به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، بررسی‌های یکی از شرکت‌ها فعال در حوزه تایر نشان می‌دهد که در اثر سایش لاستیک با کف جاده، نانولوله‌های کربنی تک‌جداره از سطح لاستیک جدا نمی‌شود و وارد هوا نمی‌شود.
ذرات حاصل از ساییدگی تایر و ترمز در حال حاضر آلودگی بیشتری در بیشتر شهر‌ها نسبت به انتشار گاز‌های گلخانه‌ای ایجاد می‌کنند. در حال حاضر نگرانی‌هایی نسبت به اثرات این ذرات در محیط و روی انسان وجود دارد.
بررسی‌های یک شرکت متخصص در حوزه محیط‌زیست نشان می‌دهد که ذرات میکروسکوپی حاصل از سایش تایر می‌توانند در هوا منتقل شوند و بیشتر آن‌ها در کنار جاده و روی جاده قرار می‌گیرند. در هوا معلق بودن، به‌طور بالقوه برای محیط زیست و برای مردم خطر ایجاد می‌کند.
در آزمایشگاه توسعه لاستیک آکرون (ARDL)، یک تایر که آج آن با نانولوله‌های کربن تک‌جداره تقویت شده است در معرض شتاب سایش و تست‌های شبیه‌سازی قرار گرفت.
تجزیه و تحلیل ذرات موجود در هوا هیچ نانولوله‌ای را نشان نداد و هیچ نانولوله‌ای در ذرات معلق در هوا در هنگام شبیه‌سازی چرخه زندگی لاستیک‌ها یافت نشد. این یافته‌ها به‌طور بالقوه استفاده گسترده از نانولوله‌های کربنی تک‌جداره را که دارای مزایای زیادی در صنعت تایر هستند را تسهیل می‌کند. نانولوله‌های کربنی مزیت‌هایی نظیر ایمنی و دوام بهبود یافته و کاهش مصرف انرژی و انتشار CO ۲ در خودرو‌ها ایجاد می‌کنند.
نانولوله‌های کربن تک‌جداره، که به‌عنوان نانولوله‌های گرافنی نیز شناخته می‌شوند، در مقایسه با مواد افزودنی استاندارد تایر مانند سیلیس و کربن سیاه مزایای منحصر به فردی دارند و منجر به تعداد فزاینده‌ای از پروژه‌ها برای توسعه لاستیک‌های ایمن‌تر و سازگار با محیط زیست می‌شوند. انتشار احتمالی نانوذرات به هوا مورد توجه صنعت تایر بوده که به شدت روی جنبه‌های زیست محیطی متمرکز شده است.
شرکت OCSIAL، بزرگترین تولیدکننده نانولوله‌های کربنی تک‌جداره در جهان، در آزمایش‌های شبیه‌سازی سایش از یک تایر که با نانولوله‌ها تقویت شده است، پیشرو است.
این آزمایش توسط ARDL در یک مرکز Calspan در کلیولند انجام شد. گونتر فن کروچکوف از مدیران شرکت OCSIAL گفت: «ما نانولوله‌های کربنی را وارد تایر کردیم تا احتمال رهایش آن‌ها را بررسی نماییم. یک آزمایشگاه مستقل به بررسی این لاستیک‌ها و ذرات رهایش یافته از سطح آن پرداخت. هیچ نانولوله‌های در هوا یافت نشد.»
تست‌های Taber هیچ نانولوله‌ای بیرون‌زده از این تایر‌ها را در این آزمایشات نشان نداد. دلیل این امر در قدرت پیوند نانولوله‌های کربنی تک‌جداره و مورفولوژی منحصر به فرد آن‌ها است.