سروده‌ای به مناسبت ایام فاطمیه؛
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، معصومه گلدوست همزمان با ایام فاطمیه شعری را تقدیم بانوی دو عالم کرده است.
مادر نشست و بال‌هایش را رفو کرد
چادر نمازش را به یاد عرش بو کرد
خالص‌ترین عطر خدا را داشت چشمش
با لحن بغض آلود سمت قبله رو کرد
آهی کشید، اما بماند موج اشکش
آهش زمین و آسمان را زیر و رو کرد
مثل همیشه ابتدا همسایه‌ها را
در انتها حاجات خود را باز گو کرد
در سجده نور عرش با بالی شکسته
در خود شکست و آسمان را آرزو کرد
رفت و پر پرواز را بعد از عروجش
در چادر و سجاده باید جستجو کرد
مادر نشست و بال‌هایش را رفو کرد
چادر نمازش را به یاد عرش بو کرد
خالص‌ترین عطر خدا را داشت چشمش
با لحن بغض آلود سمت قبله رو کرد
آهی کشید، اما بماند موج اشکش
آهش زمین و آسمان را زیر و رو کرد
مثل همیشه ابتدا همسایه‌ها را
در انتها حاجات خود را باز گو کرد
در سجده نور عرش با بالی شکسته
در خود شکست و آسمان را آرزو کرد
رفت و پر پرواز را بعد از عروجش
در چادر و سجاده باید جستجو کرد
ارسال نظرات