به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، شب‌های تهران قصه‌های هزار و یک شبی است که هیچ‌کدام از آنها شبیه دیگری نیست فقط کافی است چند ساعت در نیمه شب‌های تهران در خیابان‌ها پرسه‌‌ای بزنید تا ببینید تاریکی شب‌های تهران چه قصه‌هایی برایتان می‌گوید.
اینجا تهران - بزرگراه رسالت - ساعت یک و 30 دقیقه بامداد
اگر در نیمه شب ایام تعطیل مسیرتان غرب به شرق بزرگراه رسالت باشد در مسیر خود ماشین‌هایی را می‌بینید که هر کدام نقش یک مغازه سیار را بازی می‌کنند از جگرکی، ساندویچ فروشی و آب آلبالو فروشی گرفته تا ادکلن فروشی سیار و کفش و لباس فروشی‌های زنانه و مردانه‌ای که معلوم نیست لباس‌هایی که می‌فروشند از کجا آمده که از نیمه شب‌های تهران سر درآورده است.
لباس‌هایی که در پشت ماشین‌ها انبار می‌شود و در نیمه‌های شب بدون هیچ نظارتی بساط آنها در گوشه خیابان پهن می‌شود، لباس‌هایی که اگر تولید داخلی است چرا اینگونه و در نیمه شب به فروش می‌رسد و اگر قاچاق یا لباس‌های دست دوم و کارکرده است ، پس نظارت مسئولان کجاست؟ این روزها همه از شوهای زیرزمینی لباس فریاد می‌زنند در حالی‌که شوهای شبانه خیابان‌های تهران را فراموش کرده‌اند.
روی لباس حک شده ساخت ترکیه، با این حال فروشنده می‌گوید ایرانی است قیمت تی‌شرت‌ها و مانتوها از 10 هزار تومان شروع می‌شود و فراتر از 30 هزار تومان نمی‌رود تازه اگر چانه بزنی و بیشتر بخری ارزان‌تر هم می‌فروشند و می‌گویند دشت آخر شب است!
به سراغ یکی از این فروشنده‌ها می‌رویم تا ببینیم این لباس‌ها از کجا آمده‌اند، انگار نیمه شب گوش شنوایی برای درد دل پیدا کرده است، می‌گوید لباس‌های خارجی را با افتخار باید در پشت ویترین مغازه‌های شیک شمال شهر تهران بفروشند و ما باید لباس‌های داخلی را نصفه شب در گوشه خیابان بفروشیم.
ظاهر لباس‌ها، جملات و عکس‌هایی که بر روی لباس‌ها است این ذهنیت را ایجاد می‌کند که شاید این‌ها همان لباس‌های خارج از عرفی است که از وقتی که گفته شده است با فروش آنها برخورد می‌شود اینگونه شبانه به فروش می‌رسند.
یکی دیگر از فروشندگان از کرایه سنگین مغازه‌ها و مالیات‌ها می‌گوید و اینکه تولیدی لباس‌های داخلی در شرف ورشکستگی هستند و ما مجبوریم برای ندادن مالیات و کرایه مغازه و برای اینکه ورشکسته نشویم شب‌ها برای فروش آنها دست به کار شویم.
اما معلوم نیست لباس‌هایی که در تاریکی شب به اسم لباس‌های ایرانی یا حتی خارجی به فروش می‌رسند نو هستند یا دست دوم‌هایی هستند که تاریکی شب عیب‌های آنها را نشان نمی‌دهد.
معلوم نیست اگر انواع بیماری‌های پوستی از طریق این لباس‌ها به شهروندان منتقل شود چه کسی باید پاسخ دهد؟
نکته قابل تأمل فروش شبانه لباس‌ها است و این سؤال را به ذهن می‌آورد که اگر این لباس‌ها موردی ندارند چرا شبانه به فروش می‌رسند؟ ما در طی روز هم کم نمی‌بینیم دستفروشانی را که در حاشیه برخی خیابان‌ها بساط می‌کنند چرا باید این فروشنده‌ها ساعت یک و 30 دقیقه بامداد را برای فروش لباس انتخاب کنند؟
در حالی شاهد افزایش تعداد این فروشنده‌های شبانه هستیم که در ماه‌های اخیر مسئولان بر تشدید نظارت‌ها، جلوگیری از فروش لباس قاچاق و جلوگیری از فروش لباس‌های ناهنجار تأکید داشتند. اما گویا نیمه شب فرصت مناسبی است که وقتی مسئولان در خواب هستند این لباس‌ها را با قیمت‌های نازل بر تن مردم کنند.
منبع:فارس