دانشیار جامعه شناسی دانشگاه علوم پزشکی مشهد:
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو از مشهد، علی یوسفی امروز در سمینار تخصصی جامع شناسی دین که در دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، وجود دو نوع دین داری سنتی و مدرن را از چالش های دین داری در ایران دانست و گفت: در جامعه ایران دین غلبه گسترده ای در عرصه های اجتماعی دارد؛ به طوری که بسیاری از فعالیت های ما دارای سبقه مذهبی می باشند.
وی افزود: اثر دین داری و خاصه مذهب شیعه بر جامعه ایرانی بیشتر است و کمتر مشاهده شده عناصر غیر دینی کمتر توانسته باشند در مقابل آن شکل بگیرند و چنانچه عناصر غیردینی شکل گرفته باشند، دوام نیاورده اند.
وی مهمترین چالش جامعه ایرانی را تنوع دین ورزی ها نامید و تصریح کرد: در این میان دین ورزی سنتی و مدرن از مهمترین این چالش هاست که آثار آن در تمامی کنشهای اجتماعی حضور دارد و کمتر کنش اجتماعی در ایران را می توان نام برد که متاثر از دین نباشد.
یوسفی ضمن بیان این مطلب که تعاریف متعددی از دین ورزی وجود دارد، بیان داشت: دین ورزی به گونه های مختلف واقع گرایانه، مصلحت اندیشانه، دین ورزی معرفت اندیش، دین داری رسمی و غیررسمی، ایدئولوژیک و غیرایدئولوژیک تقسیم می شود.
وی با اشاره به اینکه در دین داری سنتی مسائل اعتقادی مناسکی و تجربی سه وجه کلیدی هستند، گفت: در دین ورزی مدرن یا غیررسمی علاوه بر این سه وجهه سه ویژگی گرایش به دین غیرسیاسی مدرایی مذهبی و شمول گرایی مذهبی نیز وجود دارد.
استاد دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: در دین داری سنتی و یا رسمی در ایران علاوه بر سه ویژگی اعتقادی، مناسکی و تجربی ویژگی مشروع سازی نیز وجود دارد به همین دلیل در دین ورزی رسمی یک نوع آمیختگی میان عبادت مذهبی و اطاعت سیاسی می باشد.
یوسفی در تعریف دین ورزی رسمی گفت: دین ورزی رسمی آن دین ورزی است که توسط نهادهای رسمی حکومت تبلیغ می شوند؛ در حالی که دین ورزی غیررسمی از این محدودیت ها گریزان است و چنانچه از آنچه در محیط پیرامون و از آنچه در واقعیت وجود دارد تعارضی را مشاهده کند راه دیگری را برمی گزیند.
یوسفی خاطرنشان کرد: امروز جوانان راه و رسم دیگری را می جویند و آن سخنانی که حکومت در حال گفتن و تبلیغ آن است، توسط جوانان شنیده نمی شود به نظر میآید تا زمانی که تنوع مد نظر قرار نگیرد، جوانان به انواع و اقسام معنویت ها روی می آورند.
وی یادآور شد: البته دین داران سنتی هم به دنبال راه هایی می گردند که ضمن دین داری از دخالت های سیاسی نیز در امان بمانند و شاید بتوان گفت به وجود آمدن هیئت های مذهبی بسیار به همین دلیل است.
دانش یار جامعه شناسی دانشگاه فردوسی مشهد بیان کرد: دین ورزی رسمی مناسک را پررنگ می کند که همین مسئله مسیر جدیدی را باز می کند و یک تقابل را به وجود می آورد.
ارسال نظرات