باشگاه دانشجویان/
گروه دانشگاه « خبرگزاری دانشجو»، یادداشت دانشجویی*؛ حمله و ورود به سفارت عربستان در پی اعتراض و تجمع مردمی پس از به شهادت رساندن شیخ نمر، نمونه‌ی بارزی از نفوذی است که رهبر انقلاب بار‌ها و بار‌ها در رابطه با آن تذکر داده بودند.
اما این نفوذ به جای نخبگان و خواص جامعه خود را در درون مردم و در جریان مردی جای داد و باعث آتش زدن و ورود به سفارت عربستان شده است.
مردم ایران در دو فاجعه‌ی گذشته که توسط دولت بی‌کفایت و جنایت کار آل سعود رخ داد نیز تجمعات فراوانی را در مقابل سفارت‌ها و دفا‌تر مربوط به کشور عربستان انجام دادند، فجایعی که دردمند‌تر و بسیار ناراحت کننده‌تر از شهادت شیخ نمر رهبر شیعیان عربستان بود.
هنوز مردم ایران غم تجاوز به دو نوجوان ایرانی در فرودگاه جده را فراموش نکرده‌اند، هنوز اشک‌های حاجیان بازگشته از خانه‌ی خدا را در پی فاجعه‌ی منا یادمان هست که چگونه تعداد فراوانی از عزیزان هموطنمان در فجیح‌ترین وضعیت جان خودشان را از دست دادند.
این فجایع غم‌های کمی نبود؛ و مردم ایران در این موارد با دلی آکنده از خشم و اندوه و غم مقابل سفارت‌های عربستان تجمع کردند و تنها فریاد زدند و شعار دادند که جای دیپلماسی خنده را با خشم و اخم پر کنند.
اما این بار پروژه‌ای از پیش تعریف شده و برنامه ریزی شده اجرا شد، پروژه‌ی نفوذ، نفوذ در درون بطن مردم برای حمله به سفارت عربستان.
اینجاست که معنای واقعی نفوذ پیدا می‌شود و می‌توان فهمید که چرا رهبر معظم انقلاب مکررا در رابطه با این واژه تذکر داده‌اند و می‌دهند.
نفوذ، به راحتی حق و باطل را تتمیع می‌کند و دیگر نمی‌توان تشخیص داد؛ برنامه ریزان نفوذ به خوبی در فکر و روح مردمان جا خوش می‌کنند که به راحتی یک جرقه زدن حوادثی را که می‌خواهند رخ دهد، رخ می‌دهند.
باید از نفوذ ترسید در مقابل آن ایمن شد، و تنها را این واکسینه شدن بصیرت است.
عمید شجاعی - فعال دانشجویی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات