به گزارش خبرنگار استان‌های خبرگزاری دانشجو، جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان در بیانیه‌ای نسبت به بی‌توجهی مسئولان دانشگاه به تعهدات مالی دانشجویان در برنامه‌های فرهنگی انتقاد کردند.
در این بیانیه آمده است:
قبول مسئولیّت در قرآن، به بار سنگین تشبیه شده است.
خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَلا تَزِروا وازِرَةً وِِِِزرَ اُخری» (هیچ گناهکاری بار گناه دیگری را بر دوش نمی‌کشد.)
قبول مسئولیت در ظاهر کار آسانی‌ست! اما به سرانجام رساندن یک مسئولیت کاری‌ست بس دشوار که تعهد، شکیبایی، تلاش و استقامت می‌طلبد!
همه ما نسبت به این مسئله آگاه هستیم، چراکه از ارکان اصلی انجام یک وظیفه در وهله اول متعهد بودن است! با این حال برای ما سوال است که با علم به این موضوع، چرا باید در دانشگاه علوم پزشکی؛ که نماد کوچکی از یک جامعه است، تا این حد با عدم تعهد کارپردازان و امور مالی به وعده‌های داده شده از سوی ایشان نسبت به وصول فاکتور رو‌به‌رو شویم؟
آیا این حجم از خلف وعده را نباید عدم مسئولیت پذیری دانست؟ یا شاید هم بی توجهی و عدم اهمیت به خواسته دانشجو؟
هر کدام از این دلایل به مراتب شأن دانشگاه را با این حجم از آوازه‌اش که ما خلافش را می‌بینیم، زیر سوال می‌برد!
این شرم‌آور نیست که کارپرداز آنقدر نسبت به پرداخت سند‌ها و فاکتور‌هایی که پشت تک‌تک آن‌ها اعتبار دانشجو قرار دارد؛ (تاکید می‌کنم دانشجویی که ضغیف‌ترین قشر اقتصادی جامعه است) بی‌اعتنا باشد که ماه‌ها بگذرد و فروشنده با دانشجو ارتباط بگیرد جهت نقد شدن فاکتور؟
آقایان آیا این شأن مدیریتی شما را زیر سوال نمی‌برد؟ تعهد که هیچ شاید از این نظر کمی برایتان مهم باشد!
نکند انتظار دارید آنقدر سند‌ها و فاکتور‌ها از سوی دانشگاه پرداخت نشود که یا دانشجو برای جلوگیری از بحث و دعوا با فروشنده آن را پرداخت کند! و یا اینکه فروشنده یا صاحب فاکتور پولش را رها کند؟
ما هیچ گونه خصومت شخصی با مدیران و مسئولان بخش‌های مالی و کارپردازی و مسئولین قبل از ایشان نداشته، و با بعد از شما هم نخواهیم داشت، اما صریح و بی‌تعارف عرض می‌کنیم جایگاهی که شما در آن قرار دارید صرفا به خاطر حضور ما دانشجویان و خدمت رسانی به این صنف است، نه برای بی‌توجهی به دانشجو؛ لذا دانشجویان به شدت از مدیریت محترم فرهنگی به دلیل وجود این کم‌کاری و سهل انگاری‌ها در بخش‌های زیر مجموع ایشان و عدم برخورد در این مورد، دلگیر و ناامید هستند.
جالب است که با تمام این اوصاف که هر کدام به تنهایی قابلیت گرفتن انرژی و اشتیاق دانشجو را جهت فعالیت‌های فرهنگی دارد، باز هم مدعی هستید که دانشجو فعالیت نمی‌کند، دانشجو اشتیاق کار فرهنگی ندارد! اصلا شرم آور است این حجم از انتظار با این شرایط موجود.
صراحتا عرض می‌کنم که به داد آبرو و اعتبار خود و دانشگاه و ته‌مانده اعتبار ما نزد فروشنده‌ها برسید! چرا که نه این پول‌ها برای دانشگاه علوم پزشکی مبلغی‌ست که ارزش خدشه دار کردن اعتبارش را داشته باشد؛ و نه این برخورد در شأن و جایگاه دانشگاه.
در غیر اینصورت فاتحه تداوم فعالیت تشکل‌ها، کانون‌ها، نشریات و... را بخوانید. چرا که جان‌مان به لبمان رسیده از این همه بی‌توجهی و بی‌مسئولیتی شما عزیزان آسوده خاطر و بی‌خیال.
شاید بهتر است دوباره تکرار کنم «وَلا تَزِروا وازِرَةً وِِِِزرَ اُخری» تا شاید کمی وجدان‌های خوابیده بیدار شود.
اگر کسی اعم از مدیریت یک بخش یا افراد تحت نظر ایشان، انجام چنین وظایفی خارج از حوصله‌اش است، بدون تعارف و صریح عرض می‌کنم فضا را برای حضور افرادی که دانشجو و دغدغه‌هایش برایشان مهم است آزاد بگذارد.