در گفت و گو با « خبرگزاری دانشجو» عنوان شد:
سیمین پناهی‌فرد در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» گفت: زمانی که 13 ساله بودم در یک مسابقه‌ی قصه‌نویسی با عنوان قصه‌ای درباره ماه مبارک رمضان شرکت کردم و توانستم در آن مسابقه رتبه اول را کسب کنم. از آن زمان به بعد احساس کردم این حرفه را بسیار دوست دارم و نوشتن آرامش خاصی به من می‌دهد. به همین دلیل در هر زمان هر احساسی که داشتم آن را روی کاغذ می‌آوردم.
وی افزود: از سال 1380 ترجمه را آغاز کردم و هشت جلد از کتاب‌های جبران خلیل جبران را به فارسی ترجمه نمودم، اما متوجه شدم ترجمه، لذتی به اندازه نوشتن برایم ندارد. کتاب سیمین دانشور در آیینه آثارش اولین اثر تألیفی‌ام بود که در سال 1390 به چاپ رسید. بعد از آن به سراغ ادبیات کهن رفتم چون احساس کردم ادبیات ما بسیار غنی است و نسل نوجوان و جوان ما می‌توانند از آن بهره‌های بسیاری ببرند، به همین دلیل کتاب با مرزبان‌نامه پشت چراغ قرمز را به فارسی روان برگرداندم که در سال 91 منتشر شد. اکنون هم کتابی تحت عنوان قصه‌های کهن و شیرین ایرانی را به اتمام رساندم که شامل حکایت‌هایی از بوستان، گلستان، مثنوی، کلیله و دمنه و مرزبان‌نامه است و در سال 93 چاپ خواهد شد.
پناهی‌فرد در ادامه اظهار داشت: پس از آن به نگارش رمان روی آوردم و احساس کردم در نوشتن رمان نوجوان هنوز خیلی جای کار داریم و جایش خالی است و رمان راز ویلای قدیمی اولین کارم در حوزه‌ی رمان‌نویسی است که مراحل آماده‌سازی برای چاپ را طی می‌کند و در سال 93 روانه‌ی بازار کتاب خواهد شد.
وی درخصوص نحوه‌ی آشنایی‌اش با سیمین دانشور عنوان کرد: قبل از اینکه با وی از نزدیک آشنا شوم کتاب‌هایش را بسیار دوست داشتم و مجموعه داستان به کی سلام کنم و شهری چون بهشت را خوانده بودم. اولین بار کتاب سووشون را در شانزده‌سالگی خواندم که تأثیر زیادی روی من گذاشت و از آن زمان خیلی مشتاق بودم که خانم دانشور را از نزدیک ملاقات کنم.
نویسنده کشورمان ادامه داد: تا اینکه در دانشگاه با سیمین دانشور آشنا شدم و در اولین برخورد آنقدر دوستانه و متواضعانه با من برخورد کرد که علاقه‌ام به وی بیشتر شد و همین مسئله باعث گردید موضوع پایان‌نامه دوره فوق‌لیسانسم را نقد و بررسی آثار سیمین دانشور انتخاب کنم و بعدها هم به واسطه تحقیق روی آثارشان ارتباط من با خانم دانشور بیشتر شد و او در این زمینه کمک‌های بسیاری به من کرد.
وی در ادامه گفت: متأسفانه در جامعه افرادی را می‌بینیم که تا از کوچک‌ترین امتیاز یا جایگاه اجتماعی برخوردار می‌شوند، دیگر کسی را تحویل نمی‌گیرند، در حالی‌که خانم دانشور با آن جایگاه و مقامی که داشت، هرگز اینگونه نبود.من بسیار از خلق و خوی مهربان و باگذشت وی تأثیر گرفتم و در ارتباط و برخوردهایم با دیگران چیزهای بسیاری از سیمین دانشور آموختم.
پناهی‌فرد عنوان کرد: شاید یکی از دلایلی که باعث شد وی 90 سال عمر داشته باشند، این بود که بسیار مثبت‌اندیش و شاد بود و هیچ مسئله‌ای نمی‌توانست او را ناراحت و یا روحیه‌اش را تضعیف کند، هرچند گاهی انتقاداتی هم به خودش و آثار جدیدش می‌شد به‌خصوص درباره دو رمان اخیر جزیره سرگردانی و ساربان سرگردان که آنچه را به نظرش صحیح بود، می‌پذیرفت و آنچه را از روی غرض‌ورزی بود به آن اهمیت نمی‌داد.
وی در بخش دیگری از سخنانش بیان کرد: داشتن روحیه قوی، اعتمادبه‌نفس بالا، امیدواری و شجاعت را از سیمین دانشور آموختم. به‌خصوص پس از ملاقات‌های مکرر و زمانی که آثار وی را از زوایای مختلف بررسی می‌کردم.
پناهی‌فرد ابراز داشت: بانو دانشور در سال 1327 در 27 سالگی توانست با مجموعه داستان کوتاه آتش خاموش عنوان اولین زن داستان‌نویس ایران را برای خود رقم بزند و در سال 1348 با خلق رمان ارزشمند سووشون در تاریخ ادبیات ایران به عنوان نخستین زن رمان‌نویس ماندگار شود. در واقع همانطور که فروغ فرخزاد در شعرهایش احساسات و عواطف زنانه را به نمایش گذاشت، خانم دانشور نیز قصه زن بودن را نوشت و می‌بینیم که در تمام آثارش قهرمانان اصلی‌اش زن هستند.
نویسنده کشورمان در ادامه سخنانش پیرامون توجه به نویسندگان و حمایت از آنها گفت: متأسفانه بسیاری از مشاهیر معاصر ما مهجور واقع شده‌اند و حتی خیلی از نوجوانان ما اصلاً آنها را نمی‌شناسند، در صورتی که این مشاهیر قطب‌های جامعه ما در زمینه‌های گوناگون و بسیار تأثیرگذار بوده‌اند و باید به آنها توجه شود و همین موضوع باعث شد به فکر نوشتن مجموعه‌ای ده‌جلدی به نام مشاهیر ایران بیفتم که اکنون چهار جلد آن آماده چاپ است که یکی به زندگی پروفسور حسابی به نام رنج و ترنج، دیگری به زندگی سیمین دانشور به نام بانوی قصه‌ها و غصه‌ها، یکی به زندگی حکیم ابوالقاسم فردوسی به نام حکیم باژ و دیگری به زندگی کمال‌الملک پردخته‌ام که به زودی روانه بازار می‌شوند. البته نمی‌دانم ریشه اصلی این بی‌مهری‌ها کجاست و فکر می‌کنم عوامل زیادی در این زمینه دخیل باشند که امیدوارم روزی حل شوند و دیگر هیچ نویسنده‌ای دغدغه‌ای جز نوشتن نداشته باشد.
وی ادامه داد: سیمین دانشور به زعم خودش هرگز یک شخصیت سیاسی نبود و هیچ‌گاه آثارش رنگ و بوی سیاسی به خود نگرفت. هر چند روح زمانه در آثارش جاری است. سیمین دانشور نخستین زن داستان‌نویس ایران و مادر قصه‌نویسی ایران است، اما متأسفانه آنقدر که باید و شاید در نسل جوان ما شناخته‌شده نیست.
نویسنده کشورمان گفت: از آنجایی که احساس کردم دینی به سیمین دانشور دارم و گروه سنی جوان و نوجوان باید وی را بشناسند، کتاب بانوی قصه‌ها و غصه‌ها را نوشتم که انشاالله همزمان با سالگرد تولد ایشان در اردیبهشت 93 چاپ و رونمایی خواهد شد.
وی درپایان خاطر نشان کرد: آثار سیمین دانشور بسیار عمیق است و چون وی به تمامی علوم زمان خود اشراف داشت و روح زمانه کاملاً در آثارشان منعکس است. احساسی که در داستان‌هایش جریان دارد، به صورت ناخودآگاه به خواننده منتقل می‌شود. فکر می‌کنم آنقدر جای کار داشته باشد که بتوان درباره هر یک از دیدگاه‌های وی کتابی نوشت منتهی به شرط اینکه از روی غرض‌ورزی نباشد. به نظرم سیمین دانشور یک وزنه در ادبیات معاصر ایران به شمار می‌آید و خواهد بود.
ارسال نظرات