به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو _ فاطمه قدیری؛ شروع مدرسه بعد از یک تعطیلات طولانی مانند تعطیلات نوروز و یا تعطیلات تابستانه برای اکثر بچه‌ها هیجان انگیز است. اما همچنین باعث افزایش اضطراب می‌شود. به صورتی که امکان دارد کودکانی که معمولاً بسیار آرام و راحت هستند دچار دلشوره شوند. در چنین شرایطی کودکانی که مستعد اضطراب هستند بیشتر از حد معمول عصبی می‌شوند.
والدین نیز از تبعات این اضطراب در امان نیستند. رها کردن کودکی که گریه می‌کند در پیش‌دبستانی و یا صحبت کردن با دانش آموز وحشت زده و کلنجار رفتن با آنها برای ورود به مدرسه می‌تواند یک وضعیت جدی برای به چالش کشیدن مهارت‌های دیپلماتیک والدین باشد.
راشل بوسمن، روانشناس بالینی متخصص در زمینه اضطراب خاطرنشان می‌کند: کودکانی که معمولاً در جدایی از مادر و پدر کمی مشکل دارند، در زمان استرس یا در حال گذار اوج اضطراب خود را خواهند دید. او اضافه می‌کند که شروع مدرسه ممکن است به ویژه برای بچه‌هایی که وارد سال انتقالی می‌شوند چالش برانگیز باشد.
رفتن به مهدکودک، مدرسه راهنمایی و مدرسه جدید. همچنین اگر تغییری در سیستم حمایت اجتماعی فرزندتان ایجاد شود، ممکن است استرس‌زا باشد. برای اکثر بچه ها، نگرانی‌ها محو می‌شود و رفتار‌های اضطرابی گذرا خواهند بود. اما هدف والدین حمایت از فرزندتان بدون تشدید نگرانی است.
بازگشت موفقیت آمیز به مدرسه
شروع دوباره مدرسه برای والدین نیز می‌تواند اضطراب آور باشد چراکه بر آنها فشاری وارد می‌شود که بعد از تعطیلات به کار‌های روزمره بازگردند و فعالیت‌ها و برنامه‌های جدیدی ترتیب دهند. اما باید خود را کنترل کنید تا مطمئن شوید که استرس را به فرزندان خود منتقل نمی‌کنید.
به نگرانی‌ها گوش کنید
وقتی بچه‌ها در مورد بازگشت به مدرسه ابراز نگرانی می‌کنند با جدیت گوش کنید. به جای نادیده گرفتن این ترس‌ها و گفتن (نگران نباش)، گوش دادن به آنها و تصدیق احساسات فرزندتان به آنها کمک می‌کند احساس امنیت بیشتری کنند. حتی می‌توانید در صورت تمایلشان، با کمک به آنها در مورد چگونگی رسیدگی به مسائلی که به آنها اهمیت می‌دهند، اعتماد به نفس آنها را تقویت کنید.
به خاطر داشته باشید که بچه‌ها اغلب می‌خواهند بتوانند در مورد چیزی که از آن ناراحت هستند صحبت کنند، بدون اینکه انتظار داشته باشند که آنها را اصلاح کنید. وظیفه شما این است که احساسات آنها را تأیید کنید (می دانم که سخت است) و نشان دهید که آنها می‌توانند شرایط را مدیریت کنند.
سؤالاتی نپرسید که نشان می‌دهد انتظار دارید بچه‌ها مضطرب باشند (نگران سخت شدن درس ریاضی هستی؟)؛ به روشی معمولی‌تر با آنها صحبت کنید. نیازی نیست که بحث نیم ساعته باشد، در ماشین در راه رسیدن به فروشگاه بپرسید: «میدانی قرار است در درس ریاضی چه چیز‌های جدیدی یاد بگیری؟» وقتی فشار کمتری برای "گفتگو" وجود دارد، بچه‌ها اغلب بیشتر می‌گویند.
کمک گرفتن از شخص سوم
اگر فکر می‌کنید فرزندتان تمایلی به جدایی ندارد، بسیار مفید است که وقتی وارد می‌شوید، کسی را ملاقات کنید و با او تعامل داشته باشید. معلم ممکن است بیش از حد درگیر باشد و نتواند توجه ویژه‌ای به فرزند شما داشته باشد. اما شاید ملاقت یک دوست پیش از شروع کلاس و یا یک گفتگوی کوتاه با مشاور و یا معاون مدرسه بتواند کمی از استرس برای ورود به مدرسه کم کند.
وقتی مشکلات جدایی پابرجاست
ترک کودکی که در مدرسه گریه می‌کند برای هر والدی سخت است. اکثر بچه‌ها بسیار انعطاف‌پذیر هستند، و ما نمی‌خواهیم توانایی آنها را دست کم بگیریم. اکثر بچه‌ها به محض رفتن مادر یا پدر به سرعت بهبود می‌یابند. این والدین بد نیست که کمی ناله یا بی میلی کودک را نادیده بگیرند و در کنار نادیده گرفتن گریه رفتار شجاعانه آنها را ستایش کنند. به عنوان مثال، به آنها یادآوری کنند که برای برداشتنشان از مدرسه برمی‌گردید و دوست دارید درباره کار جالبی که در آن روز انجام داده اند بشنوید.
دکتر بوسمن خاطرنشان می‌کند: روش تعامل و واکنش ما به عنوان بزرگسال بسیار مهم است: کمی نادیده گرفتن فعال، کمی توجه مثبت و تشویق زیاد.
اما اگر بچه‌ها همچنان مشکلات جدایی کامل دارند و ترس از اینکه اتفاق بدی برای والدینشان بیفتد باعث اختلال در عملکرد آنها در مدرسه می‌شود، باید توسط یک متخصص سلامت روان ارزیابی شوند.
معده درد و سردرد
اضطراب در مورد مدرسه گاهی اوقات به شکل سردرد و معده درد در صبح ظاهر می‌شود. اگر کودک شما این علائم را داشت، مهم است که کودک خود را توسط یک متخصص اطفال معاینه کنید. اما اگر این الگو ادامه داشت، رفتن به مدرسه ممکن است مشکل باشد.
مهمترین کاری که والدین می‌توانند انجام دهند وقتی بچه‌ها در برابر رفتن مقاومت می‌کنند این است که به هر حال فرستادن آنها به مدرسه را ادامه دهند. این ممکن است دشوار باشد، اما اگر به کودکان اجازه دهیم از موقعیت‌هایی که آنها را مضطرب می‌کند اجتناب کنند، می‌توانیم به طور ناخواسته تقویت کنیم که آن موقعیت‌ها واقعاً خطرناک یا ترسناک هستند.
اما اگر کودک همچنان از علائم فیزیکی شکایت می‌کند، بررسی اینکه چه چیزی ممکن است باعث اضطراب شود نیز مهم است. این می‌تواند نشانه یک اختلال اضطرابی یا مشکل دیگری در مدرسه باشد. برای مثال:
یک کودک مبتلا به OCD ممکن است از رفتن به مدرسه اجتناب کند، زیرا مدیریت اضطراب خود در آنجا برای او سخت است
کودکی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته ممکن است از رفتن به مدرسه بترسد، زیرا شکنجه‌گرانش آنجا هستند
کودک مبتلا به اضطراب جدایی ممکن است بترسد که در صورت جدایی، اتفاق وحشتناکی برای مادرش بیفتد.
یک کودک مبتلا به اختلال یادگیری تشخیص داده نشده ممکن است از شرم و خجالت اجتناب کند
امتناع از مدرسه
هنگامی که معده درد و سردرد و دلایل دیگر برای نرفتن به مدرسه - یا دیر رفتن یا زودتر رفتن - ادامه پیدا می‌کند، ممکن است کودکی دچار چیزی شده باشد که به آن امتناع از مدرسه می‌گویند.
همه از رفتن به مدرسه هر چند وقت یک‌بار مقاومت می‌کنند، اما امتناع از مدرسه یک الگوی افراطی برای اجتناب از مدرسه است که مشکلات واقعی برای کودک ایجاد می‌کند. امتناع از مدرسه با چند عامل از اجتناب عادی متمایز می‌شود:
چه مدت یک کودک از مدرسه دوری می‌کند
چقدر ناراحتی را با حضور در مدرسه مرتبط می‌کنند
چقدر مقاومت می‌کنند
چقدر مقاومت آنها در زندگی آنها (و خانواده آنها) اختلال ایجاد می‌کند
اگر مقاومت کودک در برابر مدرسه بسیار زیاد و طولانی است، باید توسط یک متخصص بهداشت روان ارزیابی شود، و بهتر است به جای اینکه ماه‌ها منتظر بمانید تا آن دوره را سپری کنید، فعالانه عمل کنید. متاسفانه، هر چه کودک بیشتر از مدرسه غیبت کند، بازگشت به روال عادی سخت‌تر می‌شود، زیرا غیبت باعث تقویت اضطرابی می‌شود که او را دور نگه می‌دارد.