آیا شیعه داستان غدیر را از خودش ساخته؟/ پاسخ به برخی شبهات پیرامون واقعه غدیر

به گزارش گروه اندیشه «خبرگزاری دانشجو» سید علیرضا واسعی در برنامه «شب های آسمانی» شبکه قرآن و معارف سیما گفت: دست‌هایی وجود دارد که می خواهند برای از بین بردن اتحاد مسلمانان روابط شیعه و سنی را تاریک کنند، اما با دقت به این موضوع باید این را متوجه باشیم که بیان حقایق در محافل علمی اجتناب ناپذیر بوده و باید رعایت شود و چاره ای جز بیان این حقیقت ها نیست.

وی اظهار داشت: بعضی این شبهه را وارد می کنند که نام امام علی(ع) چرا در قرآن نیامده ما اگر بسندگی قرآن را بپذیریم این موضوع مورد تأمل است، اما قرآن خودش ما را ارجاع می دهد به سنت نبوی و در سنت نبوی و در متونی حدیثی و روایی اهل سنت هم سخنان پیامبر(ص) درباره امام علی(ع)موجود است.

دکتر واسعی افزود: این که ما بگوییم قرآن کافی است و ما باید فقط به قرآن بسنده کنیم نقض خود قرآن است، زیرا تأکید قرآن این است که شما باید به پیامبر(ص) که مبین، مفسر و الگوی تمام عیار قرآن است مراجعه کنید و آن چه که در قرآن است با سنت و سیره نبوی است که معنا پیدا می کند.

وی گفت: بعضی این مسئله را مطرح می کنند که شیعه داستان غدیر را از خودش ساخته، این سخن بسیار ضعیفی است که به شیعه نسبت داده اند. اگر انسان بخواهد به هر چیزی نسبتی اشتباه بدهد می تواند. درست است که داستان غدیر در متون شیعی بسیار مفصل وارد شده و این تفصیل گویی، طبیعی است اما ما باید به تم اصلی دقت کنیم که آیا اصل موضوع را هم شیعه از خودش ساخته و یا در تاریخ به وقوع پیوسته است؟

وی تأکید کرد: ما وقتی که متون تاریخی را بررسی می کنیم می بینیم که در متون اهل سنت هم سندات این واقعه کم نیستند به عنوان مثال در کتاب تاریخ بغداد که برای خطیب بغدادی یکی از علماء بزرگ اهل سنت است در جلد هشتم صفحه 284 به جریان غدیر اشاره شده و می گوید غدیر خم روز 18 ذی الحجه است که در این روز روزه ثوابش با روزه چند ماه برابری می کند و این روزی است که پیامبر دست علی را گرفت و خطاب به جمع گفت «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»

این استاد تاریخ ادامه داد: پس از این که خطیب بغدادی سخنان پیامبر را بیان می کند می گوید بعد از این سخنان خلیفه دوم دست علی را گرفت و گفت مبارک باشد بر تو ای کسی که مولای من هستی و مولای هر مسلمی. در کتاب «تاریخ مدینة الدمشق ابن عساکر» نیز این مطلب در جلد 42 صفحه 233 با همان مقدمه و تبریک عمر بیان شده است ابن کثیر دمشقی نیز یکی از نویسندگان و شخصیت های بزرگی است که به تعصب شهره است حتی او نیز در جلد 5 کتاب «البدایة و النهایة» موضوع غدیر را آورده است.

وی با تأکید بر این که دست هایی وجود دارد که می خواهد روابط بین شیعه و سنی را تاریک کند گفت: در دنیای خارج از محافل علمی باید تعاملات شیعه و سنی زیاد باشد، اما در محافل  علمی چاره ای جز بیان حقایق نیست و بنابراین باید این نکته در اینجا مطرح شود که کسانی که ادبیات عرب را بدانند معنای مولا را خوب متوجه می شوند، عمربن الخطاب صحابه مقبول دنیای اهل سنت به خوبی معنای کلمه مولا را می دانست که بعد از سخن پیامبر(ص) به امام علی (ع)تبریک گفت؛ زیرا اگر معنای مولا دوستی بود اینجا دیگر تبریک  عمربن الخطاب معنا نداشت.

دکتر واسعی تصریح کرد: آن زمان مردم به خوبی معنای مولا را دریافتند و عده ای به امام علی تبریک گفتند و عده ای دیگر نیز به تقابل پرداختند، لذا می دانستند که فضای جدیدی در عرصه سیاسی و اجتماعی در حال گشودن است کلمه «والاه» نیز اگر به معنای دوستی باشد پس دیگر امر و نهی بر نمی دارد چون دوست داشتن امری قلبی است.

 
وی بیان داشت: این که بعضی این شبهه را وارد می کنند که پیامبر مردم را در غدیر جمع نکرده‌اند، کاملا موضوعی فرعی است؛ زیرا علمای اهل سنت نیز به فراوانی احادیثی را نقل می کنند که راویانش انگشت شمار هستند، اما آن‌ها را قابل استناد می دانند؛ زیرا می‌گویند سخن، سخن پیامبر(ص) است و نباید از کنار آن گذشت.

 
وی در پایان تأکید کرد: حجه الوداع در سال آخر پیامبر اتقاق افتاد و اولین حج پیامبر(ص)بود. بنابراین جمعیت زیادی با پیامبر به حج آمده بودند و آمار چند هزار نفر را بیان می کند و مسلما پیامبر(ص) سخن خود را به قصد شنیدن مخاطبان مطرح کردند و نعوذبالله ایشان هرگز حرفی کم فایده و بی فایده بیان نمی داشتند.