موضع‌گیری منطقی دلیل بر تخریب نیست

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، یادداشت دانشجویی*؛ پرواز مسافربری شماره (655) شرکت هواپیمایی ایران ایر که در 1988 میلادی با 290 مسافر، شامل ۴۶ مسافر غیرایرانی و ۶۶ کودک از فرودگاه بندرعباس عازم دبی بود در آسمان خلیج فارس توسط ناو وینسنس وابسته به نیروی دریایی آمریکا مورد شلیک موشک قرار گرفت و ساقط شد و همه مسافران آن جان باختند تا روی حقوق بشر آمریکایی برای همه دنیا آشکار و هویدا شود. بعد هم آمریکایی­ ها ادعا کردند که هواپیمای مسافربری ایران را با جنگنده نظامی اشتباه گرفته­ اند و عمدی در کار نبوده است.

حالا 27 سال از این حادثه می ­گذرد. حادث ه­ای که سراسر روسیاهی برای آمریکا و دولت آمریکا و دوستان آمریکا است. همانطور که در بالا عرض کردم آمریکایی گفتند به اشتباه هواپیما را ساقط کرده ­اند، به فرض که محالی ممکن شود. اگر اشتباه رخ داد چرا دولت آمریکا به فرمانده ناو مدال شجاعت داد؟! آیا نمی باید او را مجازات می کردند؟ اگر حقوق بشری وجود دارد چرا قوانین آن فقط برای کشورهای مظلوم اعمال می­شود؟ این چه حقوق بشری است که فقط توانایی مجازات کشورهای ضعیف و ستمدیده تاریخ را دارد و حتی به خود جرات نمی­ دهد این حرکات را در قالب یک بیانیه مطبوعاتی بصورتی که دولت هدف(آمریکا) را مشخص کند محکوم کند؟ سالگرد این حادثه در سال 1394 در جمهوری اسلامی مصادف شده است با ماراتن هسته ­ای ایران با غرب در تیرماه 94.در ماراتنی که خود غربی ­ها با بهانه ­های واهی قصد کش دادن آن را دارند و خود بهتر از هر کسی می دانند ایران مسیر صلح آمیزی را دنبال می‌کند.

برای اینکه از بحث اصلی دور نشویم ذکر چند نکته ضروری است و آن هم اینکه نویسنده هر چه سایت­ های داخلی را مشاهده کرد بجز چند خبرگزاری منجمله سایت فارس هیچ رسانه­ ای به تشریح این جنایت نپرداخته است. البته ناگفته نماند که وبسایت وزارت خارجه جمهوری اسلامی در قالب یک بیانیه مطبوعاتی آن را محکوم کرده است که جای تشکر دارد. حال سئوالی که مطرح می شود این است که چه شده که نه رسانه­ های وابسته به دولت و نه منتقد، هیچکدام این جنایت را بازخوانی نکرده ­اند؟ آیا دوستان مدافع دولت معتقدند که موضع­گیری در مقابل آمریکا در این برهه زمانی باعث تضعیف مذاکرات است؟ آیا مدافعان دولت اعتقاد دارند الان فرصت بازخوانی حوادث تلخ گذشته نیست یا معتقدند دیگر این مسائل قدیمی شده است و باید روابط جدید تعریف شود؟ آیا منتقدین دولت معتقدند که چون مقام معظم رهبری از دولت و تیم مذاکره­کننده هسته ­ای حمایت می­ کند پس نباید در این برهه زمانی موضع­گیری می­ کردند چون اعتقاد دارند که باعث تضعیف دولت می­ شود و انتقاد با حمایت­ های رهبری منافات دارد؟

اولاً خوب است که مدافعان محترم دولت بدانند که بازخوانی تاریخ، آن هم تاریخی که به یک ملت ظلمی ناروا رفته است نه تنها باعث تضعیف دولت و تیم مذاکره کننده نیست؛ بلکه به طرف مقابل این نکته را تفهیم می کند که ما گرچه با شما در زمینه خاصی مذاکره می­ کنیم؛ اما نه ظلم­ های گذشته و حال را فراموش کرده ­ایم و نه به این آسانی حاضریم از آنها گذشت کنیم.

ثانیاً وقتی طرف مقابل ببیند که یک ملت یا دولت به آسانی از سر ظلم­ هایی که به او روا داشته شده عبور می کند اتفاقاً با جسارت بیشتری در آینده بی‌ادبی خواهد کرد.

ثالثاً بعید است که بعضی­ ها اینگونه برداشت می­ کنند که چون رهبری از تیم هسته ­ای حمایت می­ کند دیگر نباید در زمینه­ های غیرهسته­ ای موضع­گیری کرد. مقام معظم رهبری خودشان فرمودند انتقاد مشکلی ندارد؛ اما انتقادی که گره از مشکل باز کند. رهبری از همه دولت ها حمایت کردند و می­ کنند؛ اما نقاط ضعف را هم گوشزد می کنند. ما را چه شده که حتی یک همایش در سطح کشور پیرامون این حمله وقیح به هواپیمای مسافربری  مان که اتفاقاً همه­ی جریانات سیاسی(اصولگرا- اصلاح طلب و..) با همکاری هم که مصداق همدلی و همزبانی در برابر دشمن باشد صورت نمی دهیم؟

رابعاً مگر آمریکا کم به این ملت ظلم کرده که می ترسیم با یک همایش ناراحت شود. به قول رهبری به درک که ناراحت شد! آمریکایی­ ها در سال 1332 دولت ملی ما را ساقط کردند، همه دارایی­ های ایران را بلوکه کردند، نزدیک به ۴۰ سال است که شدیدترین تحریم ­ها را علیه ملت مظلوم ایران اعمال کرده‌اند، از هر کودتایی برای براندازی نظام دریغ نکردند مصداق آن ها کودتای 78و 88 بود، از ترور دانشمندان ما حمایت کردند، تحریم دارویی برای بیماران خاص ما اعمال کردند، به دانشجویان ما ویزا نمی­ دهند، و امثالهم که زیاد است. به قول مقام معظم رهبری اگر کاری نکردند نتوانستند نه اینکه نخواستند.

خامساً همه بدانند که ملت ایران از هر طیف و هر جناح و هر جریانی تا آخر پشت سر دولت منتخب ایستاده است و تا آخر هم خواهد ایستاد و اگر روزی برسد که نیاز به جانبازی و شهادت باشد همه آماده ­اند. اما هیچکدام دلیل نمی ­شود که ما از این گونه اتفاقات بگذریم و تصور کنیم که چون شرایط حساس است باید از خیلی مسائل گذشت. اتفاقاً این یادآوری به طرف مقابل می ­فهماند که ما فراموشکار نیستیم و باید به ما تاوان گذشته را بدهید. چون اگر با فراموشی با طرف مقابل برخورد کردیم نه تنها راه برای امتیازگیری مسدود می ­شود؛ بلکه راه برای امتیاز دادن باز هم می­ شود چون بنا به فرمایشات مقام معظم رهبری طرف مقابل اهل خدعه و دورویی است و طرف ایرانی اهل منطق و صداقت.

یادداشت: سید حامد حق پرور دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه شیراز

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.