درک نکردن سختی‌های دوران غیبت نشانه چیست؟

گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»؛ در طول تاریخ امامت اهل بیت عصمت و طهارت، شیعیان با فتنه ها و بلاهای بسیاری مبتلا و آزموده شده اند. در میانه این فتنه ها برخی از شیعیان با شناخت کافی از مقتضیات زمان خویش توانستند که بر عهد و بیعت خود با امام زمان خویش باقی بمانند و برخی دیگر با اهمال و بی توجهی، از برکات خاندان وحی محروم ماندند و از سعادت واقعی بی نصیب شدند.

با توجه به فتنه ها و بلاهای متعددی که شیعیان را در دین خود همواره مورد تهدید قرار می دهد بر همه دینداران واقعی لازم است که فتنه های اصلی زمان خویش را بشناسند تا بتوانند نسبت به آن مصون بمانند.

بنابر طبق احادیث اهل بیت، بزرگ ترین و خطرناک ترین فتنه ای که شیعیان را در دوره آخر الزمان تهدید می کند و سبب بی ایمانی آنان می شود مسئله غیبت طولانی امام زمان (عج) است. احادیث بارها به موضوع غیبت که بستری برای خارج شدن برخی از شیعیان است پرداخته اند و به شیعیان هشدار دادند.

احمد بن اسحاق از امام حسن عسگری (ع) درباره غیبت حضرت حجت سوال کرد و گفت :«اى فرزند رسول خدا! آیا غیبت او به طول خواهد انجامید؟ فرمود: به خدا سوگند چنین است تا به غایتى که اکثر معتقدین به او بازگردند و باقى نماند مگر کسى که خداى تعالى عهد و پیمان ولایت ما را از او گرفته و ایمان را در دلش نگاشته و با روحى از جانب خود مؤیّد کرده باشد.» (کمال الدین/ ترجمه پهلوان/ ج‏2 /ص80)

 
نکته قابل تأمل آن است که این فتنه دامنگیر خود شیعیانی است که به مسئله امامت و ولایت معصومین اعتقاد دارند به دیگر معنا این آزمایش مخصوص شیعیان است؛ کسانی که به امامت معصومین اعتقاد دارند و پس از طولانی شدن غیبت وجود امام زمان(عج) را انکار می‌کنند.

این آزمایش و ابتلایی که اهل بیت بارها نسبت به آن هشدار می دهند مربوط به دیگر مذاهب و اهل سنت نیست؛ چراکه آنان به طریقه شیعیان به مسئله غیبت اعتقاد ندارند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که خود عنوان غیبت مسئله بسیار مهمی است که سبب خروج خود شیعیان از دین خواهد شد.

پیامبر اکرم (ص) ضمن حدیثی طولانی که به توصیف مؤمنان در زمان غیبت کبری می پردازد به حفظ دین در زمان غیبت اشاره می‌کند و می فرماید:« باقی ماندن یکی از آن ها بر دین خود، از صاف کردن درخت قتاد (خار دار) در شب تاریک و یا نگه داشتن آتش چوب درخت غضاء در کف دست سخت تر است.» (مهدى موعودترجمه بحار الأنوار/   متن877/ باب بیست و ششم)

نام درخت قتاده که در حدیث آمده است؛ نام درخت بزرگ خاردارى است که خارهاى آن مانند سوزن تیز است؛ عرب تحمل کارهاى مشکل و طاقت فرسا را به دست زدن به خارهاى این درخت تشبیه می‌کند و مثال مى‏زند. به عنوان نمونه مى‏گوید: تحمل فلان کار براى فلانى مانند اینست که شاخه درخت‏ قتاد را بدست گرفته و با یک فشار از بالا به پائین شاخه را از خار پیراسته گرداند. بدیهى است که این کار دست را مجروح و پاره پاره مى‏کند و جان آدمى را به لب میرساند!

چوب درخت غضاء که نیز در حدیث آمده است و تفاوتی که با دیگر درختان دارد آن است که هنگام سوزاندن کنده اش بیشتر می سوزد و خاموش نمی گردد.

با توجه به توصیفاتی که اهل بیت از آن عنوان غیبت در دوره آخر الزمان داشته اند که سبب بیرون رفتن مومنان از دین می‌شود و در دین ثابت ماندن هم به درخت قتاده و آتش گرفتن در دست تشبیه شده است؛ سوال اساسی که مطرح می شود آن است که آیا ما شیعیان از صبح تا شب در دینداری خود و مسئله غیبت امام زمان (عج) این درک و احساس را داریم که در کف دست خود آتشی را نگاه داشته ایم؟ یا دینداری و ایمان به مسئله غیبت امری سخت و طاقت فرسا است؟

با فرض اینکه ایمان کنونی شیعیان به مسئله غیبت و وجود امام زمان(عج) ثابت است و دچار آسیب نشده است؛ چرا در زندگانی روزمره خود احساس درد و سختی نسبت به غیبت و شرایط پیش از ظهور نداریم؟

این که زندگی روزمره ما در حال گذران است و دغدغه غیبت برای ما وجود ندارد و از سوی آن احساس ناراحتی و عدم رضایت نمی‌کنیم مبین حقایقی است که نشان دهنده وجود مشکل و آسیبی در زندگی و تفکر ما است. از جمله مواردی که باعث می شود تا با توجه به ایمان داشتن به غیبت حضرت و وجود مبارک ایشان احساس درد و تالم شدیدی نداشته باشیم مواردی است که در شماره بعد خواهد آمد.