تحقیقات نشان می‌دهد
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، محققان در پی آن هستند که درک کنند آیا روبات‌ها می‌توانند بر ریسک‌پذیری ما تاثیر بگذارند یا خیر و نتیجه این پژوهش پیامد‌های اخلاقی، عملی و سیاستگذاری در پی خواهد داشت.
دکتر یانیوهانوچ، استاد مدیریت خطرپذیری در دانشگاه ساوت‌همپتون و مدیر این پژوهش می‌گوید: ما می‌دانیم که فشار هم سن و سال‌هایمان می‌تواند رفتارهای خطرپذیری را در ما افزایش دهد اما اگر مقیاس‌مان را به تعامل بین انسان و فناوری تعمیم دهیم، هم به صورت آنلاین و هم به صورت فیزیکی، برایمان مهم است بدانیم که آیا ماشین‌ها هم می‌توانند تاثیر مشابهی روی رفتارهای ما داشته باشند یا خیر.
در این پژوهش از ۱۸۰ دانشجوی مقطع کارشناسی خواسته شد که در یک ارزیابی کامپیوتری با نام BART شرکت کنند و با فشار دادن دکمه فاصله روی صفحه کلید، بادکنکی که روی مانیتور نمایش داده می‌شود را باد کنند. با هر بار فشار دادن این دکمه، بادکنک کمی باد می‌شود و مبلغ یک پنی به «بانک پول موقت» بازیکن اضافه می‌شود. بادکنک‌ها ممکن است به طور تصادفی بترکند و در نتیجه بازیکن تمام پولی را که از باد کردن آن به دست آورده، از دست بدهد. اما آن‌ها می‌توانند قبل از اینکه بادکنک بترکد، پول خود را نقد کنند و بادکنک بعدی را شروع به باد کردن کنند.
یک سوم شرکت‌کنندگان به تنهایی در یک اتاق در این آزمون شرکت کردند. یک سوم نیز در کنار روباتی بودند که فقط دستورالعمل‌ها را در اختیار آن‌ها قرار می‌داد، ولی در بقیه موارد ساکت بود. یک سوم آخر نیز در کنار روباتی بودند که هم دستورالعمل را به آن‌ها می‌گفت و هم در حین آزمون، شرکت‌کننده را تشویق به باد کردن بادکنک می‌کرد. نتیجه این آزمایش نشان داد که گروه آخر که توسط روبات تشویق می‌شدند، بیشتر از دو گروه دیگر دست به مخاطره و ریسک زدند و بادکنک‌های خود را به دفعات زیادی باد کردند. این گروه همچنین درآمد بیشتری از این شرط‌بندی کسب کردند. به گفته محققان، تفاوت معناداری در رفتار دانشجویانی که روبات ساکت در کنارشان بود و کسانی که تنها در اتاق بودند، وجود نداشت.
هانوچ می‌گوید: در این آزمایش شاهد بودیم شرکت‌کنندگانی که توسط روبات تشویق به ادامه باد کردن بادکنک بودند، ریسک‌پذیری‌شان حتی بعد از ترکیدن بادکنک نیز بالا می‌رفت.
با این حال، محققان معتقدند که برای بررسی این موضوع که آیا نتایج مشابهی از تعامل انسان با سیستم‌های هوش مصنوعی دیگر همانند دستیار‌های دیجیتال یا آواتار‌های روی صفحه نمایش حاصل می‌شود یا خیر به مطالعات بیشتری نیاز است.
محققان می‌گویند: این نتایج از یک سو ممکن است هشداری در مورد احتمال آسیب رساندن روبات‌ها به انسان با افزایش رفتارهای پرخطر در انسان باشد و از سوی دیگر، داده‌های ما می‌تواند راهگشای خوبی برای استفاده از روبات یا هوش مصنوعی در برنامه‌های پیشگیرانه‌ای مثل کمپین‌های ترک سیگار در مدارس یا مراکز ترک اعتیاد باشد.
ارسال نظرات