خدای این روزهای بعضی از ما

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، به نقل از هفته نامه صبح قریب، دانشگاه اراک: مدتي ست که نمازش را تندتر می‌خواند. این روزها موبایلی که تازه خریده را كنار مهرش می‌گذارد. مانند برج مراقبتی هر لحظه مراقب پیامهای دریافتی است بگذار راحت تر بگویم توی رکوع هم زیر چشمی هوای پیام‌های وایبر و واتس آپ و فيسبوك و ... را دارد.

دانلود‌ها را که دیگر نگو، آن هم با این نسل‌های جدید اینترنت همراه نسل به نسل سرعت بیشتر، سرعت نمازش را باسرعت دانلودهایش میزان می‌کند. خدا نکند روزی نسل بالاتر اینترنت بیاید. الان که کمی از نسل قدیمی سرعتش بهتر شده، وضع نمازش این است؛ هنوز قیام بعد از رکوع را تمام نکرده صدای سبحان ا... سجده اش میاید. آن هم چه ذکری! بیشتر شبیه صدای سوت است. نکند که نماز تمام شود و دانلودها روی زمین بماند. نماز جماعتش هم دست کمی از فُرادایش ندارد. تابلوهایی که در مساجد به در و دیوار زده میشود که "گوشی همراهتان را خاموش کنید"را می‌بیند، اما دلش نمی آید. مگر می‌شود لحظه‌ای از دنیای اطلاعات عقب ماند!؟ دنیایی از اطلاعات که جز اعتیاد چیزی ندارد. روی حالت بیصدا گذاشت ولی... ولی صفحه‌اش را خاموش نکرد تا نکند پیامی را نبیند!

آهای امام جماعت کمی طول بده رکوع را... پیام را کامل نخواندم. در دلش غوغایی است. پس کی این نماز تمام می‌شود؟ نماز تمام شد مثل فشنگ گوشی را برمی‌دارد، از بس هول کرده رمز را اشتباه می‌زند. دستی دراز است، انگار حواسش نیست بغل دستی‌اش التماس دعا دارد، فکر کنم حواسش به کسانیست که دست دراز کرده منتظر اویند تا نمازش تمام شود و او را در فضای مجازی  اد کنند. دعای بعد از نماز را که اصلا حسش نیست. نماز را هم چون عادتش شده می‌خواند.

ساعت ۳ بامداد است و او هنوز پای راز و نیاز با خداوندش، چشمش سرخ و اشک آلود، هنوز ۳۴ درصد مانده. این نماز شب اوست که هرشب می‌خواند...