تهیه‌کننده برنامه زندگی پس از زندگی:
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، عباس موزون، مجری و تهیه کننده «زندگی پس از زندگی»، درمورد این برنامه بیان کرد: افرادی که می‌خواهند به میزان واقعیت این تجربه‌ها پی ببرند دو کار می‌توانند انجام دهند. یکی این که از طریق اینترنت، به تجربه‌های مشابه در سراسر دنیا مراجعه کرده و در این خصوص، جست و جو کنند تا ببینند حدود ۵۰ سال است که کشف و اطلاع رسانی و ثبت و گزارش دهی این تجربه‌ها در همه کشور‌های دنیا به ویژه اروپا و آمریکا شروع شده است و پزشکان و روسای بیمارستان‌ها و کادر‌های درمانی، این موارد را ثبت می‌کنند و عملاً ما در ثبت و گزارش این موضوعات از دنیا عقب هستیم.
به گفته او، دومین کاری که افراد می‌توانند در این خصوص انجام دهند این است که تحقیق کنند. زیرا ما تجربه گرانی را معرفی می‌کنیم که پزشک و شاهد و افراد متعدد، آن چه رخ داده است را تأیید می‌کنند که همه آن‌ها زنده هستند و وقتی تجربه گر به طور مثال می‌گوید در دوران بستری ام در آی سی یو یا سی سی یو بودم و می‌دیدم در حیاط بیمارستان یا طبقه‌های بالا و یا بیرون از آن جا، دیگران مشغول چه کاری بوده اند، به دنبال این افراد می‌رویم و با آن‌ها صحبت می‌کنیم و این افراد نیز، تأیید می‌کنند. در نتیجه، بینندگان می‌توانند به بیمارستان‌های مذکور مراجعه کنند و از پزشکان بپرسند که آیا چنین چیزی وجود داشته است یا خیر؟!
تهیه کننده این برنامه ادامه داد: در جریان این اتفاق ها، فرد می‌گوید من از بدنم بیرون بودم و دیگرانی که افراد علمی هستند، این موضوع را تأیید می‌کنند. مثلاً رئیس بیمارستان و رئیس تیم احیاء روبروی تجربه گر می‌نشینند و با یکدیگر صحبت می‌کنند و او می‌گوید وقتی قلب من ایستاده بود این افراد، چنین کار‌هایی انجام می‌دادند و به بیان تمام جزئیات می‌پردازد و تیم شگفت زده بیمارستان هم این موضوع را تأیید می‌کنند.
او درمورد این که آیا موارد تکذیب شده‌ای از تجربه گر‌ها وجود داشته است یا خیر؟ افزود: پس از پخش برنامه چنین مواردی وجود نداشته اند و تولید بدین صورت است که تا الان، بیش از ۴۴۰۰-۴۳۰۰ ابراز تجربه، بررسی می‌شوند و فقط ۱۴۰ نفر در این چهارفصل دیده شده اند. یعنی هر فصل، حدود ۳۰ نفر به بیان تجربه‌های خود پرداخته اند و برخی از آن هزاران موارد، یا خواب هستند، یا عده‌ای دیگر، تصور و تخیل می‌کنند و تعدادی دیگر هم، خلاف واقع را بیان می‌کنند و افراد بیمار هم وجود دارند و به همین دلیل، غربالگری صورت می‌گیرد.
موزون درمورد غربالگری کردن تجربه گر‌ها تصریح کرد: فقط به گفته‌های تجربه گر استناد نمی‌کنیم و شاهدانی می‌خواهد و اسناد و شواهد باید وجود داشته باشد و ۵۴-۵۳ مولفه برای تأیید صحبت‌های تجربه گر موردنیاز است و همه این‌ها باید بررسی شوند. ضمن این که اصلاً یک بار مصاحبه صورت نمی‌گیرد و به همین دلیل، مثل برنامه‌های گفتگو محور دیگر نیست که مهمان وارد استودیو شود و پس از ضبط برنامه برود.
او تأکید کرد: حداقل پنج بار مصاحبه با تجربه گر داریم و آن چیزی که مخاطب در تلویزیون می‌بیند حاصل مصاحبه‌های چهار و پنج باره از تجربه گر است و فاصله گذاری زمانی بین مصاحبه‌ها وجود دارد که یکی از دلایل این کار، برای این است که ببینیم آیا تناقضی در میان صحبت‌های تجربه گر وجود دارد یا خیر؟! در نتیجه، در تدوین برنامه نشان می‌دهیم صحبتی که تجربه گر در استودیو بیان کرده با صحبت ماه‌ها قبل او به هم نزدیک هستند و درواقع، تدوین ما هم، پژوهشی است و به هیچ وجه، هیچ چیز در این برنامه ساختگی نیست.
تهیه کننده «زندگی پس از زندگی» درمورد هدف از ساخت این برنامه بیان کرد: بدون شک، شگفتی و تازگی این برنامه برای مخاطبانی که پیش از این، برنامه را در فصل‌های قبلی دیده اند کم شده و پذیرش بیشتری ایجاد شده است. بنابراین، هدف اصلی برنامه این است که عالَم دیده ناشدنی یا عالَم غیب وجود دارد و ما هم در آن عالَم، ادامه زندگی خواهیم داشت و سیستم جزا و پاداش داریم و باید پاسخگو باشیم. این باعث می‌شود که زندگی امروز ما روبراه شود. زیرا برای زندگی امروز تلاش می‌کنیم.
موزون گفت: برنامه «زندگی پس از زندگی» برای مرگ ساخته نشده بلکه برای زندگی است و این موضوع در عنوان برنامه هم وجود دارد و دوبار تکرار شده است تا سبک زندگی و رفتار و افکار و گفتار و ارتباطاتمان و همچنین، رابطه انسان با خداوند و خلق خداوند و خود بهبود پیدا کنند. این چهار خ، یعنی خدا، خود و خلایق خوب شدن مهم هستند و اعتقاد داریم فرد بپذیرد عالم فقط ماده نیست و در فضا و عالم غیر مادی می‌توان ادامه حیات داد و باید مراقب بود چراکه پاسخگو خواهد بود.
تهیه کننده «زندگی پس از زندگی» درمورد بازخورد‌های برنامه تأکید کرد: صفحه‌ای در اینترنت داریم که در آن جا، اظهارات افرادی که به طور عمیق متحول شده اند را قرار می‌دهیم و صد‌ها پیام داریم که فرد در حوزه‌های فردی، خانوادگی و اجتماعی ارتقاء پیدا کرده و بدی‌ها را کنار گذاشته و به خوبی‌ها روی آورده است. این مسائل، از حق الناس گرفته تا حق الله و حق النفس است.
او تصریح کرد: در سال گذشته یعنی در فصل سوم، نظرسنجی داشتیم و در آن عنوان کردیم آیا بر اثر دیدن این برنامه، کسی بوده است که از خودکشی منصرف شده باشد؟ و این نظرسنجی شامل چهارگزینه و گزینه اول، بله خودم بوده است که ۷۳۴۰ نفر این گزینه را انتخاب کرده اند و ۳۷۳۷ نفر گفته اند یکی از آشنایان نزدیک که آن را می‌شناسم و ۴۰۳۸ نفر گفته اند کسی که از آشنایان من است و درباره او شنیده ام و ۷۵درصد شرکت کنندگان گفته اند که نه خودم و نه دیگری. یعنی بیش از ۱۵هزار نفر فقط در ۲۴ ساعتی که زمان نظرسنجی بوده است گفته اند فرد از خودکشی نجات پیدا کرده است. این در حالی است که طبق آمار‌های دولت، ۱۰۰هزار خودکشی سالانه داریم. البته ایران در میان جدول جهانی خودکشی‌هاست و می‌توان به این موضوع پرداخت که تا چه اندازه آمار‌های این برنامه درست هستند؟
ارسال نظرات