به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، سردار «سعید منتظرالمهدی» معاون فرهنگی اجتماعی پلیس در جمع مربیان و روان درمانگران اعتیاد در دانشگاه علوم پزشکی ایران اظهار داشت: بار‌ها در مغز خودم این جمله را مرور می‌کنم که نباید جامعه، درگیر کوچک انگاری موضوع اعتیاد شود و در زمینه پیشگیری از انواع افیون‌ها، به جهادِ اقدام نیاز داریم؛ ناگفته پیداست که مثلث فرد، خانواده وسیستم آموزش و پرورش، پازل اصلی پیشگیری از اعتیاد است که در زیر به صورت کوتاه، مطالبی در خصوص هر یک از اضلاعِ این مثلث، بیان می‌کنم.
سردار منتظرالمهدی ادامه داد: جوانان و نوجوانان عزیزمان که آینده این مرز و بوم در دستان آنهاست، لازم است که سیستم‌های ترمز مغز خود را به صورت مستمر چک و همواره آن را امتحان و از آن استفاده کنند؛ می‌پرسیم که سیستم ترمز مغز چیست؟ همان خود کنترلی یا خود مهارگری که منجر به تصمیمات صحیح و منطقی می‌شود.
معاون فرهنگی اجتماعی پلیس همچنین تصریح کرد: اینکه افراد متعادل و خودکنترل‌گر می‌توانند «زندگیشان را حفظ کنند و خودشان را سالم و شاد نگه دارند» بسیار مهم است؛ خودکنترل‌گر ها، تاخیر در لذت را تکرار و تمرین کرده اند و به هر لذتِ شیرینِ آنی، جواب مثبت نمی‌دهند.
سردار منتظرالمهدی عنوان کرد:، اما اگر فرزندان به حال خود رها شوند و در دایره همسالانِ نابخرد باشند و یا در محیطی قرار گیرند که یک رخداد ناخوشایند (همانند اعتیاد افراد نزدیک در خانواده) به طور مداوم جریان داشته باشد؛ در نهایت تسلیم خواسته‌های مغز شده و پای در مسیرِ وحشت افزا و تاریکِ اعتیاد می‌گذارند.
این مقام ارشد انتظامی خاطرنشان کرد: پدران و مادران در پیشگیری از اعتیادِ فرزندان نقش اصلی و اساسی را بر عهده دارند؛ شاید پدر و مادری، خودشان معتاد نباشند، اما رفتار‌های غلط‌شان می‌تواند فرزند را به حوزه اعتیاد سوق دهد.
وی افزود: رابطه نوجوان- والد، نقطه آغازین پیشگیری از اعتیاد است؛ متاسفانه اعتیادشویی بحران جدید والدگری است؛ والدین ناآگاهی که قبح اعتیاد به مواد را در نزد فرزندان می‌کاهند؛ ایجاد یک محیط سالم و به دور از تنش‌های مداوم برای حضور فرزندان، ازدیاد صحبت‌های دو طرفه و اعتمادِ کنترل شده، شناخت دوستان و همسالان، ارائه الگو و مدل موفق به وی و ... از جمله عوامل و شاخص هایِ خانواده پایدار در پیشگیری از اعتیاد فرزندان است.
سردار منتظرالمهدی گفت: نقش معلمان و مربیان نوجوان و جوانان نیز نباید از نظر دور بماند؛ هر چه احساسات عمیق و سالمی بین معلمان، مشاوران، مربیان تربیتی و سایر دست‌اندرکاران مدرسه که وظیفه تربیت نسل آینده و رسالتِ انسان‌سازیِ متعالی را بر عهده دارند، با دانش آموزان برقرار باشد؛ بی شک از آمار اعتیاد در این سنینِ حساس کاسته خواهد شد؛ پس گفتمان سازی در مقابله با اعتیاد، همراه با آموزش، معنادار و نتیجه بخش است.
وی ادامه داد: وجود جوِّ بی روح و خشک در کلاس‌های درس، ارتباط یک سویه معلم با دانش آموزان و ... می‌تواند زمینه ساز تمایل دانش آموزان به سمت اعتیاد باشد؛ عدم یادگیری مهارت‌های زندگی، عدم توانایی نه گفتن، نگرش مثبت به مواد مخدر در سنین بلوغ، حضور در جمع‌های دوستانه بدون کنترل و نظارت و ... از جمله عوامل خطرساز است.
معاون فرهنگی اجتماعی پلیس تصریح کرد: در نهایت باید اذعان کنیم که با بهره گیری از انواع متد‌های علمی و عملی بایستی تاب آوری روانی را در سطح جامعه بالا ببریم؛ تقویت ظرفیت و توان‌مان در مقابله با انواع آسیب‌هایی که قرار است از بیرون به ما تحمیل شود، یک اصل مهم در عدم برگزیدن گزینه خوفناک اعتیاد در زندگی است.
وی در ادامه تاکید کرد: این تاب آوری، وجود اعتیاد را نفی نمی‌کند و نمی‌تواند آن را از میان بردارد، اما کمک می‌کند تا ما با «نَه گفتن» به اعتیاد که لذت آنی و سرخوشی کاذب لحظه‌ای را در پی دارد، راحت‌تر کنار بیاییم.