از سوی ستاره‌شناسان؛
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو؛ سانتور‌ها سیارات کوچکی هستند که گمان می‌شود از کمربند کویپر در منظومه شمسی خارجی منشا گرفته‌اند. آن‌ها گاهی دارای ویژگی‌های دنباله‌دار‌ها مانند دم و ابر‌های گردوغبار هستند. این شبه سیاره‌ها در منطقه‌ای بین نپتون و مشتری جایی که دما برای آب آنقدر کم است که نمی‌تواند تبخیر، تصعید یا حتی جابجا شود، می‌چرخد.
از سال ۱۹۲۷ تنها ۱۸ سانتور کشف شده و هنوز اطلاعات بسیار کمی درباره اکثر آن‌ها وجود دارد. کشف فعالیت‌های روی سانتور‌ها و مشاهده آن‌ها چالش‌برانگیز است، زیرا این اجرام فضایی نادر هستند و به علت کم‌نور بودن زمان زیادی برای مشاهده آن‌ها لازم است.
گروهی از اخترشناسان اوایل امسال اعلام کردند که فعالیتی نشات گرفته از سانتور ۲۰۱۴ OG۳۹۲ که در سال ۲۰۱۴ کشف شده بود، مشاهده کردند. این گروه فعالیت ناشی از سانتور ۲۰۱۴ OG۳۹۲ را برای اساس تصاویر آرشیوی گذشته کشف کرد. آن‌ها ابر این سانتور را در فاصله ۴۰۰۰۰۰ کیلومتری از ۲۰۱۴ OG۳۹۲ تشخیص دادند و تجزیه و تحلیل‌های فرآیند‌های تصعید نشان داد که دی‌اکسیدکربن یا آمونیاک محتمل‌ترین گزینه‌ها برای ایجاد فعالیت روی این سانتور و همتایان آن است.
این گروه تحقیقاتی فناوری جدیدی توسعه داده‌اند که اندازه‌گیری‌های بصری از جمله رنگ و توده غبار را با مدلسازی برای تخمین خصوصیاتی مانند تصعید ناپایدار و دینامیک مداری ترکیب می‌کند. در نتیجه تلاش این گروه، سانتور ۲۰۱۴ OG۳۹۲ در دسته دنباله-دار‌ها قرار گرفته و از این پس با نام C/۲۰۱۴ OG۳۹۲ شناخته خواهد شد.
ارسال نظرات