حضور اتوبوسی پرتغالی‌ها در فوتبال ایران و اخراج یکی پس از دیگری آنها

گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ در این سال ها حضور اتوبوسی مربیان یک کشور خاص در فوتبال ایران به یک امر عادی تبدیل شده، به طوری که گاهی پای مربیان کروات به این فوتبال باز می شود و گاهی مربیان پرتغالی.

 

اینکه چه کسانی و با چه نیتی به دنبال معرفی مربیان این کشورها هستند، در جای خود موضوع قابل بحثی است و باید به تفصیل به آن پرداخت، اما مهم این است که در ازای صرف این همه ارز برای به کارگیری این مربیان، چه سودی عاید فوتبال ما شده است؟

 

شاید مهمترین دلیل این هجوم یکپارچه مربیان پرتغالی را باید فشار افکار عمومی و کارشناسان نسبت به بی کیفیت بودن مربیان کروات طی فصل های اخیر لیگ برتر و‌ مطرح بودن نسبی مربیان پرتغالی در فوتبال جهان دانست.

 

با حضور کارلوس کی روش در فوتبال ایران باشگاه ها نیز به سمت استفاده از مربیان پرتغالی رفتند و این نشان می داد که فوتبال ایران می خواهد از سرمایه و تفکرات فنی پرتغالی ها بهره مند شود، اما آیا به واقع این خواسته در فوتبال ما تحقق یافته است؟ آیا امروز با نگاه به عملکرد این سرمربیان و مقایسه آنها با کروات ها می توان نمره قبولی به آنها داد؟ آیا استفاده از مربیان پرتغالی که قیمت بسیار بالاتری نسبت به مربیان کروات دارند و با توجه به بالا رفتن قیمت دلار که هزینه چند برابری روی دوش باشگاه ها و فوتبال ایران گذاشتند، به صرفه بود؟

  

 

مانوئل ژوزه یکی از گران ترین سرمربیان پرتغالی حاضر در لیگ برتر بود که قراردادی در حدود سهمیلیارد تومان برای حضورش در پرسپولیس امضا کرد.

 

نتایج بسیار ضعیف مانوئل در پرسپولیس و ایستادن این تیم در رده دوازدهم جدول تنها دستاورد این سرمربی پرتغالی بود که در نهایت هم مسئولان باشگاه را مجبور به قطع همکاری با این پیرمرد پرتغالی کرد.

 

ژوزه که در حال حاضر از باشگاه پرسپولیس به فیفا شکایت کرده است، تلاش می کند تا تمام پول خود را از پرسپولیس بگیرد.

 

ژوزه همچنین در طول فصل بارها با بازیکنان پرسپولیس درگیر شد و فضای متشنجی را در این تیم ایجاد کرد، البته عامل این تشنج تنها درگیری این مربی پرتغالی با بازیکنان و علی کریمی نبود، بلکه صدور بیانیه های متعدد علیه کی روش نیز جو تیم ملی را بر هم زد.

 

 

 

 

کاسیمیرو در دو فصل پیش با صنعت نفت نتایج نسبتاً خوبی گرفت، ولی به خاطر اختلاف با بازیکنان این تیم اخراج شد، اما مجدداً امسال پس از نتایج ضعیف، کاستا، دیگر مربی پرتغالی که از اواسط فصل پیش سرمربی صنعت نفت شده بود،‌ راهی این تیم شد.

 

کاسیمیرو نیز با نظر هیئت مدیره صنعت نفت آبادان به علت کسب نتایج ضعیف برکنار شد و با وجود حضور دو سرمربی ایرانی دیگر در نفت آبادان باز هم این تیم به لیگ دسته یک سقوط کرد تا ناکارآمدی مربیان پرتغالی بیش از پیش مشخص شود.

 

کاستا در 10 دیدار خود در نفت آبادان یک پیروزی، چهار تساوی و پنج شکست را به نام خود ثبت کرد و  تنها هفت امتیاز بدست آورد، کاسیمیرو نیز در 11 بازی خود با هفت تساوی و چهار باخت و بدون هیچ پیروزی به کار خود پایان داد.

 

شاید اگر مسئولان باشگاه نفت به جای اینکه دلارهای خود را در جیب پرتغالی ها بریزند، روی مربیان داخلی سرمایه گذاری می کردند، می توانستند در فصل آینده هم در لیگ برتر بازی کنند.

 

 

 

 

تونی خوب شروع کرد و بد به پایان رساند 

 

تراکتورسازی هم امسال به مربی پرتغالی رو آورد و تا پایان نیم فصل اول نتیجه خوبی با این سرمربی گرفت، اما در ادامه راه و با افزایش اختلافات این سرمربی با بازیکنان این تیم، از جمله حاج صفی و فروزان دچار مشکلات زیادی شد.

 

تراکتور در نیم فصل دوم به یکباره سقوط کرد و از روزهای اوج خود فاصله گرفت؛ تا آنجا که در تبریز برابر سپاهان متوقف شد و فرصت قهرمانی را از دست داد و در لیگ قهرمانان آسیا نیز با نتایج ناامید کننده کار خود را به پایان رساند.

 

چهار شکست متوالی، دو شکست خانگی، کسب چهار امتیاز از شش بازی و قرار گرفتن در رتبه آخر گروه و نیز داشتن  ضعیف‌ترین خط دفاع گروه همه حکایت از این دارد که درخشش تیم تراکتورسازی در آسیا سرابی بیش نبود.

 

به علاوه تراکتورسازی که در حال حاضر در رده سوم جدول رده بندی لیگ برتر قرار دارد و برای حفظ جایگاه خود و کسب سهمیه آسیا به پیروزی در هر دو دیدار خود نیازمند است، ترجیح می دهد که فعلاً با تونی کار نکند تا آخرین فرصت خود را نیز از دست ندهد.

 

 

 

دیگر مربی پرتغالی حاضر در فوتبال ایران که از سایر مربیان نام آشناتر است، کسی نیست جر کارلوس کی روش که دو سالی است هدایت تیم ملی فوتبال ایران را بر عهده دارد.

 

اگر چه جایگاه و کلاس کاری کی روش ربطی به مربیان پرتغالی لیگ برتر ندارد، ولی با توجه به عملکرد ضعیفش در راه رساندن ایران به جام جهانی 2014، در زمره مربیان ناکام پرتغالی قرار می گیرد.

 

فوتبال ایران که برای صعود به جام جهانی در گروه مناسبی قرار گرفته بود و انتظار می رفت که به راحتی از این گروه صعود کند، امروز برای حضور در برزیل منتظر اما و اگرها است و احتمالاً باید به عنوان تیم سوم گروه و در بازی پلی آف خود را به برزیل برساند.

 

شکست برابر لبنان و ازبکستان و تساوی برابر قطر نتایجی بود که کمتر کسی انتظار آن را داشت، بنابراین با این تفاسیر نمی توان به کی روش هم نمره قبولی داد.

 

 

در مجموع باید گفت فصل مشترک مربیان پرتغالی در فوتبال ایران چیزی جز هزینه اضافه روی دوش فوتبال ایران و در نهایت برکناری نبوده و بهتر است دست اندرکاران و دلالان به دنبال یافتن کشورهای تازه ای برای واردات سرمربی باشند.

 

شاید وقت آن رسیده است که در کنار واردات انواع کالاهای چینی، به دنبال وارد کردن سرمربی از چین و کره باشیم تا حضور اتوبوسی سرمربیان خارجی ادامه داشته باشد.