در گفتگو با دانشجو مطرح شد
به گزارش گروه استان‌ها خبرگزاری دانشجو، سیده حسنا پیروان؛ مسئله احیای کارخانه نساجی مازندران از وعده‌های مهم هر دولتی در استان مازندران بوده است، اما اکنون کارخانه شماره یک و سه نساجی قائمشهر وضعیت مناسبی ندارد، به خصوص کارخانه شماره یک که در اختیار شهرداری قائمشهر است و در یکی بهترین نقاط قائمشهر واقع شده است.
بیشتر بخوانید:
از رونق تا واگذاری و تخریب؛ روزگار خوش کارخانه نساجی چگونه بود؟
کشتی شکستگان! / روایتی از تخریب و نابودی کارخانه نساجی مازندران
بررسی روند فعالیت کارخانجات نساجی مازندران / اخبار احیای کارخانه تا چه میزان واقعیت دارد؟ +فیلم
وعده‌های سرِنخ احیای نساجی قائمشهر / سرنوشت تسهیلات پرداختی به کارخانه چه شد؟
به همین علت به سراغ مفید اسماعیلی، عضو شورای شهر شهرستان قائمشهر و نماینده شورا در کارخانه نساجی قائمشهر رفتیم و با ایشان گفتگویی درباره وضعیت فعلی کارخانه شماره یک نساجی قائمشهر داشتیم.
مفید اسماعیلی، عضو شورای شهر شهرستان قائمشهر و نماینده شورا در کارخانه نساجی قائمشهر در گفتگو با خبرنگار استان‌ها خبرگزاری دانشجو گفت: درحال حاضر کارخانه نساجی شماره ۱ مشغول به کار است، اما در واقع این کار زیان‌ده است و با درآمد حاصل حتی نمی‌توان حقوق کارگران را پرداخت کرد. حداقل ماهی هشتصد میلیون الی یک میلیارد تومان کسری حقوق و سایر موضوعات جاری کارخانه را شهرداری بدون کسب درآمد از کارخانه پرداخت می‌کند. در حال حاضر کمتر از ۲۰۰ کارگر در کارخانه مشغول به کار تولید کفن و نخ‌ریسی و فروش آن‌ها به سایر کارخانه‌ها هستند؛ با این اوصاف و عدم درآمد مثبت کارخانه، شهرداری تنها قادر است که حقوق کارگران را پرداخت کرده و مقداری از مشکلات مالی را رفع کند.
اسماعیلی درباره موضوع مالکیت این واحد تجاری عنوان کرد: طی مزایده‌ای که در سال ۹۵ توسط سازمان خصوصی‌سازی برگزار شد شهرداری مالک کارخانه شد، در آن زمان سازمان خصوصی‌سازی املاکی را به کارخانه ضمیمه کرده بود که بعد از مالکیت شهرداری بر کارخانه این املاک تاکنون به شهرداری واگذار نشده‌اند، برای مثال بیش از ۳ هکتار زمین پیوست به ملک کارخانه بود، اما بعد از مزایده آن زمین به شهرداری واگذار نشد؛ در آن زمان شهرداری بنا داشت کارخانه را به محل همان زمین منتقل کند، سازمان خصوصی‌سازی آن زمین را به شهرداری نداد و عملاً برنامه‌های شهرداری بدون اجرا باقی ماند.
میراثی کردن کارخانه نساجی دردی را دوا نمی‌کند!
وی در پاسخ به این پرسش که آیا شهرداری کماکان قصد انتقال کارخانه و بهره‌برداری از زمین مناسب کارخانه را دارد یا خیر، عنوان کرد: شهر قائمشهر به واسطه وجود زمین فوتبال، مجتمع‌های بزرگ و کارخانه شماره یک در هسته مرکزی شهر دچار مشکلات متعدد شهری و ترافیکی شده، بنابراین در دوره چهارم شورای شهر، تصمیم بر آن بود با انتقال کارخانه به حل مشکل شهر کمک کنند، اعضای شورای شهر و شهرداری در آن زمان بنا داشتند کارخانه را به خارج شهر منتقل کنند و در مکان کارخانه میدانی مشابه نقش جهان بسازند، اما این طرح با مشکلاتی مواجه شد، از جمله اینکه اولاً زمین مذکور بعد از مزایده به شهرداری واگذار نشد، ثانیاً ملک کارخانه به خاطر قدمتی که دارد توسط میراث فرهنگی و صنعتی ثبت شده است و امکان کار بر روی آن وجود ندارد.
عضو شورای شهر شهرستان قائمشهر در ادامه این بحث اضافه کرد: میراثی کردن ملک کارخانه دردی را دوا نمی‌کند، اکنون بعضی از سوله‌ها در حالت تخریب و فروپاشی قرار دارند، میراث نه تنها خودش مرمت کارخانه را بر عهده نمی‌گیرد بلکه فعالیت‌های شهرداری در این زمینه را هم دچار مشکل کرده است.
اسماعیلی در ادامه در رابطه با سازمان خصوصی‌سازی و نحوه واگذاری نساجی بیان کرد: در فروش این کارخانه تقصیرات قانونی بسیاری متوجه سازمان خصوصی‌سازی است اگر این بنا میراثی بود چرا سازمان خصوصی‌سازی آن را به فروش گذاشت؛ سازمان خصوصی در آن زمان برای رها شدن از مسئولیت خود مسئله انتقال مالکیت نساجی را انجام داد، بعد از آن به وعده‌های خود در مزایده عمل نکرد و در واقع در این رابطه شهرداری متضرر شده است.
نساجی در وسط شهر رها شده است
عضو شورای شهر شهرستان قائمشهر در رابطه با شبهاتی که پیرامون انگیزه شهرداری از خرید نساجی مطرح است، مبنی بر قصد شهرداری برای بهره‌برداری از موقعیت جغرافیایی خوب کارخانه شماره ۱ نیز توضیح داد: در زمان مزایده تنها چیزی که مطرح بود فروش کارخانه بود، شهرداری قائمشهر پیشتر تجربه کارخانه شماره ۲ را داشت و کارخانه را نابود کردند و ملکش را هم گرفتند؛ همانطور که همه می‌دانند، در حال حاضر ملک در اختیار بانک ملی است، وسط شهر رها شده و کسی هم نمی‌تواند به آن دست بزند؛ کارخانه را هم که خیلی قبل‌تر از بین بردند. با توجه به این آن چه محتمل شمرده می‌شد این بود که ممکن است افرادی کارخانه را بخرند، همان بلای شماره ۲ را بر سر آن بیاورند و در نهایت ملکی در بهترین نقطه شهر را تصاحب کنند، از این رو اعضای شورای شهر وقت به این نتیجه رسیدند که شهرداری مالک کارخانه شود که هم کارخانه را حفظ کند و هم ملک را و اینگونه کارخانه‌ای که محکوم به نابودی است را از کام تخریب نجات دهند.
اسماعیلی در ادامه بیان کرد: فی الحال کارخانه با همه مشکلات بسیاری که دارد کج دار و مریز برپاست. اما کارخانه احتیاج به رسیدگی جدی و بودجه کلان دارد، که از عهده شهرداری خارج است. به همین خاطر در بازه‌ای از زمان شهرداری از انجمن حمایت درخواست کرده بود که به مشکل کارخانه ورود و همکاری کند، اما انجمن حمایت حاضر به مداخله و فعالیت در این کارخانه نشد. همچنین در حال حاضر بحث فروش کارخانه توسط شهرداری مطرح است.
دست‌هایی پشت پرده وجود دارد!
نماینده شورای شهر در کارخانه نساجی قائمشهر خاطرنشان کرد: دست‌هایی پشت پرده وجود دارد که در این موضوعات دخالت دارند، هستند افرادی که به واسطه طمعی که به کارخانه دارند و نفوذی که دارند مانع حل مشکل کارخانه می‌شوند و چوب لای چرخ کارخانه می‌گذارند، بسیاری از این افراد حتی با طرح برنامه‌هایی مردم را با خود همراه می‌کنند و مانع اجرای هر فعالیت مفیدی برای کارخانه می‌شوند، این افراد در پوشش حمایت از کارخانه ضربه‌های جدی به آینده شهر و این صنعت وارد کردند، بسیاری از مسئولین و افراد ذی‌نفع مشکل اقتصادی یک واحد صنعتی را تبدیل به یک امر سیاسی و لاینحل کردند.
اسماعیلی عضو شورای شهر شهرستان قائمشهر در پایان گفت: شهر ما نامش به نساجی گره خورده است، اکنون این شهر نیاز به تولید اقتصادی و فعالیت جدی اقتصادی دارد، چه بهتر که این فعالیت از راه نساجی باشد. در این زمینه مسئولین، مردم و رسانه‌ها همه باید کمک کنند؛ بعضی‌ها دست از کارشکنی و زخم زدن به نساجی بردارند؛ بسیاری از مسئولان شهری و کشوری اصلاً قائل به سیاست‌های تولیدی اقتصادی نیستند، مثلا در همین بحث صنعت نساجی و پارچه ترجیح را می‌گذارند بر واردات به جای تولید داخلی در حالی که حدود ۱۰ سال است مقام معظم رهبری بر فعالیت‌های تولیدی اقتصادی تاکید دارند، اما برخی از مسئولان هنوز بر تفکرات و برنامه‌های خودشان اصرار می‌ورزند؛ اگر نمایندگان مجلس ما همت جدی بگذارند، تلاش کنند، مسئولین دولتی را پای کار بیاورند و بودجه بگیرند، مشکل کارخانه می‌تواند مرتفع شود و به رونق برسد، نمایندگان و مسئولین حتما باید در این رابطه قدم‌های جدی و مهم بردارند.
ارسال نظرات