گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو_ حسین نجار_ شناساندن توانایی‌های دفاعی و جنگ افزار‌های تولیدی کشور توسط رسانه بسیار حایز اهمیت است. این اقدام هم قدرت بازدارندگی یک نیروی مسلح را به جهان نشان می‌دهد، هم می‌تواند برای اقتصاد صادرات محور همان کشور یک کنش مفید باشد.
در این راستا بازار امریکای لاتین برای محصولات صنعتی و نظامی ایران بسیار جذاب بوده و کشور‌های بولیوی، کوبا، ونزوئلا و نیکاراگوئه مشتریان ثابت سلاح‌های تولیدی مهین مان هستند و در آینده احتمالا برزیل هم به آنان خواهد پیوست.
آنچه در رسانه‌های ایران قابلیت بازتاب دارد نسل متفاوتی از سلاح‌های امروزی است که در نبرد‌های مختلف توانسته است گوی سبقت را از سلاح‌های پیشین برباید و برای مثال کشورمان می‌تواند ابتدا در صفحه تلویزیون سپس در بازار صادراتی این محصولات را عرضه کند که زمینه‌ای برای افتخار ملی هم باشد؛ انواع پهپاد‌های رزمی و شناسایی مانند کلاس مهاجر و شاهد، بمب‌های بالدار و هواسُر مانند یاسین، موشک‌های ضد زره هدایت پذیر، انواع شناور‌های کوچک رزمی تندرو مانند کلاس ذوالفقار و تُنَدر، موشک‌های زمین به زمین نقطه زن با برد‌های مختلف، مانند کلاس فاتح ۱۱۰، موشک‌های سطح به دریا مانند کلاس قدیر، نور و قادر و انواع اژدر مانند حوت و جاسک است.
سوالی که اینجا مطرح است اینکه معرفی این تولیدات صنعتی در قاب شبکه‌ای مانند هیسپان تی وی چه تاثیری خواهد داشت؟ به راستی کشور‌های امریکای لاتین از نمایش قدرت بازدارندگی ایران به وسیله سلاح‌های تولیدی داخلی به این مصداق می‌رسند که یک الگوی حقیقی بومی برای ایجاد قدرت نظامی بدون ارتباط با غرب در جهان وجود دارد و اتفاقا حاضر است این تجارب را با کشور‌های دیگر به اشتراک بگذارد.
این مساله نیز دو کارایی ارزشمند دارد، نخست برای مقابله با تحریمی که ایران به آن گرفتار است مفید است و دوم اینکه می‌تواند نیاز‌های کشور‌هایی را که مورد تهدید غرب هستند تامین نماید. یک حرکت برد – برد به سود ملت‌های تحت ستم که برای استکبار جهانی چالش افزا خواهد بود.
آنچه باید در رسانه بر آن افتخار کرد این است که ایران به واسطه استفاده از تولیدات داخلی اش موفق شده است به بازدارندگی قابل قبولی در مقابل قدرت‌های غربی به ویژه ایالات متحده و رژیم صهیونیستی دست یابد.
همین پرتوافکنی رسانه‌ای موجب خواهد شد تا در میان ملت‌های ضعیف تحت ستم امریکای لاتین (که همگی مستعمرات سابق دولت‌های غربی بودند) یک الگوی دقیق و مناسب شکل گیرد و دیپلماسی جنوب – جنوب ایران نیز تقویت شود. مثال دیگر آن را باید در توانایی پدافند ضد هوایی و ضد موشکی ایران جستجو کرد که در قالب سامانه‌های ۱۵ خرداد و باور ۳۷۳ و نیز موشک‌های پدافندی برد بلند صیاد ۴ نمود دارد.
دقیقا برعکس رسانه‌های جریان اصلی غرب و همه خبرگزاری‌ها و شبکه‌های تلویزیونی منطقه‌ای غرب گرا تلاش می‌کنند این نکته را القاء کنند که اگر با امریکا نباشید یا سلاح امریکایی نداشته باشید هرگز توان دفاع از خود را ندارید.
شاید خرید‌های نظامی ارتش‌ها به نظر مردم بستگی نداشته باشد، اما رسانه‌های جمعی می‌توانند در مدیریت ادراک ملت‌ها مشارکت داشته باشند. برای مثال اگر یک تلویزیون با مصادیق و اسناد تصویری موفقیت یک کشور مانند ایران را در رسیدن به قدرت دفاعی خودکفا اثبات کند همه بمباران تبلیغاتی غرب، نقش بر آب می‌شود.
همچنین هزینه تسلیحات ایران ارزان‌تر از سایر تولیدکنندگان شرقی و غربی سلاح است و ملت‌های ضعیف امیدوار می‌شوند که در مسیر همکاری با ایران می‌توانند ارتش‌های خود را تقویت کنند و به امتیازخواهی استکباری آمریکا و اروپا همواره پاسخ منفی بدهند. چنین رهیافتی می‌تواند دوستان بیشتری برای ایران به همراه آورد و برنامه‌های شرکت‌های ساخت سلاح در امریکا را با چالش بزرگی مواجه سازد.
بر همین مبناست که شبکه اسپانیایی زبان ایران، اخبار توانایی‌های دفاعی و جنگ افزار‌های تولیدی میهن مان را برای مخاطبانش در امریکای لاتین معرفی می‌کند تا آن‌ها چه در قالب رزمایش‌ها و چه در میدان عمل مانند درگیری نیروی دریایی جمهوری اسلامی با ایالات متحده در خلیج فارس توانایی‌های ایران مانند عملکرد زیردریایی‌های بومی فاتح و غدیر را به نظاره بنشینند.
از دیگر سو، این خبررسانی تحولات غرب آسیا برای مردم کشور‌های دور دست طبعا می‌تواند هیمنه قدرت نظامی غرب را بشکند و نشان دهد ناوگان نظامی آمریکا آن چنان که تبلیغ می‌شود قدرتمند و ترسناک نیست و بار‌ها در مقابل ارتش و سپاه ایران عقبگرد کرده است و دقیقا ابعاد قدرت نرم را به قدرت سخت می‌افزاید و توان کلی کشور در بازدارندگی را ارتقاء می‌دهد.
رسانه اگر به درستی وظیفه خود را انجام دهد می‌تواند امنیت را تقویت کند و چرخ‌های اقتصادی کشور را به حرکت در آورد.
ارسال نظرات