یادداشت دانشجویی|
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- هدیه امید زمانی:به سفارش برخی دوستان، و به دنبال سر و صدا و هیاهوی یک مستند جنجالی با موضوعی تابو شکن، بالاخره فرصت شد تا به تماشای ایکسونامی بنشینم، همچنین یکی دیگر از انگیزه‌های بنده برای تماشای این فیلم، خبر استقبال بی نظیر جماعت حزب اللهی از این مستند با عنوان خاص بود! این که چرا مستند “ایکسونامی، خاطرات یک پورن استار” باید این قدر برای این قشر خاص جذاب باشد، البته شاید رز‌ومه قبلی تولیدکنندگان مستند بی تاثیر نباشد، اما باز هم سوالات در ذهن من رژه میرفت، علی الخصوص با تبلیغات و پوستر‌های کذایی، تا این تماشای این مستند برای بنده محقق شد.
ایکسونامی، مستندی درباره انقلاب جنسی و تحلیل و تفسیر قسمتی مهم از تاریخ امریکاست با پژوهشی بسیار قوی و غنی و‌دقیق، مستندی که علاوه بر پختگی لازم، از فرم عالی، جذابیت‌های بصری بالایی برخوردار است، و بی شک مشاهده ان بر همگان توصیه می‌شود، لکن هدف از این یادداشت نه اعتراض به تایم طولانی این مستند، و‌گلایه از این که کاش خانم میشل مارل خود به روایت اینکار می‌پرداخت و نه این که بگویم کاش اقلا بازیگر کار می‌توانست کامل حضور داشته باشد، یا این که چرا دست کم بازیگر منتخب شبیه خود خانم میشل نبود، بله، هیچ کدام از این موارد منظور این یادداشت بنده نیست. بلکه صرفا طرح یک‌سوال است از سازندگان این مستند، و ان سول این است که:
شما که در حین کار خود مدام متذکر شده اید که غرب فقط به دنبال لذتجویی است، شما مگر شکایت نداشتید از نگاه ابزاری به زنان، نگاهی به عنوان وسیله‌ای برای جذب مخاطب خاصتا اقایان، و‌به تعبیر خود افراد فیلم نگاهی مثل یه تکه گوشت؟! مگر مقصود شما از این مستند احیا نگاه دین به زنان و‌انجام دستورات خداوند نبود؟! مگر هدف این نبود که نظر به زنان باید فرا جنسیتی باشد، که ارزش زن به انسانیت اوست نه بدنش؟! مگر شما نخواستید از مخاطب خود که در ساحلی قدم بر ندارد، که موج سونامی اش از غرب گذشته؟!
حالا چرا، همین خود شما! برای تبلیغات و اصلا روایت کار، از یک بانوی موبلوند زیبا استفاده کردید؟! زنی که حتی شبیه به قول خودتان سوژه اصلی نیز نبود که قابل توجیه باشد؟! همه این‌ها به کنار! چرا در پوستر تبلیغاتی خود از پوزیشن نامتعارف
ایستاده یک خانم استفاده کرده اید که اگرچه با خطوطی بدن ایشان پوشانده شده، اما خب از جذابیت ان برای مخاطب نکاسته است، و همه اینا درصورتی بود که اصلا فحوای این مستند فقط خاطرات یک پورن استار بخصوص نبود ک. شما اینقدر همه جا در تبلیغات و پوستر‌های تان، اعلام کردید که ایکسونامی، خاطرات یک‌پورن استار؟! اری جنجال بپا کردید و از همین جنجال هم بهره بردید برای جلب مخاطب، این‌ها اگر نگاه ابزاری به زن نیست، پس چیست؟! از پروپاگاندای برپا شده توسط شما که بگذریم از این پاردوکس ایا می‌توان گذشت؟! بی شک اگر قصد شما نهی از یک‌منکر بزرگ بود، خوب بود در ابعاد کوچکی که دست شماست خود به ان پایبند می‌بودید، چرا که التزام به عمل خود شرط تاثیر است و گویی شما از ان غفلت کردید.
اری ما معتقدیم به این که در دین مبین اسلام، زن ارزشی والا دارد، حرمت و شرافت انسانی او فرای نگاه جنسیتی به اوست، حتی دستور به حجاب و پوشش برای این ریحانه غیر قهرمانه، به منظور حفظ او و نگاه برابر برای حضور در جامعه است، نه این که ذره‌ای نگاه ابزاری و وسیله گرایی به او شود، ما از شما ممنونیم برای یاداوری این امر مهم و هشدار برای دوری از سونامی که عن قریب موجش به ساحل ما خواهد رسید.
اما‌ای کاش خود نیز در این ساحل ممنوعه قدم نمی‌زدید...
هدیه امیدزمانی-دانشجو دکتری فلسفه تطبیقی دانشگاه قم
ایکسونامی، مستندی درباره انقلاب جنسی و تحلیل و تفسیر قسمتی مهم از تاریخ امریکاست با پژوهشی بسیار قوی و غنی و‌دقیق، مستندی که علاوه بر پختگی لازم، از فرم عالی، جذابیت‌های بصری بالایی برخوردار است، و بی شک مشاهده ان بر همگان توصیه می‌شود، لکن هدف از این یادداشت نه اعتراض به تایم طولانی این مستند، و‌گلایه از این که کاش خانم میشل مارل خود به روایت اینکار می‌پرداخت و نه این که بگویم کاش اقلا بازیگر کار می‌توانست کامل حضور داشته باشد، یا این که چرا دست کم بازیگر منتخب شبیه خود خانم میشل نبود، بله، هیچ کدام از این موارد منظور این یادداشت بنده نیست. بلکه صرفا طرح یک‌سوال است از سازندگان این مستند، و ان سول این است که:
شما که در حین کار خود مدام متذکر شده اید که غرب فقط به دنبال لذتجویی است، شما مگر شکایت نداشتید از نگاه ابزاری به زنان، نگاهی به عنوان وسیله‌ای برای جذب مخاطب خاصتا اقایان، و‌به تعبیر خود افراد فیلم نگاهی مثل یه تکه گوشت؟! مگر مقصود شما از این مستند احیا نگاه دین به زنان و‌انجام دستورات خداوند نبود؟! مگر هدف این نبود که نظر به زنان باید فرا جنسیتی باشد، که ارزش زن به انسانیت اوست نه بدنش؟! مگر شما نخواستید از مخاطب خود که در ساحلی قدم بر ندارد، که موج سونامی اش از غرب گذشته؟!
حالا چرا، همین خود شما! برای تبلیغات و اصلا روایت کار، از یک بانوی موبلوند زیبا استفاده کردید؟! زنی که حتی شبیه به قول خودتان سوژه اصلی نیز نبود که قابل توجیه باشد؟! همه این‌ها به کنار! چرا در پوستر تبلیغاتی خود از پوزیشن نامتعارف
ایستاده یک خانم استفاده کرده اید که اگرچه با خطوطی بدن ایشان پوشانده شده، اما خب از جذابیت ان برای مخاطب نکاسته است، و همه اینا درصورتی بود که اصلا فحوای این مستند فقط خاطرات یک پورن استار بخصوص نبود ک. شما اینقدر همه جا در تبلیغات و پوستر‌های تان، اعلام کردید که ایکسونامی، خاطرات یک‌پورن استار؟! اری جنجال بپا کردید و از همین جنجال هم بهره بردید برای جلب مخاطب، این‌ها اگر نگاه ابزاری به زن نیست، پس چیست؟! از پروپاگاندای برپا شده توسط شما که بگذریم از این پاردوکس ایا می‌توان گذشت؟! بی شک اگر قصد شما نهی از یک‌منکر بزرگ بود، خوب بود در ابعاد کوچکی که دست شماست خود به ان پایبند می‌بودید، چرا که التزام به عمل خود شرط تاثیر است و گویی شما از ان غفلت کردید.
اری ما معتقدیم به این که در دین مبین اسلام، زن ارزشی والا دارد، حرمت و شرافت انسانی او فرای نگاه جنسیتی به اوست، حتی دستور به حجاب و پوشش برای این ریحانه غیر قهرمانه، به منظور حفظ او و نگاه برابر برای حضور در جامعه است، نه این که ذره‌ای نگاه ابزاری و وسیله گرایی به او شود، ما از شما ممنونیم برای یاداوری این امر مهم و هشدار برای دوری از سونامی که عن قریب موجش به ساحل ما خواهد رسید.
اما‌ای کاش خود نیز در این ساحل ممنوعه قدم نمی‌زدید...
هدیه امیدزمانی-دانشجو دکتری فلسفه تطبیقی دانشگاه قم
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات