همه سود زندگی شما به ایمان شماست/ایمان آدم در حوادث معلوم می شود

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ حجت‌الاسلام محمدعلی جاودان از اساتید برجسته اخلاق هستند که در طی دوران زندگی و تحصیل حوزویشان از محضر اساتید برجسته‌ای از جمله آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی، آیت‌الله خوانساری، آیت‌الله حق‌شناس و علامه عسکری بهره‌مند شده اند.

معیار زندگی سودمند چیست؟

اگر می خواهید زندگی تان سود داشته باشد یا اگر می خواهید تمام زندگی تان ضرر شود، معیارش چیست؟ معیار زندگی سودمند چیست؟ معیار زندگی ای که تمامش ضرر است، چیست؟ قرآن این را مکرر گفته است؛ می گویند اگر شما ایمان داشته باشید، تمام زندگی تان سودمند است؛ اگر هم ایمان نداشته باشید، همه زندگی ضرر است؛ یک روزی ما باید از این سودی که در این زندگی به دست آورده ایم، زندگی کنیم؛ زندگی بعد ما بر اساس آن سودهاست.

همه سود زندگی شما به ایمان شماست؛ ایمان یعنی چه؟ ایمان یک چیزی است که همراه انسان است؛ اینگونه نیست که یک لحظه ایمان داشته باشم و یک لحظه ایمان نداشته باشم؛ اگر شخص ایمان دارد، این ایمان همیشه همراه آدم است؛ ببینید قرآن گاهی همراه ماست و گاهی نیست؛ گاهی من به مسجد می روم و نماز می خوانم، یعنی همراه نماز هستم و گاهی نیستم؛ گاهی همراه روزه هستم و گاهی نیستم؛ اما ایمان که اینگونه نیست.

کسی که ایمان دارد به راحتی و بدون دغدغه خاطر و با اطمینان کامل روزه می گیرد؛ کسی که ایمان دارد به راحتی و با اطمینان کامل اول وقت نماز می خواند؛ اگر انسان ایمان دارد، هر وظیفه دیگری دارد، به راحتی انجام می دهد؛ در کوچه با هزار گناه برخورد میکند؛ به راحتی ازکنار گناه چشم می پوشد و عبور می کند؛ هیچ مشکلی هم ندارد و سختش هم نیست؛ کسی که ایمان دارد بدون دغدغه خاطر از تمام گناهانی که در طول روز با آنها برخورد میکند، می گذرد.

ایمان آدم در حوادث معلوم می شود

ایمان آدم در حوادث معلوم می شود؛ در روایات دارد که آن لحظه به یاد می آورد و رو می گرداند؛ آن یاد لحظه ای را از بیرون که نمی آورد؛ یک چیزی همراهش دارد؛ آن چیزی که همراهش دارد، لحظاتی مغفول بود و در لحظات برخورد با گناه، با آن امتحان به یادش آمد؛ نام آن ایمان است.

اگر شما این ایمان را دارید، در برخورد با امتحان سربلند بیرون می آیی و نمی لغزی و می توانی به خوبی و به راحتی وظیفه ات را انجام دهی؛ اگر انسان می لغزد، معلوم می شود سطح ایمان کمی پایین است؛ آن کسی که هیچ وقت نمی لغزد، پس یک ایمان مستقر دارد؛ ایمان مستقر نشانه این است که تمام عمر شما سودمند است؛ یعنی یک لحظه ات حرام نشده و همه اش حساب شده است؛ همه لحظات عمرت حساب شده است.

از آن لحظه ای که انسان به یک چنین ایمانی می رسد، عمرش سودمند است؛ لحظه ای که وقتی به گناه رسیدم به خوبی و راحتی می گذرم؛ آن فرض دیگر که ضمن صحبت عرض کردیم این بود که اگر به گناه رسید، ممکن است بلغزد، معلوم است یک ضعفی در ایمان این شخص وجود دارد؛ آن لحظاتی که توانایی دارد به وظایفش عمل کند، خب سودمند است؛ آن لحظاتی که نتوانست و لغزید، ضرر کرده است.

چرا انسانی همیشه با بهشت است؟

در آیه 55 سوره مبارکه یس می فرماید: «إنَّ أصْحابَ الجَنـَّةِ الیَوْمَ فی شُغـُلٍ فاکِهونَ » یاران بهشت؛ یار بهشت یعنی همیشه با بهشت است؛ چرا انسانی همیشه با بهشت است؟ همیشه با دلیل به بهشت رفتن همراه است؛ دلیل بهشت رفتن ایمان بود؛ معلوم می شود ایمان همیشه با او بوده؛ لحظه ای ندارد که ایمان او را ترک کند و چون گرفتار گناه شده، ایمان از او جدا شود؛ همیشه با بهشت است؛ چرا؟ چون همیشه با ایمان است.

کسانی که مومن هستند؛ ایمانشان مستقر است، در یک مشغولیت هستند؛ این مشغولیت دائمی شادمانی است؛ یاران بهشت روز قیامت و روز جزا که شما به جزای خودت رسیده ای، در یک شادمانی همیشگی هستند؛ در آیه بعد می فرماید: « هُمْ وَ أزْواجُهُمْ » آنها و همسرانشان؛ یعنی آن شخص با خانواده بهشتی خودش «فی ظِلالٍ عَلى الأرائِکِ مُتـَّکِئونَ » در سایه زندگی می کنند.

در آیه بعد می فرماید: «لـَهُمْ فیها فاکِهَة»  برای آنها در آن بهشت شان میوه ها هست؛ «وَلـَهُم ما یَدَّعونَ » برای آنها هرچه بخواهند هست؛ هرچه بگویند هست؛ خب اینها بخش های جسمانی است؛ در آیه بعد می فرماید: «سَلامٌ قـَوْلـًا مِن رَبٍّ رَحیم» یک سلامی که از جانب خدای رحیم نازل شده، برایشان هست.

این سلام برای یک آدم هایی از لحظه مرگ می آید؛ دیگر از لحظه مرگ هیچ سختی برایشان نیست و هیچ ناراحتی برایشان وجود ندارد؛ همه زندگی بعد از مرگ شان غرق در سلامتی است؛ فرشتگانی که برای قبض روح آمدند، سلام آوردند؛ یا فرشتگانی که در کنار در بهشت هستند، سلام آوردند؛ اینجا سلام یک سره از جانب خدای متعال است.

انسان تا به سلامت نرسد، به رحمت نمی رسد

سلامی است که سلامتی می آورد؛ سلامتی می آورد یعنی چه؟ یک کمی از عیب های آدم برطرف می شود؛ انسان را با عیب به بهشت راه نمی دهند؛ مدام بالاتر می رود؛ به دنبال سلام چیست؟ ما می گوییم سلام علیکم و رحمت الله و برکاته؛ رحمت ثمره سلامت است؛ انسان تا به سلامت نرسد، به رحمت نمی رسد.

این تا چه زمانی است؟ تا ابد؛ تا ابد دارد در بهشت اوج می گیرد؛ در آیه 88 و 89 سوره مبارکه واقعه می فرماید: «فـَأمّا إن کانَ مِنَ المُقـَرَّبینَ * فـَرَوْحٌ وَرَیْحانٌ وَ جَنـَّتُ نعیم» بزرگان و مفسرین گفتند این مربوط به خود آدم است؛ خود آدم مقرب کسی است که جنت نعیم است؛ جنتی که جانش بهشت است؛ یعنی بهشت در بهشت در بهشت.

شما با خدا روبه رو هستید؛ خدایی که فرمودند فوق ما لا یتنهی بما لا یتنهی است؛ خدای تبارک و تعالی به مقدار نامتنهی برتر از نامتنهی است؛ بنابراین بهشتی ها نامتنهی شوند، مشکلی وجود ندارد؛ با یک خدایی روبه رو هستند که فوق ما لا یتنهی است؛ به مقدار نامتنهی، فوق نامتنهی است؛ بنابراین «سَلامٌ قـَوْلـًا مِن رَبٍّ رَحیم» هرلحظه لحظه این سلام می آید و فرد بهشتی یک درجه بالاتر می رود.

در روایات ما هست که خدای متعال به اهل بهشت نظر می کند و در هر نظر ملک بهشتیان هفتاد برابر می شود؛ ایمان مستقر چه بود؟ ایمانی که در آن گناهی صورت نمی گیرد؛ اگر ما بکوشیم زندگی مان را از گناه پاک کنیم، که شدنی است، به آن ایمان خواهیم رسید؛ نگویید نمی شود؛ ممکن است اوائل کمی سخت باشد.

جوان ها و گاهی برای نوجوان ها سخت تر است؛ ممکن است اوائل کمی سخت باشد، اما با یک ذره از محبت خدا به قدری سهل و راحت می شود که انسان به سهولت و به خوبی وظایفش را انجام می دهد و از گناه پرهیز می کند و هیچ مشکلی هم برایش پیش نمی آید و عشق هم می کند که از گناه پرهیز کرده است.