گزارش|
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ درد‌هایی وجود دارند که اگر بعد از یک مدت بی توجهی، دیگر آن درد سابق را نداشته باشند، نشانه خوبی نیست. مثل دندانی که اگر بیش از اندازه به درد آن بی توجهی شود درد آن ساکت می‌شود، ولی این موضوع خبر از مشکلی حاد‌تر میدهد. خوزستان که در یک ماه گذشته روز‌های پر التهابی را پشت سر گذاشته است و کانون فریاد‌ها و اعتراضات مردمی بوده، این روز‌ها دیگر در تیتر اخبار نیست. ۲۴ تیرماه بود که تجمعات مردمی در اعتراض به قطعی آب و عدم دسترسی شهروندان و کشاورزان به آب و انتقال بی رویه آب کارون در استان خوزستان برگزار شد و حالا ۱۰ روز است که این اعتراضات در بسیاری از شهر‌های این استان وجود دارد.
طبق گفته‌های منابع محلی، مشکلات بی آبی استان خوزستان که منجر به خشک شدن تالاب هورالعظیم و از بین رفع دام‌ها و بایر شدن زمین‌های کشاورزی شده، بیش از همه ناشی از عدم مدیریت در منابع مالی، سدسازی‌های بی مورد و انتقال بی رویه آب کارون به سایر شهر‌های کشور است.
اما در ظاهر زمانی که صدایی از خوزستان بیرون نمی‌آید به این معناست که احتمالا مشکل این استان حل شده است و یا در حال حل شدن است. ولی شواهد چیز دیگری را به ما می‌گوید.
امین غفاری خبرنگار محلی در استان خوزستان در باره وضعیت فعلی خوزستان گفت: با وجود اینکه دیگر از اعتراضات و توجه رسانه‌ها در این استان خبری نیست، ولی مشکل آب این استان همچنان به قوت خود باقی مانده است و باید به این موضوع اشاره شود که آب هنوز به طوری که باید و شاید به هور العظیم نرسیده است و مشکلات همچنان به قوت خود باقی مانده است.
غفاری با اشاره به بی تفاوتی‌ها نسبت به این استان اشاره داشت که: فاضلاب این استان که قرار بود با وام‌های عجیب و غریبی که برای اصلاح آن گرفته شد نه تنها درست نشد بلکه این روز‌ها وضع بدتری نسبت به گذشته دارد. جالب این است که همین وام برای شهر شیراز گرفته شد و در آن شهر مشکل آب و فاضلاب به طور کامل حل شد، ولی در این استان معلوم نیست که این مبلغ صرف چه کاری شد و یا اصلا کجاست؟ آیا نباید دستگاه‌های نظارتی و امنیتی به این مسئله ورود کنند
با وجود این مشکلات و بی‌تفاوتی‌ها یک خبر بسیار عجیب هم به گوش خورد. طرح تقسیم استان خوزستان در مجلس اعلام وصول شد. در این طرح قرار است که برای مدیریت بهتر منابع و خدمات در استان خوزستان، این استان را به دو قسمت خوزستان شمالی و خوزستان جنوبی تقسیم شود.
در متن این طرح پیشنهادی آمده است، استان خوزستان جنوبی شامل شهرستان‌های آبادان، خرمشهر، ماهشهر، امیدیه، هندیجان، بهبهان، رامهرمز، آغاجاری و رامشیر خواهد بود.
امین غفاری در واکنشی به این خبر گفت: هنوز اطلاعات دقیقی از این طرح نداریم و منتظریم تا نمایندگان اگر مردم و رسانه‌ها را مَحرم بدانند جزئیات این طرح را با آن‌ها در میان بگذارند.
اما چند نکته وجود دارد که باید گفته شود:
۱- آیا تجربه قبلی تقسیمات مناطق استان موفقیت آمیز بوده؟
۲- آیا زمینه‌های لازم این تقسیمات در نظر گرفته شده؟
۳- آیا جداسازی مناطق جنوبی استان که صنایع ثروتمند نفتی و پتروشیمی در آن وجود دارد باعث آسیب و محرومیت دیگر مناطق استان نمی‌شود؟
۴- حجم زیادی از فساد و تخلفات اداری مناطق جنوبی استان در منطقه آزاد، پتروشیمی‌ها، بنادر و گمرکات اتفاق افتاده. آیا این تقسیم زمینه روی دادن فساد در این مناطق را همچون شهرستان کارون بیشتر نخواهد کرد؟
۵- با توجه به جایگاه ویژه کشاورزی در استان و مشکلات آبی موجود، حواشی ناشی از این تصمیم و قرار گرفتن سد‌های استان در خوزستان شمالی، موجب بروز دعوای حقابه درون استانی و اختلافات قومیتی نخواهد شد؟
قابل توجه است که بدانیم، در دو دوره قبل، شاهد تصمیم مجلس اصول گرا در جداسازی شهرستان کارون از اهواز بودیم. تصمیمی که ثمری جز محرومیت بیشتر، فساد و تخریب محیط زیست و نخلستان‌های این منطقه نداشت.
حال سوال این است این تصمیم چقدر مورد بررسی و کارشناسی قرار گرفته است که در میان این همه بحران ریز و درشت استان همچون فاضلاب، بی آبی، آلودگی و ... در مجلس مطرح می‌شود. آیا باز هم شاهد یک تصمیم ناپخته از سوی نمایندگان استان و کاری نمایشی هستیم؟ و یا این اقدام باعث رشد و آبادانی استان خواهد شد؟
پر واضح است که در شرایطی که مدیریت در سطح یک استان با چالش‌های زیادی روبرو است، نباید به جای آرام کردن اوضاع و تلاش برای حل مشکلات، ناگهان یک طرح آورده شود و بر آتش خشم مردمی که با نجابت رفتار میکنند افزوده شود. آیا زمان آن نرسیده که دیگر قبل از امنیتی شدن فضا و آشفته شدن اوضاع یک بار برای همیشه پای حرف این مردم نجیب و مقاوم نشسته شود و با آن‌ها که، ولی نعمتان مسئولین هستند گفتگو شود؟
ارسال نظرات