمیون، پلت‌فرم اختصاصی فناوری نانوذرات مدولاسیون ایمنی مصنوعی (™AIM) است. فناوری AIM نکس‌ایمیون را قادر می‌سازد تا نانوذراتی بسازد که به‌عنوان سلول‌های دندریتیک مصنوعی قادر به ایجاد پاسخ ایمنی با واسطه سلول T خاص است. نانوذرات ساخته‌شده AIM از زیست‌شناسی طبیعی برای درگیر شدن، فعال کردن و گسترش سلول‌های T درون‌زا به روش‌هایی استفاده می‌کنند که ویژگی‌های ضدتوموری از دقت، قدرت و ماندگاری طولانی‌مدت آنتی‌ژن خاص را با پتانسیل کاهش سمیت‌های خارج از هدف ترکیب می‌کند.