ایران؛ چند نما تا سینما؟-5
گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ وقتی به این جمله شهید آوینی می اندیشم که گفت: «سینمای متعهد ما نیز باید خاکریزهای تثبیت‌شده سینمای غرب را بشکند و راهی تازه باز کند»؛ هم متاسف و اندوهناک می شوم و هم خوشحال.
خوشحالی ام از این جهت است که اندیشمندان و روشنفکران دینی ما ابزارهای دنیای مدرن امروز را به خوبی شناخته و با شناخت جامعی که کسب کرده اند، برای در اختیار نهادن این ابزار در راستای ترویج فرهنگ بومی، دینی و ملی تلاش می کنند.
و از آن جهت نگران که هنوز مسئولانی وجود دارند که به نقش هنر برای ترویج اندیشه های ناب کمتر واقفند و اصالت هنر نزدشان از سیاسی کاری کمتر است.
شاید حرف زدن از نبود سالن سینما نزدیک به یک دهه در یک استان کمی تعجب برانگیز باشد، اما سال هاست که مردم شهرهای کهگیلویه و بویراحمد رنگ پرده سینما را فراموش کرده اند.
بارهای بار گفته اند و گفته ایم، اما تنها چیزی که ته دیگ می ماند، وعده های توخالی مسئولانی بوده که برای خالی نبودن عریضه وعده‌هایی می دادند.
رضا حیاتی، دانش آموخته سینمای جوان یاسوج، فیلمنامه نویس جوانی است که دوست دارد به هنر کشور و استانش خدمت کند، ولی با «اما»هایی روبرو است.
وی از نبود سینما در شهرهای استان حرف می زند و می گوید: سینما یک مکانی فرهنگی مثل دیگر اماکن فرهنگی است که جوانان و کسانی که در این عرصه فعالیت می کنند، بتوانند از آن بهره برداری کنند؛ اما متاسفانه حدود 10 سالی است که ما بی سینما ماندیم و سینمای شهر یاسوج به هر دلیلی تخریب و به پارکینگ تبدیل شد.
دانش آموخته سینمای جوان یاسوج گفت: پس از آن قرار شد در مکان جدیدی یک سینما ساخته و تاسیس شود که در حد ساخت اسکلت رها شد و تا امسال به همین منوال گذشت و همچنان سینمای یاسوج در خاطره های ما مانده و ما چیزی برای گفتن نداریم.
این فیلم نامه نویس، نبود سینما در استان را یکی از عوامل دلسردی فیلم سازان استان عنوان کرد و گفت: این استان پر از سوژه و جاذبه برای ساختن فیلم های جذاب و بومی است؛ اما دلی برای دوربین در دست گرفتن نیست و باید برای اکران فیلم در استان منتظر ماند تا ببینیم چه زمانی سالن سینمای ما راه اندازی می شود.
حیاتی افزود: این وضعیت باعث می شود که نه بنویسیم و نه بسازیم؛ زیرا تنها جایی که فیلم ما به نمایش گذاشته می شود، اتاق کوچک سینمای جوان استان است.
این هنرمند جوان به بی تدبیری مسئولان در اولویت ندادن به فعالیت های هنری در استان اشاره کرد و گفت: شهرداری یاسوج طی دو سه سال اخیر یک تیم فوتبال و یک تیم والیبال راه اندازی کرد و هزینه بسیار زیادی نیز صرف آنها شد؛ ای کاش هزینه یکی از این تیم ها مثل والیبال که بعد از مدتی منحل شد و هزینه های زیادی از جمله خرید بازیکن را که روی دست شهرداری گذاشت و همچنان شهرداری زیر بار قرض مانده، صرف ساخت سالن سینما می شد.
وی افزود: مدیران ارشاد ما هم کاملا درگیر جشنواره و گزارش عملکرد هستند و هیچ وقت درگیر ساخت سینما و پلاتوی درست و حسابی برای هنرمندان و کسانی که نیازمند رفتن به سینما و تئاتر شهر هستند، نبودند.
حیاتی به نیاز جوانان استان به مکانی برای اوقات فراغت اشاره کرد و گفت: چه بسا جوانان زیادی را در پارک ساحلی یاسوج می بینیم که می چرخند و دنبال تفریح سالم هستند و وقتشان در پارک ها سپری می شود و همین جوانان آرزوی نشستن در سالن سینما و دیدن فیلم مورد علاقه خود را دارند که این اتفاق هیچ وقت نیفتاده است.
این فیلم نامه نویس ادامه داد: شاید پاسخ مسئولان کمبود بودجه باشد؛ اما چطور مسئولان ما درگیر همایش ها شده و برای این کار هزینه دارند؛ چرا می توانند بیش از اندازه و برای رد کردن گزارش عملکرد، همایش برگزار کنند و سراغ سالن سینمایی که پایه هایش بنا شده، نمی روند.
وی افزود: بر اثر بی توجهی مسئولان و رها شدن ساختمان جدید سینما، ساختمان نیمه کاره آن به مکانی برای خرید و فروش بز و میش تبدیل شده و پر از میش و بزی های است که زیر سایه سینما کار خرید و فروش آنها صورت می گیرد.
متاسفانه با پیگیری های صورت گرفته از مدیر کل ارشاد استان برای پاسخ گویی به این سئوالات، پاسخی دریافت نکرده و موفق به صحبت با وی نشدیم.
علی فتح لایق زاده، مستند ساز جوانی است که در جشنواره های مختلف کشوری صاحب مقام است.
وقتی پای صحبت های این فیلم ساز جوان نشسته ایم، او نیز از بی توجهی به سینما در استان گلایه مند بود.
لایق زاده به تخریب سالن سینمای یاسوج در دوران شهردار سابق یاسوج اشاره کرد و گفت: متاسفانه جایگاه سینما به عنوان جایگاه فرهنگ و هنر این استان به پارکینگ تبدیل شد تا چند پراید و پژو داخل آن قرار گیرند و چند تومانی هم نصیب صاحبش شود و غافل از اینکه هر کسی وارد استان می شود و سراغ سالن های سینما را می گیرد و با این وضعیت روبرو می شود، متاسف می شود.
این مستند ساز افزود: وقتی که از کفاشی که در آن نزدیکی مشغول است، پرسیدم: وقتی اینجایی کسی هم سراغ سالن سینما را می‌گیرد؛ با ناراحتی از مراجعه زیاد و هر روزه مردمی که روزگاری اینجا سینما دیدند، صحبت می کند.
لایق زاده ادامه داد: خیلی از مردم تاسف می خوردند چطور مسئولان یک استان ساختمان فرهنگ استانشان را نابود می کنند؟
این فیلم ساز جوان یاسوجی با اشاره به ساخت مستند کوتاهی با عنوان «سینما پارکینگ» گفت: این مستند در برنامه هفت دوران جیرانی پخش شد و وی به شدت ابراز تاسف کرد برای مسئولان استانی که به این شکل با سینما برخورد می کنند؛ البته پخش این کار بازخوردهایی داشت که مسئولان را به تحرکاتی وا داشت؛ اما هنوز نتیجه ای ندیدم.
وی به بی توجهی مسئولان استانی و کشوری اشاره کرد و گفت: جشنی به نام سینماگران استان در سالن شرکت نفت گچساران با حضور شمقدری، معاون سابق سازمان سینمایی برگزار شد که در آنجا بیان کرد: من نمی دانستم که این استان سینما ندارد و از برنامه هفت متوجه این موضوع شدم؛ اما در تلاشیم که سینما تاسیس کنیم و ساختمانی ایجاد کنیم؛ اما انگار وعده هایشان را فراموش کردند.
لایق زاده افزود: مدیرکل جدید خیلی تلاش کرد و سالن اجتماعات اداره ارشاد را با گذاشتن یک ویدئو پروژکتور و نصب یک پرده و قرار دادن مکانی به عنوان گیشه به سالن سینما تبدیل کند؛ اما این سالن اجتماعات سینما نمی شود. چون باید برند، هویت و استاندارد‌های سینما را داشته باشد؛ یک سالن اجتماعاتی است که هر برنامه ای از جشن و تئاتر و سخنرانی تا برنامه های ادارات مختلف در آن برگزار می شود.
وی ادامه داد: اگر ساختمان سینمایی در استان احداث شود و از فیلم سازان توانمند استان حمایت شود، مردم استانمان که عاشق هویت و فرهنگ خودشان هستند، به سمت سینماها استقبال زیادی نشان می دهند.
رضا دانش پژوه، مستند ساز یاسوجی که چند سالی را در هندوستان به ساخت مستند مشغول بود، با مقایسه وضعیت سینمای استان با استان های دیگر و شهرهای مختلف هند گفت: در زمان مدیران مختلف، سه بار سالن اجتماعات ارشاد افتتاح شد و این اواخر به عنوان سالن سینما معرفی شد و قرار بود در آن اکران فیلم صورت گیرد و این سینما آغاز به کار کند و حتی برخی از بازیگران فیلم های مشهور کشور هم گفتند به صورت رایگان به یاسوج سفر می کنیم تا باعث رونق سینمای این شهر شود.
وی افزود: اما این سالن اجتماعات، سینمای استانداردی نیست؛ باید تحویل بخش خصوصی داده شود و فضای داخل آن متناسب سینما شود و کسی بیاید و تعهد بدهد که سالن را به سالن سینما تغییر کاربری دهد.
این مستند ساز یاسوجی با انتقاد از مسئولان استانی گفت: این دوستان انگار هیچ علاقه ای به داشتن سالن سینما در استان ندارند؛ چون اداره اش سخت است و هزینه های خاص خود را دارد.
دانش پژوه به نا آگاهی برخی از مسئولان به اهمیت سینما اشاره کرد و بیان داشت: در زمان یکی از شهردارن سابق یاسوج، وقتی در مورد سینما با او صحبت می کردیم، هیچ از سینما متوجه نمی شد؛ به طوری که انگار من یک فرد ژاپنی ام که با او صحبت می کنم.
وی افزود: تا این خط مشی مدیران به راه است، هیچ اتفاقی در سالن های سینمای ما نمی افتد.
مرتضی رستگار فر، خبرنگاری که به فعالیت های عمرانی و معماری نیز مشغول است، با انتقاد از معماری ساختمانی که به عنوان سالن سینما چند سالی است که رو به خرابی می رود، گفت: این ساختمانی که چند سالی فقط اسکلت آن را بنا کرده اند و به امان خدا رها شده، هیچ سنخیتی با سینما ندارد و معماری آن برای سینما مناسب نیست.
وی افزود: در معماری سینما، ستون ها دور تا دور ساختمان قرار می گیرند و وسط سالن، برای تسلط تماشاگران بر پرده از هیچ ستونی استفاده نمی شود؛ این در حالی است که ساختمان موسوم به سینمای یاسوج به دلیل داشتن ستون های زیاد، جلو دید تماشاگران را می گیرد و هیچ سنخیتی با سالن نمایش فیلم ندارد.
این خبرنگار ادامه داد: در دوران استاندار قبلی نیز موضوع سینما و ساختمان سینمای جدید در کمیسیون ماده 5 شهرسازی مطرح شد و همین ایراد نیز مطرح شد؛ اما با گذشت بیش از یک و نیم سال از آن جلسه، هیچ بازخوردی را مشاهده نمی کنیم.
نداشتن سالن سینما نه تنها در مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد باعث نگرانی هنرمندان، جوانان و هنردوستان شده است؛ بلکه در دیگر شهرهای استان نیز وضعیت به همین منوال است.
این در حالی است که سه سالن مجهز سینما در سه شهرستان گچساران، دهدشت و یاسوج وجود داشت که در شهرهای یاسوج و گچساران تخریب شده و در شهر دهدشت تغییر کاربری داده است.
انتظار می رود مسئولان استانی و کشوری و وزیر جدید فرهنگ و ارشاد، با نگاهی متفاوت به اهمیت سالن های سینما در شهرها و استان های کشور توجه داشته و پی گیر رفع این معضل فرهنگی باشند.
ارسال نظرات