دکتر حسین یوسفی مجری طرح در گفتگو با خبرنگار علمی «خبرگزاری دانشجو»، با اشاره به اهمیت نانو پلیمرهای زیستی چون نانو سلولز، نانو کیتین و نانو کیتوسان در دهه اخیر، گفت: از آنجایی که این مواد زیست سازگار، زیست تخریب پذیر و تجدید شونده بوده و کاهش آلودگی‌های محیط زیست هستند از این رو در دهه اخیر مورد توجه ویژه محققان قرار گرفته است.
وی با بیان اینکه استفاده از این نانو مواد به عنوان افزودنی موجب بهبود خواص مکانیکی، نفوذ ناپذیری و شفافیت محصولات نهایی می‌شود، اظهار داشت: علی‌رغم اهمیت روز افزون نانو پلیمرهای زیستی مانند نانو سلولز که فراوان ترین نانو پلیمر زیستی موجود در طبیعت است و نیاز مبرم بخش‌های تحقیقاتی و صنعتی به این نانو مواد، تاکنون تولید این مواد در کشور بومی نشده است.
یوسفی از اجرای مطالعاتی برای تولید نانو پلیمرهای زیستی در کشور خبر داد و یادآور شد: در راستای رفع نیازهای کشور و با هدف صلی تولید صنعتی نانو پلیمرهای زیستی چون نانو سلولز، نانو کیتین و نانو کیتوسان مطالعاتی را در دستور کار قرار دادیم و در نهایت موفق به تولید این مواد شدیم.
وی تامین بخشی از نانو پلیمرهای زیستی مورد نیاز محققان دانشگاه و صنعت در رشته‌های مختلف و جلوگیری از خروج ارز از کشور را از مزایای این طرح تحقیقاتی عنوان کرد و ادمه داد: نانو سلولز تولید شده به صورت نانو فیبر بوده و در تولید آن از طیف وسیعی از مواد اولیه مانند چوب درختان صنوبر، راش، ممرز و پالونیا، ضایعات شرکت‌های تولید کننده نئوپان و ام دی اف و ضایعات کشاورزی استفاده شد.
مجری طرح قطر نانو فیبرهای سلولزی تولید شده را 5 تا 80 نانو متر ذکر کرد و افزود: از این نانو فیبرها می‌توان در بهبود خواص مکانیکی و فیزیکی کاغذ و استفاده از آن در دارو رسانی بهره جست.
ارسال نظرات