یادداشت دانشجویی|
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، ابوالفضل فکوری؛ ریاست ۸ ساله آقای روحانی هم با همه فراز و نشیب های این دوره به پایان رسید. عده ای هم به رسم عادت شروع به سیاه نمایی گذشته و سفید نمایی آینده کردند. نیروی انقلابی در ۸ سال گذشته عادت به سیاه‌نمایی کرده بود. همان عادت طیف مقابل که در هشت سال قبل از روحانی در مورد دولت قبل وجود داشت. با این تفاوت که در آن زمان جریانی بود که از دستاوردهای نظام و کشور دفاع و تبلیغ کند. اما در دوره روحانی این جریان عملاً در صف ضد انقلاب بود.
یعنی انقلابی و ضد انقلاب هر دو با هم عنصر کارآمدی را برای مردم سیاه‌نمایی می‌کردند. نیروی انقلابی گمان می‌کرد در حال سیاه‌نمایی دولت است. در حالی که اداره‌ی کشور یک مسئله‌ی چند ساحتی است. وقتی شما شرایط کشور را سیاه جلوه می دهید، جامعه کلّیت حاکمیت را مقصر و ناکارآمد می بیند هیچ کس نمی گوید اوضاع در هشت سال دولت تدبیر و امید گل و بلبل بود، و مسائل فرهنگی و اقتصادی و سیاسی و اجتماعی در بهترین حالت خود بودند. اصلا این موضوع در این یادداشت جای بحث نیست، اما حقیر به عنوان دانشجویی که همیشه به دولت تدبیر و امید نقد می‌کرده و می‌کند و اصلاً لازم نمی داند از کلمات بی خطر یا دیپلماتیک استفاده کند، این بار اما لازم میدانم تیغ تیز نقد صریح را به طرف این رویکرد غلط بگیرم. همه ما می‌دانیم که ایران کشوری است با ساختار هایی که طی چند صد سال شکل گرفته اند. و در تار و پود مسائل فرهنگی اجتماعی اقتصادی و حتی سیاسی ما رسوخ کرده اند.
سالهاست درگیر مشکلات اقتصادی، ضعف نظام آموزش یپیری جمعیت ، مهاجرت نخبگان، گرانی کمرشکن مسکن، بیکاری، فقر، فقدان عدالت اجتماعی و ... از داخل و صدها مشکل ریز و درشت دیگر از خارج از جمله تحریم های فلج کننده‌ایی که به قول خیلی از مقامات خارجی در تاریخ همتا ندارند. فشار های عدیده بین المللی چه از طرف کشورها چه از طرف سازمان ها، همچنین دشمنان قسم خورده ای که إبایی از ایجاد جنگ و مشکلات امنیتی ندارند.
انزوای بین المللی و جدیدا ویروس عالمگیر کرونا که صنعتی ترین کشورهای دنیا را با چالش های جدی رو به رو کرده. آن چیزی که بدیهی است و همه ما باید آن را بدانیم این است که در به وجود آمدن پدیده ها عوامل متعددی دخیل هستند. قطعاً عنصر کارآمدی هم از مهمترین این دلایل است اما همه چیز نیست. البته ناگفته نماند که این کارآمدی روی دیگری هم دارد. بر اساس آمار بین المللی کار مفید ایرانیان در بخش‌های دولتی حدود ۲۲ دقیقه در روز است. که در شش روز هفته می شود ۱۳۲ دقیقه یعنی اگر از کارمندان و کارگزاران کشور بخواهیم یک روز در هفته به محل خدمت مراجعه کرده و به مدت سه ساعت مفید و خوب کار کنند و بقیه هفته را استراحت کنند بازدهی اقتصادی به همین صورت خواهد بود.
شاید هم قرار است بعد از دولت دوازدهم فرجی حاصل شود و ایرانیان روزانه چند ساعتی مفید کار کنند،کسی چه می داند. به متن برگردیم، اگر سبک مان تک علتی دیدن و تند رفتن و فحاشی و سیاه‌نمایی باشد، نمی توانیم براندازان و منتقدان نظام را برای کاری که خود مبتلا به آن هستیم ملامت کنیم. مسئله دیگر سفید نمایی است و بت سازی. رضایت مندی بیشتر از واقعیات، وابسته به انتظارات است. بلایی که آقای روحانی سر خودش آورد مخالفانش سر آقای رئیسی خواهند آورد. هیچکس بی دامنِ تَر نیست لکن پیش خلق، باز می پوشند و ما بر آفتاب افکنده ایم .
حالا از فردای دولت آقای رئیسی بمباران و سیل مطالبات شروع خواهد شد و جریان انقلابی تازه متوجه خواهد شد که به چه ادبیات تندی در خطای محاسباتی دامن زده و حالا خودش با همان ادبیات به صورت رادیکال تر و آوانگارد تر مواجه خواهد شد. کشور ما هزاران بحران ریز و درشت داخلی و خارجی دارد که از عوامل متعددی حاصل شده اند. بهتر است سبک انتقاد از دولت ها و عملکردها را عوض و واقع بینانه تر کنیم.
ابوالفضل فکوری - معاونت گفتمان سازی و مطالبه گری دانشگاه فرهنگیان سیستان و بلوچستان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات