به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجو، در حالی که تیم های حاضر در جام جهانی 2022 قطر این روزها بیشتر از هر چیزی دغدغه آماده سازی مناسب و ارائه کیفیت بهتر در این رویداد مهم فوتبالی را دارند. با این حال تیم ملی فوتبال ایران نه تنها بازی تدارکاتی مناسبی ندارد، بلکه وضعیت سرمربی آن با اما و اگر روبرو است.
از آن بدتر وضعیت فدراسیون فوتبال است که بیشتر از هر چیزی منتظر تعیین تکلیف انتخابات هشتم شهریور ماه است و در باطن شاهد یارگیری و دسته بندی کاندیدای مختلف هستیم.
رسانه ها در این زمان بیشتر درگیر تعیین نام سرمربی و حواشی فدراسیون هستند تا منافع تیم ملی فوتبال ایران. بعد از تر همه اخبار بازگشت مربی اسکوچیچی است که حالا بین عوام و خواص اعتبار آنچنانی ندارد.
به هر حال سرمربی کروات اسبش را برای جام جهانی 2022 قطر زین کرده است و بعد از آن خودش هم می داند دیگر جای در این کشور ندارد.
در میان گزینه های ایرانی مطرح شده، علی دایی با هوشیاری دست رد به سینه فدراسیون زد. او می داند تا انتخابات تکلیف هیچ چیز روشن نیست. از آن بدتر توقعات در جام جهانی زیاد است دایی نمی خواهد در این مقطع زیر بار چنین توقعی قرار بگیرد.
امیر قلعه نویی هر چند بین گزینه ها قرار دارد اما خودش هم میداند خیلی سال است که نتوانسته افتخارات سابق را تکرار کند و شاید در واپسین سالهای مربیگری بهتر باشد به تیم ملی برسد و از چرخه مربیان وداع کند. قلعه نویی پیش از این تمرکزش را در سپاهان مدعی قهرمانی بابت تیم ملی از دست داد و عملاً ظرف چند ماه عرش و فرش را به چشم دید. شاید هم پروپاگاندای اطراف اسکوچیچ نام قلعه نویی را در آن مقطع زودتر رسانه ای کرد تا به نوعی او را به حاشیه بکشاند و مسئولان سپاهان را نسبت به این انتقال حساس تر کند.
جواد نکونام اگر چه نتایج خوبی در چند سال اخیر کسب کرده است اما به نظر می رسد باید تجربه تیم بزرگتر ی را در کارنامه ثبت کند تا به تیم ملی برسد. نکونام هنوز نیمکت استقلال و تیم های پرحاشیه را تجربه نکرده است. به هر حال حتی اگر نکو قصد قبول هدایت تیم ملی را دارد بهتر است از جام ملت ها شروع کند تا جام جهانی.
در پایان نباید فراموش کرد که هیات رییسه با عزل اعضا از رسمیت افتاده و فعلاً امکان انتخاب مربی را ندارد.
ارسال نظرات