فضایل ۱۵گانه زیارت امام حسین‌علیه‌السلام

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، یکی از اعمال بسیار سفارش شده از سوی ائمه اطهارعلیهم‌السلام زیارت امام حسین‌علیه‌السلام در کربلا می‌باشد، به نحوی که برای آن فضیلت‌های بی‌شماری ذکر شده است، چنانچه در این باب آمده است:

1-هنگامی که فردی تصمیم به زیارت آن حضرت می‌گیرد خداوند گناهانش را مورد بخشایش قرار می‌دهد و هنگامی که در راه زیارت او گام می‌سپارد، آن‌ها را از کارنامه عملش محو می‌نماید و در مرحله بعد کارهای شایسته‌اش را چند برابر می‌سازد و همین گونه در هر مرحله‌ای به کارهای نیک او افزوده می‌شود تا وارد بهشت گردد. هنگامی که آهنگ زیارت آن حضرت نموده و غسل کند، پیامبر گرامی ندایش می‌دهد که: «یا وفد الله! ابشروا بمرافقتی فی الجنه...؛‌ای روی آورنده به خدا! و‌ای می‌ه‌مان او! بشارتت باد به همراهی من در بهشت، و امیرمومنان‌علیه‌السلام به او ندا می‌دهد که: انا ضامن لقضاء حوائجکم...؛ من ضامن برآورده شدن خواسته‌های شما هستم، و آن دو گرامی از چپ و راست همراهیش می‌کنند تا از زیارت بازگردد. (بحارالانوار، ج101: 64)

2- هنگامی که در راه سفر و تهیه زاد و توشه برای زیارت آن حضرت، هزینه نماید، در برابر هر درهم از هزینه‌اش پاداشی هم چون کوه «احد» بدو ارزانی می‌دارند و چند برابر آنچه انفاق نموده است جایگزین آن می‌سازند و همه بلا‌ها را از او برمی گردانند، از این رو در روایتی آمده است که: خداوند برای هر درهم بخشش زائر حسین‌علیه‌السلام در راه خدا، ده هزار درهم پاداش می‌دهد، و فرا‌تر از همه این پاداش‌های مادی، خشنودی خدا و دعای خیر پیامبرصلی‌الله‌وعلیه‌وآله‌وسلم، علی و امامان نور علیهم‌السلام است که بدرقه راه اوست. (بحارالانوار، ج101: 147)

3- هنگامی که از منزل خود خارج می‌شود از جهات ششگانه او ششصد فرشته او را همراهی می‌کنند. (بحارالانوار، ج101: 68)

4- به هنگام راهپیمایی به سوی مرقد امام حسین‌علیه‌السلام، به هر چیز و هر نقطه‌ای گام نهد دعایش می‌کنند. (بحارالانوار، ج101: 14- 15) چون گام‌هایش را برمی دارد و می‌نهد، به هر گامی، هزار کار شایسته دارد. اگر بر کشتی نشسته باشد با حرکت کشتی خداوند ندایش می‌دهد که: آگاه باش که رستگار شدی و بهشت به وجود شما خوشبخت گردید، (بحارالانوار، ج101: 36) وهنگامی که بر مرکب سوار شود با حرکت هر دست آن، پاداش هزار کار شایسته خواهد داشت. (بحارالانوار، ج101: 25)

5- هنگامی که در راه کوی دوست، خورشید بر او بتابد گناهانش را، بسان آتشی که هیزم را می‌بلعد و نابود می‌کند، از بین می‌برد. (بحارالانوار، ج101: 14-15)

6- هنگامی که از شدت حرارت هوا، عرق می‌کند و یا رنج و خستگی بر او دست می‌دهد روایت شده است که: «از عرق او هفتاد هزار فرشته پدید می‌آید که تا روز برپایی رستاخیز، ستایش خدا می‌کنند و برای زائر حسین‌ علیه‌السلام بخشایش او را می‌طلبند.» (بحارالانوار، ج101: 357)

7- هنگامی که با آب فرات، غسل زیارت می‌نماید همه گناهانش می‌ریزد. آنگاه پیامبر ضمن می‌ه‌مان خدا خواندن او، بشارت بهشت و همنشینی خود را به او می‌دهد و امیر مومنان‌علیه‌السلام برآورده شدن خواسته‌ها و برطرف ساختن گرفتاری دنیا و آخرت او را تضمین می‌نماید. (بحارالانوار، ج101: 64، 147)

8- هنگامی که پس از غسل زیارت، به سوی او حرکت می‌کند، به هر قدمی که برمی دارد و می‌نهد، یکصد حج و یکصد عمره پذیرفته شده و یکصد میدان جهاد به همراه پیامبر، بر ضد بد‌ترین دشمنان حق و عدالت، پاداش دریافت می‌دارد. (بحارالانوار، ج101: 87)

9- با نزدیک شدن به کوی دوست، گروه‌های مختلف فرشتگان، در دسته‌های ده‌ها هزار، به استقبال او می‌شتابند که از جمله آن‌ها چهار هزار فرشته‌ای خواهند بود که روز عاشورا برای یاری امام حسین‌علیه‌السلام اعلان آمادگی کردند و او نپذیرفت و آن‌گاه از جانب خدا دستور یافتند تا پس از شهادتش در آستان او باشند. (بحارالانوار، ج44: 286)

10- هنگامی که زائر آن حضرت، مرقد منور ایشان را با معرفت زیارت می‌کند، آن گرامی بدو نظر می‌افکند و بر او دعا می‌کند و از پدر و نیای بزرگش نیز می‌خواهد، تا او را دعا کنند. آن‌گاه فرشتگان و از آن پس همه پیامبران او را دعا می‌کنند و سرانجام فرشتگان با او مصافحه می‌کنند و بر چهره‌اش نشانی از نور عرش نقش می‌بندد که این زائر مرقد فرزند پیامبر و مرقد پیشوای شهیدان است. (بحارالانوار، ج101: 64؛ ج45: 182)

11- هنگامی که به سوی خاندانش برمی گردد، گروه‌هایی از فرشتگان همراهیش می‌کنند و جبرئیل و میکائیل و اسرافیل بدرقه‌اش می‌نمایند و دو فرشته نگهبان او از او خداحافظی می‌کنند و می‌گویند: «ای دوست خدا! تو مورد بخشایش خدا قرار گرفته‌ای، به راستی که تو از حزب خدا و پیامبر و امامان نور هستی، به خدای سوگند که نه تو آتش دوزخ را خواهی دید و نه آتش دوزخ تو را و نه به تو طمع خواهد کرد.» (بحارالانوار، ج101: 24)

آنگاه ندا می‌دهند که: گوارا باد بر تو! پاکیزه و رستگار شدی و بهشت نیز به وجود تو مفتخر شد. (بحارالانوار، ج101: 36)

12- هنگامی که پس از این زیارت، به مدت یک سال یا دو سال بعد، از دنیا برود فرشتگان در تشییع جنازه او حاضر و برای او طلب بخشایش خدا می‌کنند. و حسین‌علیه‌السلام به دیدارش می‌شتابد. روایت است که آن حضرت فرمود: «مَن زارنی فی حیاته، زُرتُهُ بَعد وفاته...؛ هر کسی مرا در زندگی‌اش زیارت کند، پس از مردنش بازدیدش خواهم کرد.» (بحارالانوار، ج101: 16، 18)

13- اگر زائر حسین‌علیه‌السلام در راه زیارت او از دنیا برود، فرشتگان پیکر او را تشییع می‌کنند و از بهشت برای او حنوط و کفن می‌آورند و بر روی کفن او می‌پوشانند. و بر او نماز می‌گذارند و زیر پایش را با بویی خوش و معطر، فرش می‌سازند. و زمین را از دو سوی او کنار می‌زنند تا جای قبر او فراخ و خوش باشد و درهای رحمت آسمان به رویش گشوده می‌شود و آن‌گاه آسایش و روزی خوش، تا قیام قیامت بر او نازل می‌گردد. (بحارالانوار، ج101: 78)

14- هنگامی که زائر آن حضرت در راه زیارت او زندانی گردد و یا کتک بخورد، از امام صادق‌علیه‌السلام روایت شده است که: به هر روز زندانی شدن یا کتک خوردن، در روز قیامت پاداش و شادمانی خواهد داشت و اگر پس از زندانی شدن کتک هم بخورد برای هر ضربه‌ای، حوریه‌ای خواهد داشت و برای هر دردی هزاران پاداش کار نیک و محو هزاران گناه و دریافت هزاران درجه و هم سخن پیامبر خواهد بود تا از حساب رستاخیز نجات یابد و فرشتگان عرش او را مورد مِهر قرار می‌دهند و بدو گفته می‌شود آنچه دوست داری بخواه.

15- و نیز از امام صادق‌علیه‌السلام آمده است که: اگر زائر حسین، در راه زیارت او کشته شود با نخستین قطره خون، همه گناهانش مورد بخشایش قرار می‌گیرد و سرشت ملکوتی او بسان سرشت پیامبران به گونه‌ای شستشو داده می‌شود که از سرشت حیوانی کافران و فاسقان پاک و پاکیزه و خالص می‌گردد، همین گونه قلب او شستشو داده می‌شود و هر ناخالصی از آن زدوده و لبریز از ایمان می‌گردد. و در حالی خدا را ملاقات می‌کند که از همه ناخالصی‌ها خالص است و شفاعت خاندان و هزاران نفر از برادران دینی‌اش بدو ارزانی شده است. فرشتگان به همراه جبرئیل و فرشته مرگ، نماز او را می‌خوانند و کفن و حنوط او از بهشت هدیه می‌گردد و آرامگاهش بر او گسترده و نورباران می‌گردد. دری از درهای بهشت به رویش گشوده می‌شود و فرشتگان از بهشت بر او هدیه می‌آورند و پس از هیجده روز، به ملکوت پر می‌کشد و تا آستانه رستاخیز با دوستان خدا همچنان در آنجا خواهد بود. (بحارالانوار، ج101: 78؛ نشریه مکاتب و اندیشه: شماره 14)

منبع: قدس آنلاین