به گزارش خبرنگار فرهنگی«خبرگزاری دانشجو»، پس از عزل بنی صدر، موفقیت های رزمندگان ایران شروع شد. اول حصر آبادان را شکستند، بعد طریق القدس در چزابه و بستان را انجام دادند و به اهداف شان رسیدند.
پس از پیروزی رزمندگان در طریق القدس مردم خوشحال و امیدوارتر شدند و لذا نیروهای بیشتری به جبهه آمدند و سپاه هم برخی از نیروهای زبده اش را از کردستان به جنوب فراخواند تا عملیات بعدی را انجام دهند.
همه آماده عملیات بعدی بودند که مازندران ناامن شد، نیروهای متحد ضد انقلاب که گویا پیروزی های ایران برای خیلی ها خوشایند نبود، به آمل حمله کردند و شهر را گرفتند، اما درگیری ها دو سه روز بیشتر ادامه نیافت و سرانجام با کمک نیروهای مردمی سرکوب شدند. ۳۲ نفر از مردم و ماموران شهید، بیش از ۱۵۰ نفر مجروح،۳۰ نفر از ضد انقلاب کشته و ۳۰ نفر بازداشت شدند و بقیه فرار کردند؛ گویا ۱۵۰ نفر بوده اند. درگیری ها تا شنبه ۱۰ بمهن سال ۶۰ ادامه داشت و ضد انقلاب کاملا سرکوب شدند.
بعد از آن عراقی ها که پیش بینی می کردند عملیات بعدی ایرانی ها در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی آغاز می شود، پیش دستی کردند و ۱۷ بهمن سال ۶۰ با نیروهای بسیار به چزابه حمله کردند و نام عملیات شان را هم النصر الحاکم (عملیات چزابه) نامیدند. می خواستند در حمله بعدی ایرانی ها تاخیر بیندازند و ایرانی ها را به حالت دفاعی برگردانند.
آنها که در چزابه بودند جانانه مقاومت کردند و آنها که خودشان را برای عملیات بعدی آماده می کردند رفتند چزابه. جنگ شدیدی درگرفت. خیلی ها شهید شدند. عراقی ها چند گامی جلو آمدند. همه می دانستند اگر چزابه سقوط کند عملیات بعدی به هم می خورد. پس جنگیدند و شهید دادند و چزابه را حفظ کردند تا عملیات فتح المبین به هم نخورد. درگیری های چزابه عملیات فتح المبین را یک ماه عقب انداخت.
سردار غلامعلی رشید می گوید: «ما نسبت به هدف دشمن ابهام داشتیم. عراقی ها در عین حالی که حمله های سنگینی در چزابه انجام می دادند ولی به سمت بستان پیش نمی رفتند. در این شرایط بود که فرمانده کل سپاه پاسداران گفت هدف دشمن تاخیر انداختن عملیات بعدی است باید سریعا منطقه عملیاتی فتح المبین را فعال تر کنیم.»
چند روز بعد اول اسفند ۱۳۶۰حسن باقری که می دانست عراقی های نزدیک چزابه خطرناکند، عملیات مولای متقیان (ع) را در تپه های نبعه طراحی و اجرا کرد و عراقی ها را تا مرز عقب راند.
ارسال نظرات