به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مدت‌هاست موضوع شبکه‌های رسمی نمایش خانگی به خصوص سکو‌ها و یا پلتفرم‌های مختلف اعم از فیلیمو و فیلم نت و نماآوا و... بحث داغ محافل فرهنگی است و به خصوص رسانه‌های مختلف به ویژه از نوع هنری و سینمایی بسیار به آن پرداخته و می‌پردازند.
غالبا هم بحث‌های درستی مطرح می‌شود از قبیل اینکه مانند سایر مجاری فرهنگی و هنری کشور بایستی نظارت دقیق و شایسته‌ای بر این پلتفرم‌ها انجام گیرد، باید این شبکه‌ها که به دلیل رسمیت و دارا بودن مجوز‌های لازم از متولیان امور فرهنگی کشور، مورد اعتماد و اطمینان خانواده‌ها قرار گرفته‌اند، فضای امنی برای این کانون‌های اصلی رشد جامعه باشند، بایستی کودکان ما به عنوان بخشی از مخاطبان این شبکه‌ها، از طریق آنها به نوعی مسیر‌های اخلاقی و رفتاری سبک زندگی ایرانی/اسلامی را تجربه کنند.
نگرانی و دغدغه آن دسته از کارشناسان و دلسوزان و خیرخواهان جامعه و همچنین رسانه‌های همسوی آنها، کاملا قابل درک، منطقی، مشروع و قانونی است. قطعا بایستی به جد توسط متولیان فرهنگی و نمایندگان مردم و حتی ائمه جمعه و جماعت پیگیری شود که خدای ناکرده در آینده شاهد برخی زخم‌های ناشی از عملکرد نادرست این شبکه‌های رسمی خانگی بر پیکر نسل آینده نباشیم.
یک شبکه عظیم غیر رسمی
اما در کنار این پلتفرم‌ها و شبکه رسمی نمایش خانگی که نظارت دقیق و پیوسته برآن مطالبه شده و می‌شود، یک شبکه عظیم غیر رسمی نمایش خانگی وجود دارد که گویا اصلا کسی حواسش به آن نیست! احتمالا یا از ابعاد و گستره تاثیر فوق تصور ما، همه بی‌خبر هستند و یا آن‌قدر مشغول همان شبکه رسمی شده‌اند که از بیخ و بن چنین شبکه بزرگی را به فراموشی سپرده‌اند. شاید هم هنوز فکر می‌کنند این شبکه غیر رسمی همان افرادی هستند که سال‌های پیش، نوار‌های ویدئویی فیلم‌های روز جهان را با کیفیت‌های نه چندان مطلوب و به زبان اصلی، درب خانه‌ها و منازل می‌آوردند و به صورت هفتگی کرایه می‌دادند؟!
اما باید این واقعیت را برای آن دسته از دوستانی که بر این توهم باقی مانده‌اند که آن شبکه غیر رسمی خیلی محدود و در حد یک سری از جوانان پیگیر فیلم‌های روز جهان باقی مانده توضیح داد که:
شبکه غیر رسمی یاد شده اینک دیگر مانند سابق قاچاق تلقی نمی‌شود، بسیاری از آنها جمله «این سایت تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران می‌باشد» را در بالای صفحه اول وب سایت‌های خود قرار داده‌اند.
بسیاری از آنها در کنار فیلم‌هایی که برای دانلود در صفحه قرار داده‌اند، نوشته‌اند: «نسخه سانسور شده» و در واقع صحنه‌های غیر اخلاقی صریح یعنی روابط جنسی و برهنگی بیش از حد را حذف کرده‌اند.
بسیاری از این وب سایت‌های غیر رسمی نمایش خانگی با دامنه ir فعالیت می‌کنند.
بسیاری از این شبکه‌ها که حتی با دامنه com یا net و یا سایر دامنه‌های خارجی فعالیت دارند، فیلتر نیستند و به راحتی قابل دسترسی هستند.
اما این شبکه‌های غیر رسمی نمایش خانگی که بالغ بر صد‌ها پلتفرم یا سکو را در بر می‌گیرند، هر کدام با دسته‌بندی‌های متنوع بر حسب سال تولید، نوع و ژانر فیلم، بازیگر یا کارگردان، کیفیت و کلکسیون‌های مختلف و... فیلم‌ها و سریال‌های خود را ارائه نموده و در هر دسته‌بندی بعضا تا ۷۰۰۰ عنوان فیلم و سریال را برای دانلود عرضه کرده‌اند. یعنی در مجموعه هر کدام ده‌ها و صد‌ها هزار عنوان محصولات تصویری ارائه کرده‌اند.
اغلب این فیلم‌ها و سریال‌ها، با زیر نویس فارسی و بسیاری از پربیننده‌های آنها با بهترین دوبله‌ها توسط گوینده‌های حرفه‌ای به فارسی دوبله شده‌اند.
کاملا مجانی و رایگان
اگر در شبکه‌های رسمی نمایش خانگی برای تماشا و یا دانلود بایستی مبالغی پرداخت شود و حتی برخی از این پلتفرم‌های رسمی، Player یا نمایش دهنده خاص خود را دارند که با این محدودیت، خارج از آن نمی‌توان فیلم را دانلود کرد و نمایش داد، اما در شبکه‌های غیر رسمی یاد شده، بدون پرداخت هیچ‌گونه وجهی می‌توان فیلم‌ها و سریال‌های قدیمی و جدید را با بهترین کیفیت‌ها، دانلود کرد و روی هر نمایش دهنده یا Player تماشا کرد.
اگر در پلتفرم‌های رسمی نمایش خانگی بنا به قوانین رسمی و ضوابط کپی رایت، هر فیلمی قابل نمایش نیست، اما در شبکه‌های غیر رسمی فوق‌الذکر به اصطلاح از شیر مرغ تا جان آدمیزاد یافت می‌شود؛ از فیلم‌ها و سریال‌های قدیمی و خیلی قدیمی تا جدید و خیلی جدید که به اصصلاح تازه از تنور درآمده یعنی حتی در برخی کشور‌های اروپایی و آمریکایی اکران نشده و یا به تازگی نمایش عمومی داشته است.
اما در این پلتفرم‌های غیر رسمی نمایش خانگی که بسیاری خود را تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران معرفی کرده و بسیاری با دامنه ir فعالیت می‌کنند و خیلی‌ها اساسا با هیچ‌گونه فیلتر اینترنتی مواجه نمی‌شوند، انواع و اقسام بدآموزی‌ها و بد رفتاری‌ها و بداخلاقی‌ها و سبک‌های زندگی بی‌بند و بارانه و ارتباطات نامشروع و تبلیغات صهیونی و ضد اسلامی و شرک و نژاد‌پرستی و مشروب خوری و روابط جنسی و همجنس‌گرایی و. وجود داشته و در داستان‌ها و ماجرا‌ها تنیده شده است.
یعنی اگر دوستان دغدغه‌مند به دنبال سایه‌ای از این کج رفتاری‌ها و بداخلاقی‌ها در سریال‌ها و فیلم‌های شبکه رسمی نمایش خانگی جست‌وجو می‌کنند و آن را مورد دقت قرار می‌دهند که کاملا درست و قابل تمجید و تحسین است، اما در آن شبکه‌های غیر رسمی، ولی مجاز، اقیانوسی از آن موارد منفی و رفتار‌های غیر اخلاقی و سبک زندگی ضد اسلامی و ضدایرانی وجود دارد، اما دریغا که کسی حساسیت به خرج نمی‌دهد!
مخاطبان کدام شبکه بیشترند؟
بعضا این نکته تکرار می‌شود که اولا مخاطبان آن شبکه‌های غیر رسمی به‌اندازه این شبکه‌های رسمی نیست و ثانیا باید این پلتفرم‌های رسمی جای امن برای خانواده‌ها باشد، بی‌خیال آن پلتفرم‌های غیر رسمی؟!
اما برای مخاطب سنجی این شبکه‌های رسمی و آن شبکه‌های غیر رسمی کافی است کمی سرتان را بالا آورده و در میان جوانان و نوجوانان جامعه، در مدارس و دانشگاه‌ها، در کوچه و خیابان خودتان و حتی در میان خویشاوندان و در منزل‌تان جست‌وجو کنید. خیلی غیر رسمی آماری بگیرید، بپرسید که آیا فی المثل بینندگان مجموعه «بازی‌های ماهی مرکب» بیشتر بوده یا «رهایم کن»؟! در حال حاضر برای فصل جدید این سریال کره‌ای روزشماری می‌کنند یا فرضا برای فصل بعدی سریال «زخم کاری»؟! جوانانی که در انتظار اکران «اسپایدرمن» جدید بودند تا چه‌اندازه برای دیدن مثلا سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» سر و دست می‌شکنند و حتی سریال «آکتور» را می‌بینند؟
می‌گویند این‌ها جوانان و نوجوانان هستند (خدای ناکرده نگویند که کاری به آنها نداریم یا نمی‌شود با آنها کاری داشت؟!) با خانواده‌ها کار داریم و می‌خواهیم فضای امن در میان خانواده‌ها ایجاد کنیم! خیلی خب، قبول! باز یک پرسش ساده دیگر در میان دوست و آشنا؛ آیا مثلا سریال «آخرین ما» The Last of Us را خانواده‌ها بیشتر دیده‌اند یا مثلا سریال «سقوط» را؟ آیا بینندگان انواع و اقسام سریال‌های کره‌ای بیشتر هستند یا مثلا سریال «قهوه ترک»؟
اصلا چرا راه دور برویم؟ مگر فیلم «برادران لیلا» با همه نقاط ضعف و موضوع سخیف و بدآموزی‌های غیر اخلاقی‌اش، در شبکه‌های رسمی نمایش خانگی ارائه شد که مخاطبش از همه فیلم‌ها و سریال‌های به اصطلاح رسمی مجاز بیشتر بود؟!
یک جوی باریک در مقابل رودخانه‌ای خروشان
متاسفانه دغدغه‌مندان و دلسوزان انقلاب خصوصا در عرصه رسانه‌های فرهنگی، آن شبکه عظیم غیر رسمی نمایش خانگی را کاملا رها کرده و همه همّ و غم خود را صرف اصلاح این شبکه رسمی نمایش خانگی کرده‌اند که در مقابل آن شبکه مثل جوی باریک آبی در مقابل رودخانه‌ای بزرگ و خروشان است؛ و هر دوی این‌ها به یک دریای انسانی در این جامعه می‌ریزند. اما این کجا و آن کجا؟
ضمن اینکه بسیاری از ساز و کار‌های این شبکه عظیم نمایش خانگی و پلتفرم‌های آن نامشخص است. مثلا اینکه وقتی برای ترجمه یک صفحه A۴ بایستی پول قابل توجهی بپردازیم، اما در این شبکه‌ها، هزاران فیلم و سریال در طول ماه ترجمه شده و با دسته‌بندی و دقت به عنوان زیر نویس فیلم‌ها و سریال‌ها قرار داده می‌شود! که بسیاری از آنها حتی متن اصلی دیالوگ‌ها را نداشته و مترجمین با سختی بیشتر از طریق شنیدن، دیالوگ‌ها را ترجمه می‌نمایند.
صد‌ها فیلم و سریال از میان آثار این شبکه‌ها که بیننده و مخاطب بیشتری داشته، با بهترین گویندگان، دوبله شده و عرضه می‌شوند.
پیش از این و در دوران تهیه فیلم و سریال‌هایی که در شبکه‌های مختلف عرضه غیر رسمی و غیر مجاز توزیع می‌شد، به هر حال بایستی هزینه‌ای بابت کرایه و یا خرید نوار‌های ویدئو پرداخت می‌گردید. امروز هم بابت دانلود یا خرید فیلم و سریال از پلتفرم‌های رسمی نمایش خانگی، پول دریافت می‌شود، اما در این شبکه‌های غیر رسمی، می‌توان به هر تعداد فیلم و سریال دانلود نمود و تماشا کرد، اما ریالی پرداخت نکرد!
پس هزینه ترجمه و زیرنویس و دوبله و صداگذاری این حجم عظیم از فیلم و سریالی که عرضه می‌شود، از چه راهی و از کجا تامین می‌شود؟ چه کسانی، سازمان یا موسسه‌ای در داخل یا خارج کشور، هزینه تهیه و ترجمه و زیرنویس و دوبله و توزیع این فیلم‌ها و سریال‌ها را تامین می‌کند؟ آیا از طریق همان چند آگهی محدود که در گوشه صفحه برخی از این شبکه‌ها به چشم می‌خورند که اغلب هم مربوط به خود مدیران آن صفحه یا شبکه و پلتفرم است؟ و عجیب اینکه برخی از این پلتفرم‌ها و شبکه‌ها اصلا همان چند آگهی محدود را هم ندارند؟!
به نظرم فراتر از آن موضوع شبکه رسمی نمایش خانگی و نظارت برآن و رعایت قوانین و ضوابط که امروزه در هر رسانه مکتوب و غیر مکتوب دلسوزان انقلاب و جامعه به چشم می‌خورد، بد نیست این دوستان گوشه چشمی هم به آن شبکه عظیم غیر رسمی داشته باشند که امروزه مخاطبانش خصوصا در میان جوانان و نوجوانان بسیار بسیار بسیار بیشتر از این پلتفرم‌های محدود رسمی است.
منبع: کیهان
ارسال نظرات