به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، در پی ۴ عملیات استشهادی موفق در عمق اراضی اشغالی تنها در ۱۸ روز و کشته شدن ۱۴ صهیونیست، گزارش‌ها حاکی از آن است که شهرک‌نشینان ناامنی را کاملا احساس کرده‌اند.
روزنامه «الاخبار» امروز (شنبه)، در گزارشی به این مسئله پرداخت و نوشت: «اسرائیل در روز پس از عملیات تل‌آویو در حالی شوکه و زخم‌خورده به نظر رسید که به انتظار عملیات‌های بیشتری نشسته است؛ عملیات‌هایی که باری بر دوش شهرک‌نشینان شده‌اند و آن‌ها را به خاطر ترس از آنچه در روز‌های آتی رخ خواهد داد، در خانه‌هایشان میخکوب کرده‌اند. آن‌ها آرام آرام دارند احساس امنیت را از دست می‌دهند و اعتمادشان به مقاماتشان رو به کاهش نهاده است. نهاد امنیتی و به تبع آن تشکیلات سیاسی [تل‌آویو]ابزار‌هایی که جلوگیری از این عملیات‌ها را تضمین می‌کرد، دارد از دست می‌دهد. اما در مقابل، فلسطینی‌ها با موفقیت به شهر‌های اسرائیلی می‌رسند و از اشغالگران هزینه می‌گیرند».
این روزنامه لبنانی در ادامه اشاره کرد: «عوامل عملیات‌ها، چه چند فرد یا چند گروه کوچک باشند، از بالا دستور نمی‌گیرند و این همان چیزی است که تل‌آویو در حال حاضر توجه خود را معطوف آن کرده است. زیرا هیچ گونه تنبیه بازدارنده‌ای در برابر این چالش کارساز نیست؛ تبیه‌هایی که اشغالگران پیش از این همواره از آن برای مقابله با فلسطینی‌ها استفاده می‌کردند. به دیگر بیان، مجریان عملیات‌ها مراکز ثقل و فرماندهی ندارند که در صورت حمله به آن، انگیزه و ابتکار از آن‌ها گرفته شود».
الاخبار اضافه کرد: «از طرفی، آن‌ها نشانه‌ای مبنی بر هویتشان در اختیار ندارند تا سرویس‌های امنیتی اسرائیل بتوانند دستگیرشان کنند یا از پیش آن‌ها از صحنه کنار بزنند چراکه آن‌ها از مناطق جغرافیایی مختلفی در فلسطین می‌آیند گاه از داخل خطوط سبز (حدفاصل میان اراضی اشغال شده در سال ۱۹۴۸ و اراضی اشغال شده در سال ۱۹۶۷) یا از خارج آن. برخی از آن‌ها پیشتر به دنبال انجام اقدامات مقاومتی دستگیر شده بودند و برخی دیگر نیز سابقه‌شان خالی از انجام اقدامات مقاومتی بوده است. در عین حال، بعضی‌ها پیشتر وابسته به گروه‌های فلسطینی و دیگر گروه‌ها بوده‌اند و بعضی دیگر مشخص نشده که با این گروه‌ها همکاری داشته‌اند یا خیر».
در ادامه آمده است: «برخی از آن‌ها تابعیت اسرائیل را داشته‌اند و برخی دیگر از کرانه اشغالی آمدند و به همین دلیل سرویس‌های اشغالگران و سرویس‌های متحدانشان در تشکیلات خودگردان هر دو شکست یکسانی را [در شناسایی آن‌ها]متحمل شدند».
این روزنامه در بخش دیگری نوشت: «اما تنها نشانه حتمی و مشترک مجریان علمیات‌ها تا این لحظه این بوده که آن‌ها فلسطینیانی بوده‌اند که حضور اشغالگران و سیاست‌هایشان آن‌ها را به سمت ضربه زدن به آنان سوق داده است. موفقیت این افراد به فلسطینیان بیشتری برای تقلید از آن‌ها انگیزه می‌دهد و این‌گونه مسیری نمایان می‌شود که هر نقطه‌عطف آن، نقطه دیگر را بدون وجود عوامل خارجی و فرمان‌دهنده تقویت می‌کند».
الاخبار افزود: «آنچه مسلم است، این است که این موج با موج‌های پیش از خود و به‌ویژه عملیات‌های زیرگیری با خودرو و حمله با سلاح سرد که تاکنون نتایج بسیار مؤثری به دنبال نداشته‌اند، متفاوت است. تیراندازی در خیابان‌های شهر‌های اصلی اسرائیل و میدان‌های آن نیز این گونه بوده و آثار آن تنها محدود به تلفات جانی نبوده بلکه کاهش احساس امنیت و قدرت کنترل را نیز شامل شده است. طبق گزارش‌های منتشرشده در اسرائیل، عملکرد مجریان عملیات‌های اخیر نشان‌دهنده نوعی [اقدام]حرفه‌ای و آمادگی قبلی بوده که به نتایج مشابهی ختم شده است و این درست همان چیزی است که در حملات بدون برنامه‌ریزی قبلی با سلاح‌های سرد وجود نداشت».
در ادامه آمده است: «از سوی دیگر، تمرکز مجریان عملیات‌ها، بر شهر‌های اسرائیلی داخل خط سبز و به دور از اراضی اشغالی در قدس و کرانه باختری بوده یا به عباتی همان عمق اسرائیل که در مقایسه با دیگر اماکن امنت‌تر به شمار می‌روند».
این روزنامه لبنانی در ادامه با اشاره به اینکه شهر‌های مختلفی از فلسطین هدف حملات قرار گرفته‌اند، آورد: «معضل اصلی و فعلی اسرائیل تنبیهات گروهی و فردی است که می‌توان علیه فلسطینی‌ها از آن استفاده کرد. سرویس‌های امنیتی دشمن خودشان اکنون از اینکه این اقدامات یک انگیزه برای عملیات‌های بیشتر باشند، هشدار می‌دهند. این در حالی است که عدم استفاده از این اقدامات نیز منجر به نتیجه مشابهی خواهد شد».
طبق این گزارش، «هر گونه عقب‌نشینی از آنچه دشمن آن را "اقدامات حاکمیت" در اراضی اشغالی می‌خواند و همچنین در صورت جلوگیری یا تعلیق ورود شهرک‌نشینیان به حرم قدس به منظور جلوگیری از درگیری‌ها، خود برای انجام حملات جدید انگیزه ایجاد خواهد کرد و این‌طور القا می‌نماید که اقدام فلسطینی‌ها اسرائیل را به "امتیازدهی" وادار می‌کند. این همان پارادوکس موجود در برابر اشغالگران است. آنچه این صحنه را پیچیده‌تر کرده این است که این عملیات‌ها در سایه بحران سیاسی اسرائیل رخ می‌دهند؛ بحرانی که شاید منجر به از هم پاشیدن ائتلاف کابینه [تل‌آویو]شود. این یعنی ناتوانی دو برابر به‌ویژه در شرایطی که رقبای سیاسی [در اراضی اشغالی]برای یکدیگر کمین کرده‌اند».
الاخبار در ادامه با طرح این پرسش که «تمام مسائل چه معنایی در بر دارند؟»، نوشت: «روشن است که عملیات‌ها، اسرائیلی‌ها را به دو دهه عقب باز می‌گردانند؛ به آن زمان که شهر‌های اشغالگران هدف عملیات‌های استشهادی‌ای بودند که صد‌ها کشته بر جای می‌گذاشت. این امر بدان معناست که بیست سال اقدام و تدبیر سیاسی، امنیتی، نظامی و عادی‌سازی روابط که هدف آن سرخورده کردن فلسطینیان بود، با شکست مواجه شده است به‌ویژه "کارزار دیوار پیشگیر" در سال ۲۰۰۲ که در جریان آن، شهر‌های کرانه مورد تهاجم قرار گرفتند و دیواری ایجاد شد که نمی‌گذاشت فلسطینی‌ها از اراضی اشغالی سال ۱۹۶۷ به اراضی ۱۹۴۸ بروند. حملات اخیر نشان می‌دهد که "دیوار و حصار" قدرت بازدارندگی خود در برابر فلسطینیان را از دست داده‌اند».
در بخش دیگری از این گزارش مطرح شده است: «عملیات‌های فدائی می‌توانند اهداف روند عادی‌سازی روابط را که چند کشور عربی آن را با اسرائیل آغاز کردند، خنثی‌سازی کند آن هم با تأکید بر این مسئله که آرمان فلسطین با وجود هر گونه شرایط اضطراری و تهدید زنده است».
الاخبار همچنین اضافه کرد که از طرف دیگر، عملیات‌های فلسطینیان می‌تواند تصمیم‌سازان تل‌آویو را در شرایطی بسیار حساس و آکنده از بحران مورد آزار و اذیت قرار دهد به‌نحوی که موضع گیری در چند زمینه را برای آن‌ها به امری دشوار مبدل کند.
این روزنامه در بخش پایانی گزارش خود با اشاره به خطر ایران، جبهه لبنان و همچنین نیرو‌های مقاومت مستقر در غزه برای تل‌آویو، عنوان کرد که امور برای اشغالگران در هم پیچیده و متشعب شده است.
ارسال نظرات