فلج عضلانی ناشی از سکته مغزی با ایده‌ای فناورانه بهبود پیدا می‌کند

به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو به نقل از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، به دست هایتان نگاه کنید. دست‌هایی برای لمس اجسام. دستی برای ساختن. دستی برای دوستی. مشتی برای اعتراض و دستانی گره گشا و رو به آسمان.

حال لحظه‌ای تصور کنید دستان شما توانایی حرکت ندارد. بیماری‌ها و گاه یک عارضه باعث آسیب به دست می‌شود و توانایی حرکت دادن را از این اندام می‌گیرد. سکته مغزی از عارضه‌هایی که می‌تواند این آسیب را ایجاد کند.

سکته مغزی، آسیب عصبی حاد ناشی از اختلال خون رسانی به قسمتی از بافت مغز است که در نتیجه انسداد رگ مغزی به وسیله یک لخته خونی یا پارگی یکی از عروق تغذیه کننده آن است که می‌تواند فلج کامل یا ناقص یک نیمه بدن را به دنبال داشته باشد.

همچنین پارزی در دست، اختلال حرکتی بسیار شایع به دنبال سکته مغزی است که باعث جلوگیری از عملکرد شغلی موثر و مشارکت مستقل فرد در زندگی روزمره می‌شود. این امر کاهش کیفیت زندگی در افراد و محدود کردن مشارکت آن‌ها در اجتماع و زندگی شخصی را به دنبال دارد و این بیماران را در معرض خطر مشکلات روحی و روانی قرار می‌دهد.

البته رویکرد‌های مختلفی برای بهبود عملکرد دست در این افراد مورد استفاده قرار گرفته است که می‌توان به روش‌های توانبخشی در بازیابی عملکرد دست، تمرینات فیزیوتراپی، کاردرمانی و طیف وسیعی از دستگاه‌های رباتیک و ارتوزی اشاره کرد. اما با توجه به مشکلات روش‌های سنتی استفاده از دستگاه‌های رباتیک و همچنین ارتوز‌های غیر فعال می‌تواند در بهبود شرایط موجود برای بیمارکمک کننده باشد.

اما ارتوز چیست؟ ارتوز به مجموعه وسایلی گفته می‌شود که برای اصلاح وضعیت اندام یا عضو به کار برده می‌شود. طبق بررسی‌های انجام شده انواع ارتوز‌های قدرتی حاضر علیرغم توانایی‌های موجود قادر به تامین بسیاری از نیاز‌های جامعه هدف خود نیستند.

از این رو محققان دانشگاه علوم پزشکی و توانبخشی تلاش کردند تا با یک ایده فناورانه و عملی کردن آن این مشکلات را رفع کنند. آن‌ها طرحی با عنوان «طراحی و ساخت نمونه تحقیقاتی ارتوز دست مبتنی برکنترل فعالانه ارتوز با مشارکت فرد با استفاده از سیگنال الکترومایوگرام برای بیماران مبتلا به سکته مغزی با پارزی دست» را مطرح کردند و صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی و فناوری نیز آن‌ها را در مسیر تحقق این طرح پشتیبانی کرد.

پس این محققان طراحی و ساخت یک ارتوز دست مبتنی بر کنترل فعالانه ارتوز با حجم و وزن مناسب را پیش گرفتند. هدف ان‌ها این بود که فرد بتواند ارتوز را به راحتی پوشیده و تمامی اجزا ارتوز بر روی دست و ساعد فرد قرار گیرد. در این ارتوز حرکت اکستنشن انگشتان به صورت فعال و با مشارکت فرد از طریق صدور دستورات حرکتی به موتور‌های محرک ارتوز حاصل می‌شود. همچنین این ارتوز قابلیت آموزش و تمرین را با تقلید از ساختار تاندونی دست انسان دارا است تا بتواند مشکلات موجود در سایر طرح‌ها را کاهش دهد.