از خوش آمد گویی طرفداران هاشمی تا خاطرات هاشمی از دعایی

در بخش پایانی برنامه رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام به بیان خاطره‌ای از حجت‌الاسلام دعایی پرداخت و اظهار کرد: از روزهای اول مبارزه آقای دعایی و برخی دیگر از دوستان در میدان بودند که اسامی مستعاری مانند علی خراسانی، علی اراکی و غیره داشتند تا با این اسامی کارهایمان را پیش می‌بردیم بعد از سال 40 در جشن‌های رژیم پهلوی لو رفتیم من مقاله‌ای را با نام «عزایی به نام جشن» منتشر کردم در آن زمان دستگیر شدم و از من راجع به دعایی سوال پرسیدند که او کیست؟ من گفتم: سیدی است من چه می‌دانم دعایی دست خوبی در فرار کردن داشت که این جمله جمع را به خنده وا داشت.

 

 هاشمی ادامه داد: دعایی به عراق رفت و در جوار امام قرار گرفت ما نیز در زندان ماندیم یک بار صدای او را از رادیو عراق شنیدیم که بسیار خوشحال شدیم زیرا تا قبل از آن می توانستیم به صورت محدود حرف‌هایمان را بیان کنیم اما دعایی فقط یک غصه داشت که آن مادر پیرش بود که در ایران به سر می‌برد و هر دو بابت موضوع فرار دعایی ناراحت بودند حال من باید این مادر را به دعایی می‌رساندم بسیاری از اقوام و خویشان ما در عراق بودند و هویه عراقی داشتند ما هویه‌ای را از یکی از خویشان‌مان گرفتیم و به مادر وی دادیم و با یک قالیچه دستباف ایرانی وی را راهی سفر کردیم البته چیزی شبیه کتاب مفاتیح الجنانی درست کرده بودیم و اطلاعاتی را برای کمک به فلسطین درون آن گذاشتیم و به مادر دادیم که البته خود او نیز نمی‌دانست چه چیزی را حمل می‌کند.