گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علیرضا احمدی؛ قطعا فرق می کند ولی نه برای ما بلکه برای آمریکا و مردم آن.یک بنده خدایی حرف قشنگی زد، گفت:اگر ترامپ سرکار بیاید جنگ اقتصادی آمریکا و چین باعث می شود تا کشورهای نزدیک به چین که ایران هم جزو آنهاست(که به شرط هوشمندی دولت مردان ایران) می تواند فرصت خوبی برای معامله با چین برای ایران به وجود بیاورد(چه در زمینه نفتی و چه زمینه های دیگر صادرات) و مهم تر از آن غرب گداها دیگر وز وز مذاکره نمی کنند به این بهانه که رئیس جمهور عوض شده و امکان مذاکره مجدد هست.
حال اگر بایدن رئیس جمهور شود، چه؟!
حداقل دو سه ماهی دست آمریکا به چیزی شبیه جنگ داخلی(وقایع ۸۸ ایران) بند است و بعد از آن مصیبت های منطقه آسیای مرکزی و به خصوص ایران شروع می شود، چرا که جمهوری خواه ها همیشه به دنبال اقبال جهانی علیه ایران بوده اند( درست برخلاف ترامپ که همیشه با جهان به زبان زور سخن می گفت وخب این زور گویی همزمان با کل جهان مقابله با آمریکا را برای ما ساده تر می کرد چرا که ذهن اتاق جنگ آنها به طور ویژه روی ما حاکم نبود) و این یعنی ما به جای یک کشور با چندین کشور مقابله کنیم هرچند کشورهایی که آمریکا با آنها می بندد از اول انقلاب تا کنون کمک شایانی به ما نکرده اند.
و اما جدای از اینها جو بایدن کیست!؟
کسی است که در زمان اوباما معاون او بوده و از تحریم ایران حمایت کرده پس قطعا اگر بیش از ترامپ ضد ایران نباشد کمتر از او نیز نخواهد بود. بایدن در ادعاهای خود می افزاید: من درباره رژیم ایران هیچ توهمی ندارم، این رژیم به انجام فعالیت های بی ثبات کننده در سراسر خاورمیانه اقدام کرده، معترضان را به طرز بی رحمانه ای سرکوب کرده و در اقدامی غیر منصفانه آمریکایی ها را بازداشت کرده است.
بایدن کسی است که در شب شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی با انتشار بیانیه سخیفانه مدعی شده بود: «هیچ آمریکایی ای در مرگ قاسم سلیمانی عزاداری نمی کند. او مستحق بود برای جنایاتش علیه نیروهای آمریکایی و هزاران بیگناه منطقه در برابر قانون بایستد» و در ادامه سردار سلیمانی را بعنوان( بازیگری خطرناک) یاد کرد اما نوشته ترور او باعث افزایش خشونت ها در منطقه شده است.
پس مراقب باشیم که فریب بچه روباه های داخلی را نخوریم که ما را به دنبال پروانه بازی بفرستند و ناگهان درمیانه راه خود به دنبال شکاری جانانه( رای های مردم نازنین ایران در ۱۴۰۰) بروند.بگذارید کلی تر بحث کنم: مشکل ایران و آمریکا سر دین، هسته ای یا.... نیست، بلکه بر سر این است که ایرانی جماعت زیر بار حرف زور نمی رود و نمی تواند ببیند که مظلوم، مورد ظلم واقع می شود.
پس تا زمانی که ما غلام حلقه به گوش نشویم آمریکا با ما خوب نخواهد شد، پس بیایید یک بارهم که شده با منطق درون گرا به مبحث نگاه کنیم و ببینیم آیا واقعا با استفاده از توانایی های داخلی نمی توان مشکلات اقتصادی مملکت را حل کرد؟
اگر ما بیاییم و اجناسی که در داخل کشور به سادگی قابل تولید یا پرورش هستند را تولید کنیم و آن را به کشورهایی مثل عراق، افغانستان، تاجیکستان و دیگر کشورهای همسایه صادر کنیم و سپس از سود حاصله به درمان دردهای دیگر مردم بپردازیم، آیا واقعا این کار شدنی نیست؟
علیرضا احمدی - دبیر سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه کاشان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.