به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، آنها که چمدان های خود را برای سفر به خارج از کشور به بهانه تمدد اعصاب و فرار از هیا هوی انتخابات بسته اند و از همین امروز برای تعطیلات عید نوروز برنامه ریزی می کنند باید بدانند این اقدام آنها علاوه بر اینکه تقویت رقیب اصلی و کمک به موانع و سدهای پیش روی دموکراسی یعنی دلواپسان رانت خواری می باشد نوعی دهن کجی به زندانیان سیاسی محبوس در پشت میله های فلزی و دیوار های سرد و بی روح اوین و خانواده های آنها است، که تنها به امید ادامه راه خود توسط مدعیان، منتظر یک ملاقات ساده با خانواده از پشت شیشه های سالن، آن هم در فضایی سرد و خشن که تنها درد فراق را بیش از بیش زنده می کند، نشسته اند.
دل خوش بودیم نتیجه رایزنی های سیاسی منجر به انتخاب چهره ای به عنوان رئیس جمهور شده که شعار او اعتدال و عقلانیت در سیاست داخلی و خارجی بوده و بنای آن تعامل مثبت در عرصه بین المللی و پیام آن تغییر فضای سیاسی است، اما دریغ از اندکی تدبیر و به کارگیری عقلانیت برای شروع فصلی نو در فضای سیاسی.
اگر راهی که از سال ۱۳۸۸ در پیش گرفته ایم و برای رسیدن به هدف هزینه های فراوانی را متحمل شده ایم نتیجه اش این است که هر کس کلاه خودش را محکم بگیرد و به دنبال سهم خواهی باشد به ما هم بگوئید کرکره را پائین بکشیم و مانند کسانی که از ترس یک اخم توبه نامه امضا کردند نامه ای را امضا کنیم شاید در کنار کاهش درد فراق، به پست و مقامی هم برسیم.
در غیر این صورت یکی باید پاسخ وعده هائی که دولت تدبیر و امید در ایام تبلیغات انتخابات برای جلب تریبون اصلاح طلبان به آنها می داد باشد که نتیجه اش تنها به کسب کرسی های قدرت، ثروت و مسافرت های آنچنانی برای عده ای معدود_ آن هم در ایامی که عزیز ترین کسان ما محبوس در زندان می باشند_ خلاصه شده است. به همه آنها اضافه کنید مشکلات اقتصادی افسار گسیخته که همه مردم ایران، از جمله خانواده های زندانیان سیاسی، و بخصوص اقشار کم درآمد از آن رنج می برند.
انتظار می رفت رایزنی ها با رئیس جمهور به عنوان منتخب ملت ایران در راستای استیفای حقوق زندانیان سیاسی و مطالبات خانواده های آنها و تعدیل حداقلی در وضعیت دردناک و تاسف بار آنها افزایش پیدا کند شاید دولت با عمل به درخواست های بحق زندانیان سیاسی توجهی هر چند مختصر داشته باشد. اما انگار نتیجه معاملات سیاسی آن روزها قرار است بر دوش کسانی باشد که سالهاست چشم انتظار لحظه ای بی دلهره از عزیزان خود هستند.
خانواده های زندانیان سیاسی از اینکه می بینند از عزیزان آنها به عنوان طعمه تبلیغاتی برای جلب ترهم سیاسی مردم مورد استفاده قرار می گیرند به شدت دلخور بوده و ظلمی ناجوان مردانه در حق این مردان ایران زمین می دانند. آنها امیدوارند انتخابات پیش رو تنها بهانه ی طرح مسائل زندانیان سیاسی نباشد و پیگیری مطالبات فعالین سیاسی محبوس، فارغ از رقابت های انتخاباتی پیگیری گردد تا شاید پاسخ مساعدی برای این گره کور پیدا شود.
منبع: مهرنامه