به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، شرکت کنندگان دراین تحقیق در حدود ۱۵ کیلوگرم از وزن خود را در طول ۱۶ هفته کاهش دادند. نویسندگان این مطالعه گفتند: یک سال بعد، کسانی که هنوز هم حدود ۱۰ کیلوگرم از وزنشان را باید کاهش می دادند، پیشرفت هایی در علائم پسوریازیس و کیفیت زندگی خود داشتند.
دکتر دوریس دی، متخصص پوست در بیمارستان لنوکس هیل در شهر نیویورک گفت: «پسوریازیس چیزی بیش از یک بیماری پوستی است. افزایش وزن به قلب و اندام های دیگر فشار وارد می کند و این فشار می تواند آغازی برای بیماری پسوریازیس باشد. اضافه وزن و پسوریازیس با هم همراه هستند. چاقی هم چنین به طور مستقل خطر ابتلا به فشار خون بالا و بیماری قلبی و دیابت را افزایش می دهد. پسوریازیس فقط یک بیماری پوستی نیست، بلکه یک بیماری التهابی است که می تواند دیگر اندام های بدن را نیز تحت تاثیر قرار دهد.»
غذاهایی که باعث افزایش وزن می شوند نیز می توانند التهاب آور باشند. این فشار همان طور که موجب می شود مردم بیشتر بخورند، می تواند آغازی برای پسوریازیس نیز باشد. هنگامی که وزن افزایش می یابد، فشار و تنش بیشتری بر ارگان های مهم وارد می شود که منجر به بروز علائم پسوریازیس می گردد.
پسوریازیس یک بیماری مزمن است که به وسیله لکه های قرمز، خارش دار و پوسته پوسته شدن پوست مشخص می شود. شدت این بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
محقق ارشد این مطالعه، دکتر لون اسکووف که با گروه پوست و آلرژی در بیمارستان جنتوفته در دانشگاه کپنهاگ دانمارک همکاری دارد، گفت: «پسوریازیس با چاقی و هم چنین با دیابت نوع ۲ و بیماری های قلبی عروقی همراه است» .