به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کتاب حمله حیدری در چهار فصل تحت عنوان درآمدی بر حماسه سرایی فارسی(کلیات)، رویکرد شاعران از سرودن حماسه ملی به حماسه دینی، امام‌علی علیه‌السلام درون‌مایه حماسه های دینی وحمله حیدری و شاعران حمله سرا نوشته شده است.
دادبه در مراسم رونمایی ازاین کتاب اظهارداشت: به گفته مولوی تاریخ ایران دو بخش دارد، بخشی که نماد رستم دستان است و بخشی نیز شیرخدا علی (ع) و این دوبخش در شکل گیری هویت ملی ما بسیار جدی و موثر بوده است.
وی افزود: در سده چهارم هجری که دوره شکوه فرهنگی دوران اسلامی بوده هویت خود را بازسازی کردیم و نقش مهم فردوسی این جا آشکار شد، چراکه با به میدان آمدن فردوسی این هویت شکل گرفت.
به گفته این چهره ماندگار ادبیات، شعر فردوسی مهم ترین تعریفی است که از اسطوره می توان ارایه کرد، فردوسی انگشت روی مهم ترین مساله یعنی هویت ملی گذاشت، تمام مبانی حکمت را در شاهنامه او می بینیم.
دادبه تاکید کرد: تمام حرفهایی که امروزی ها می زنند و ما فکر می کنیم تازه است در جهان، همه توسط بزرگان ما زده شده است، به کل شاهنامه که بنگریم تاریخ و ادب و حکمت و اساتیدمان همه هستند، فردوسی با تعین و تشخص و هویت بخشیدن به همه و طرح "من" یا "خود" ملی و جمعی همه را ریزه خوار خوان خود کرده است.
به گفته دادبه لفظ ایران بیش از دوهزار بار در شاهنامه بکار رفته، فردوسی زبان ملت و خود ملی و من جمعی یا همان جوهره ملیت را در کار خود حضور و تشخص و تعین بخشیده است.
وی گفت: فردوسی پیامبر سخن است و کلامش تا امروز جریان و حضور مستقیم و غیر مستقیم دارد، در بیشتر آبادی های ایران هم اکنون شاهنامه خوانی رواج دارد و برخی بی لطفی ها و بی مزگی ها نیز نتوانسته هیچ خللی وارد کند.
دادبه افزود: در دوره سبک عراقی نیز حکمت ملی حضور پیدا کرد، عرفان و اشراق این دوره بعد دیگر حکمت ملی است و این است که از قرن هفتم و هشتم قصه مدح آغاز می شود و شعرای اهل تسنن و تشیع شروع به سرودن شعر در منقبت ائمه(ع)، به دلیل سقوط خلافت بغداد می نمایند.
وی به حضور "من" ملی در همه این صحنه و پیوند با حکمت ملی نیز اشاره و تاکید کرد: در تمام این عرصه ها ولی نعمت، فردوسی است و هیچ رسانه ای هم مبلغش نبوده و حتی بر علیه او نیز تلاش کرده اند، اما همچنان او حضور دارد چون ما هستیم و در تمام منظومه ها این من ملی حضور دارد.