فرمانده سابق نیروی قدس در مراسم پانزدهمین اجلاس روز جهانی مسجد : بی حجاب و با حجاب و چپ و راست و اصلاح طلب و اصولگرا همه مردم ما هستند همه بچه‌های ما هستند. آیا در خانواده شما همه متدین هستند همه مثل هم هستند؟ همه نماز شب خوان هستند؟ ابدا. هر کس ادعا بکند الکی است. متفاوت هستند. پدر چه کار می‌کند؟ پدر اداره می‌کند پدر جذب می‌کند یک را با محبت یکی را با چیز دیگری یکی را با تشر. به یک نوعی آن‌ها را در درون خانواده جذب کرده و حرمت خانواده را حفظ می‌کند. جامعه ما خانواده ماست. اینکه بچه حزب اللهی‌ها فقط جمع خودشان، من و آدم‌های خودم. من و رفقای خودم. من و مرید‌های خودم. مداح هستم با مرید‌های خودم. اینکه نمی‌شود انقلاب و جمهوری اسلامی را حفظ کردن. اینکه نمی‌شود اثرگذاری بر جامعه کردن. فرهنگی که پس می‌رویم سیاسی هم که تصور دیگری داریم. پس کجا را می‌خواهیم حفظ کنیم؟

فرمانده سابق نیروی قدس در مراسم پانزدهمین اجلاس روز جهانی مسجد : به من می‌گویند شما مسئول جلوگیری از سقوط این پل هستید اگر من دور این پل سربازان خودم را بچینم و روی پل بایستم می‌توانم این پل را حفظ کنم؟ حفظ این پل یک محیطی دارد اگر این محیط سقوط کرد این پل هم سقوط کرده. اگر محدوده این پل به دست دشمن افتاد دیگر تو نمی‌توانی در این پل مقاومت بکنی. نگاه ائمه جماعات به مسجد یک زمانی نگاه به همین ۲۵۰ و ۳۰۰ و ۵۰۰ محیط مربع داخلی مسجد است که این همان پل نامبرده است. همان ۱۵۰-۲۰۰ و ۳۰۰ نفری که مسجد می‌آیند و نماز می‌خوانند همان‌ها ممکن است حفظ شوند ممکن هم است که حفظ نشوند. این حفظ آن پل نیست؛ جامعه را باید حفظ کنید. اگر آقای علی اکبری می‌خواهیم جامعه را حفظ کنیم یک مسجد مثل یک قرارگاه و یک محیط امنیتی و محیط فرهنگی دارد. اگر شما همین محدوده داخل مسجد را مقیاس قرار می‌دهید و ارزیابی می‌کنید اشتباه است؛ هیچ فایده‌ای ندارد باختید.

فرمانده سابق نیروی قدس در مراسم پانزدهمین اجلاس روز جهانی مسجد : تعداد مساجد کشور اردن خیلی گسترده است حتی از برخی شهر‌های ایران هم بیشتر است، اما یک یک نوع بی خبری و بی خیالی نسبت به کشت و کشتار رژیم صهیونیستی در فلسطین وجود دارد. در الازهر مصر نیز که مرکز اصلی تربیت دینی بوده همین شرایط حاکم است.‌ای کاش الازهر اصلا نبود، چون اگر نبود هیچ دردی هم نبود. مصر در کنار غزه است، ولی الازهر با این تاریخ و عظمت با این علما و با این تربیت و با این عظمت مساجدی که تحت پوشش دارد محاصره و اتفاقات غزه را می‌بیند که مردم آن از بی دارویی و گرسنگی می‌میرند، ولی کاری انجام نمی‌دهد.

آقای علی اکبری! اگر می خواهیم جامعه را حفظ کنیم یک مسجد مثل یک قرارگاه و یک محیط امنیتی و محیط فرهنگی دارد. اگر شما همین محدوده داخل مسجد را مقیاس قرار می دهید و ارزیابی می کنید اشتباه است؛ هیچ فایده‌ای ندارد باختید. بی حجاب و با حجاب و چپ و راست و اصلاح طلب و اصولگرا همه مردم ما هستند همه بچه های ما هستند. اینکه بچه حزب اللهی ها فقط جمع خودشان، من و آدم های خودم. من و رفقای خودم. من و مریدهای خودم. مداح هستم با مریدهای خودم. اینکه نمی شود انقلاب و جمهوری اسلامی را حفظ کردن. اینکه نمی شود اثرگذاری بر جامعه کردن. فرهنگی که پس می رویم سیاسی هم که تصور دیگری داریم. پس کجا را می خواهیم حفظ کنیم؟