پایان ماراتن مناظرات انتخاباتی در دانشگاه بجنورد/ از صندلی‌های خالی تا تشویق کاندیدا‌های ناشناس!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حسین اکبری؛ اینک مهلت تبلیغات یازدهین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی به پایان رسیده است؛ بعد از هیاهو‌های فراوان، تبلیغات متنوع، مناظرات و سخنرانی ها، وعده‌های شام و ناهار و شبهات پیرامون شورای نگهبان بالاخره فقط چند ساعت تا آغاز انتخابات مانده و دیگر خبری از تبلیغات نیست و به عبارتی همه منتظر یک طوفان هستند؛ طوفانی از جنس حضور مردم.

در این گزارش بنا داریم به اتفاقات رخ داده در دانشگاه بجنورد طی چند روز گذشته نگاهی بیندازیم. مکانی که شاهد مناظرات انتخاباتی کاندیدا‌های مجلس شورای اسلامی شهرستان بجنورد بود. از روز یکشنبه به مدت ۴ روز کاندیدا‌ها دور هم جمع شدند و به بیان دیدگاه‌های خود پرداختند. مناظراتی در مقابل چشم دانشجویان که کار را برای کاندیدا‌ها بسیار سخت می‌کرد. آن‌ها نمی‌توانستند به راحتی از سئوالات دانشجویان فرار کنند. دانشجویان می‌توانستند به صورت مقایسه‌ای افراد را بسنجند و در نهایت ۲ رای خود را با اطلاعات بیشتری در روز جمعه به صندوق بیندازند.

اما در این مناظرات چه گذشت؟ نخستین نکته تاخیر آغاز مناظرات در هر ۴ روز بود. کاندیدا‌ها اکثرا با تاخیر چند ده دقیقه‌ای در محل حاضر می‌شدند که همین موضوع در ابتدا باعث اعتراض دانشجویان شد؛ از طرفی این تاخیر باعث می‌شد ساعت مناظره با ساعات کلاسی تداخل پیدا کند و بخشی از دانشجویان علاقه‌مند، سالن را ترک کنند.

نکته بعد، غیبت محسوس کاندیدا‌ها بود. هرچند بنا بود در هر روز ۸ نفر رو به روی هم بنشینند و به بیان نظرات خود بپردازند، اما این عدد هیچ گاه از نصف بالاتر نرفت! همواره تعدادی از نامزد‌ها حاضر به حضور در دانشگاه نمی‌شدند. به این شکل که در روز نخست ۳ نفر، روز دوم ۴ نفر، روز سوم ۵ و روز آخر ۳ کاندیدا مقابل دانشجویان نشستند و باقی صندلی‌ها خالی بود.

جالب آن جاست که اکثر افرادی که در نظرسنجی‌ها احتمال پیروزیشان بیشتر بود، در دانشگاه حاضر نمی‌شدند و افراد ناشناس‌تر حضور فعالی را به ثبت گذاشتند. یکی از دانشجویان حاضر در سالن علت را اینگونه شرح می‌دهد: کاندیدا  این موضوع را می‌دانند که اگر این چند ساعت را در یک مسجد وقت بگذارد، رای بیشتری اخذ می‌کند، چون جامعه آماری درون شهر از دانشگاه بیشتر است.

وی می‌افزاید: البته ضعف دانشگاه در دعوت صحیح از کاندیدا‌ها و همچنین رسانه‌ها برای پوشش خبری، بی تاثیر در این مسئله بی تاثیر نبود.

 

سئوالات با قرعه کشی مشخص می‌شد. هر نامزد مجموعا ۱۹ دقیقه وقت برای معرفی خود و ارائه برنامه هایش داشت. در این بین برخی پاسخ‌ها دانشجویان را به شور بیشتر ترغیب می‌کرد. دانشجویان هر روز حضورشان در سالن بیشتر می‌شد به طوری که در روز آخر مناظرات سالن ۳۰۰ نفره مملو از جمعیت شد، با سوت و دست سخنان نامزد را تایید می‌کردند.

در این بین، هر کاندیدا سعی می‌کرد با معیاری، خودش را ویژه نشان دهد. یکی کار آفرینی و روی پای خود ایستادن را برگ برنده اش می‌دانست و دیگری مستقل بودنش را. فردی تجربه‌های مدیریتی اش را بلد می‌کرد و کسی دیگر ستاد نداشتن و حضورش در بین مردم را. القصه هر فرد به هر نحو می‌خواست خودش را به قشر نخبه جامعه معرفی کند.

اما نگاهی نیز به سئوالات بیندازیم. سئوالاتی که در حوزه‌های مختلفی مانند فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بود، جواب‌های متفاوتی را به دنبال داشت. سئوالاتی مانند برنامه نمایندگان مجلس برای ترویج حیا و حجاب، تاثیر سبک زندگی مسئولان بر زندگی مردم، نحوه زنده کردن ارزش‌های دینی، موافقت یا مخالفت با شفافیت آرا، cft و پالرمو و نحوه کسب اطلاعات پیرامون مسائلی که کاندیدا در آن تخصص ندارد از جمله مواردی بود که مورد بحث قرار می‌گرفت.

 تشکل‌های دانشجویی نیز برخی سئوالات مورد نظر خود را پرسیده تا نامزد‌ها پاسخ هایشان را مطرح کنند. نماینده بسیج دانشجویی در سئوالات خود تاکید ویژه‌ای روی شفافیت آرا داشت و از افرادی که به این موضوع پاسخ مثبت می‌دادند، عهدنامه می‌گرفت. انجمن اسلامی نیز سئوالاتی در حوزه اجتماعی مانند نحوه برخورد با اعتراض‌ها بیان می‌کرد.

به سراغ دانشجویان نیز رفتیم. یکی از دانشجویان نظرش راجع به کیفیت مناظرات را این گونه بیان می‌کند: مناظرات در حالت کلی از سطح کیفی پایینی برخوردار بود. علت آن هم حضور افرادی است که هیچ درکی از شرایط کشور ندارند؛ به حدی که حتی برای صحبت وقت اضافه می‌آوردند و حرفی برای گفتن نداشتند.

وی می‌افزاید: البته نباید منکر شد که برخی افراد نیز بسیار خوش فکر بودند و من از این مناظرات ، کاندیدای برتر را شناختم.